Vandaag was het weer een voormiddag die ik doorbracht onder de mangotree. Eén of twee kindjes werden 'ontvoerd' uit de klas om hen individueel te begeleiden bij het schrijven. Het alfabet en de nummers. Steeds opnieuw en opnieuw, tot ze het kunnen. Ik heb zo al 2 vaste kindjes die elke donderdag en vrijdag mee mogen komen met mij: Ephrem en Ayisha.
Ephrem is een jongen die niet lang geconcentreerd kan blijven. In de klas is hij een speelvogel die voortdurend aandacht vraagt bij rekenoefeningen en bij het schrijven. Als je naast hem zit en toekijkt van dichtbij hoe hij werkt, lukt het zeker en vast. Maar als je hem in een klas met 40 andere kinderen zet, is hij snel afgeleid.
Ayisha heeft een groter probleem. Zij kan moeilijk praten en niet schrijven, waardoor je nooit zeker weet of ze je wel begrijpt. Verschillende dingen heb ik uitgeprobeerd om de communicatie tussen ons te verbeteren, maar op zo een korte tijd én met de ingesteldheid van deze school, denk ik dat ze niet zoveel gaat vorderen in de loop van de jaren. Jammer, want ze is echt een lief meisje, dat wel wil leren.

Na deze inspanning wou ik overschakelen naar iets leuks voor de kinderen. In de storeroom lagen er enkele ongebruikte puzzels waarmee ik eens een testje wou doen. Eens kijken of de Afrikaanse kinderen kunnen puzzelen. Het antwoord is (niet te verwonderen) 'nee'. Een puzzel maken van 4 stukjes met dezelfde foto op de ondergrond lukte zelfs niet. Met heel veel geduld heb ik in totaal een 16-tal kinderen het 'puzzelen' aangeleerd. Maar of ze het ooit nog eens zullen doen? Misschien met een andere vrijwilliger in de toekomst... .

Ik heb gemerkt dat mijn EHBO-skills aanzienlijk beter worden met te werken op de Kidz Active School. Tijdens de pauze staat er steeds een hele bende aan de First Aid aan te schuiven om hun kleine of grote, etterende, vuile wonden te laten verzorgen. Af en toe is het verzorgen zonder nadenken en proberen om met de beperkte middelen de wonde te helen. Gelukkig zie je de wondes vaak 'mooier' worden in de loop van de weken. Ook de kinderen van de crèche zie je met de week groter worden. Tijdens de pauze voor de kleintjes zitten ze allemaal op een rijtje voor de klas nadat ze hun pot eten gehaald hebben bij de 'kook-vrouwen'.

Op weg naar huis in de yellow yellow stonden we zeker 3 kwartier stil langs de kant van de weg: motorpech. Iets met de olie... . De mannen uit de buurt kwamen maar al te graag helpen om het in orde te maken. Uiteindelijk zijn we overgestapt in een andere yellow yellow die wel in orde was en ons kon afzetten aan de lodge.
We hadden een verrassing gepland voor Mister Bob. Speciaal vanuit België werd er een koksmuts (via de familie van Elise) meegebracht om de 'lodgekok' te bedanken voor het lekkere eten. Nu kan hij elke dinsdagavond vol trots de vrijwilligers bedienen, met de koksmuts op.

Door de bruiloft is het weeral een tijdje geleden dat ik de was gedaan heb. Vandaag heb ik 1/4 van het wasgoed in orde gebracht, onder toezicht van Hamdia en de kleine Noussirat. Gelukkig had ze geen commentaar over mijn talentvolle (!) waskunsten.

Geschreven door Avontureninbeeld