'Ik blijf thuis vandaag. gr Lotte.' Dat was de eerste zin die ik las deze ochtend toen ik mijn gsm aanzette. Wat gingen we nu weer doen vandaag? Ah ja, schilderen. Een eenzame schilderdag dan. Ik begon met het alfabet op de muur te schrijven. Groot genoeg: alle drukletters op dezelfde hoogte, alle kleine letters even groot. En dan proberen om overal evenveel plaats tussen te laten. Niet eenvoudig met enkel een potlood als hulpmiddel. Gelukkig had ik op voorhand mijn ideeën al opgeschreven en uitgetekend, zodat ik niet te lang meer moest nadenken. Met mijn muziek op 'vollen bak' en de raam open voor wat frisse lucht, was ik uren bezig. Eens alleen zijn in het gebouw doet soms ook deugd. Af en toe keken de kinderen nieuwsgierig binnen. Maar ze wisten dat het project 'gesloten' was. Dus als ze binnen geraakten, werden ze meteen terug buiten gestuurd.
Op anderhalf uur tijd waren alle letters klaar en ben ik terug naar de lodge gefietst. Daar waren ze alles aan het schoonmaken: de boeken stonden netjes op de plank, het centimetershoge stof werd van de tafels geveegd en vooral de 'nieuwe' tafelkleedjes vielen op. Allemaal speciaal voor de jongeren van de jongerenreis die vanavond aankomen. Mister Bob kwam me nog een 'Merry Christmas' wensen, met de bijhorende gelovige reutepeteut. Ik nam de tijd om te eten en ondertussen de libelle te lezen (dankjewel Kathleen voor het leesvoer) om daarna, rond één uur, te vertrekken naar de stad. Het was de eerste keer in de 3 maanden dat ik hier al ben, dat ik alleen naar de stad ging. Normaal gezien was er altijd wel iemand die iets moest kopen. Nu reed ik dus alleen erheen. Ik had een binnenwegje genomen toen ik uitstapte uit de yellow yellow. Dat wegeltje moest volgens mijn oriëntatie uitkomen op de juiste plaats. En inderdaad, ik was sneller bij het postkantoor dananders. Alleen was er één probleem: het postkantoor was weeral dicht! Zo gaat het nooit lukken om mijn kaartjes op tijd te verzenden! In de week werk ik overdag en in het weekend is het postkantoor dicht. Slecht geregeld. Dat moet ik eens uitzoeken. Na deze teleurstelling ben ik dan maar terug gewandeld en nam onderweg de yellow yellow naar de lodge. Dit ging gemakkelijk want ze stoppen allemaal om een salaminga in hun karretje te hebben. In de lodge nam ik mijn fiets zette ik zo mijn weg verder naar Nyohini. Op de namiddagplanning stond: alle tekeningen bij de letters te zetten. Basit, een jongen die bijna elke dag in de namiddag naar het project komt, kwam nieuwsgierig een kijkje nemen en vond het zo leuk om te zien dat hij een uur op een stoel heeft gezeten om telkens het alfabet met het bijhorend dier/voorwerp luidop te zeggen. Ik heb hem dan uitgenodigd om samen mijn vieruurtje op te eten: de overschot van de papaja van zaterdag. Heerlijk.

Tegen half vijf vertrok ik naar huis nadat ik één van de plastic kiwiballen opgepompt had. Deze was voor de jongens van de gastfamilie. Ik had mijn fiets nog niet weggezet of ze hadden de bal al vast en renden de 'straat' op om te spelen. Er werd een veld op de grond getekend en er werd een partijtje volleybal gespeeld. Even lukte het om mee te doen, maar Yakina ging telkens weer met mijn aandacht lopen. Ze ging voor, achter en naast me staan, begon mijn truitje in mijn rok te steken, sprong in mijn rug (of probeerde het toch),... . Op zich wel lastig, maar op dat lieve gezichtje kan je gewoon niet boos worden! Huda vroeg om nog eens op mijn schouders te staan en Basit wou het erna ook graag eens proberen. Alleen had hij wat schrik om los te laten. Deze keer namen we er een foto van als bewijs dat ze het echt gedaan heeft, want haar vriendinnetjes wilden haar niet geloven.
Ik denk dat ik trouwens het eetpatroon ontdekt heb: 4 dagen spaghetti en daarna 4 dagen rijst. Vandaag was het dus weer rijst. Maar dat vond ik niet zo erg, want de tizet (wat de rest van de familie at) zag er niet zo lekker uit.

's Avonds werd de film 'Home Alone' (again) even stilgezet om een probleem op te lossen tussen Huda en twee vriendinnetjes. Samen met de ouders kwamen ze op bezoek om een verklaring te krijgen. Na een hele uitleg bleek dat de meisjes, naar het schijnt, het verhaal hadden verzonnen. Alles was dus terug in orde en ze konden op hun gemak verder kijken naar de film.

Geschreven door Avontureninbeeld