We maken een spel vandaag! Van de winkel 'de Banier' had ik, voor ik vertrok, een blanco spel gekregen dat ik hier zeker wou gebruiken! Mijn gedachten had ik op papier gezet en er zijn enkele ideeën uitgekomen: ik zou een soort van memory maken met de kinderen van het NCS-project en een Ghanees kwartet. Al denk ik dat het laatste iets voor thuis zal zijn. Het idee rond het memoryspel werd deze morgen al uitgewerkt. Per twee nam ik de kindjes uit de klas en liet hen een zelfportretje tekenen. Dit was niet eenvoudig maar het is bij de meesten wel gelukt. Niet dat ik hen op de tekening herken, maar het zijn leuke resultaten geworden. Ook de leraren heb ik gevraagd om mee te doen en zonder boe of ba tekenden ze zichzelf op een kaartje.

In de namiddag heb ik vijf kindjes geholpen met lezen. Maar wat een groot verschil in de leesniveaus kan er zijn tussen kinderen die even oud zijn! Sommigen staan zelfs 4 jaar achter in hun niveau van lezen! Toen ik buitenkwam, viel ik van de ene verbazing in de andere. Mister Dela had samen met de kinderen alle banken naar buiten gedragen. In de schaduw zaten ze daar: een stuk of 8 kinderen met de 'leraar' ertussen. Hij was het verhaal 'This is me... who are you?' aan het voorlezen in het Engels om het daarna in het Dagbanli te bespreken. Het is een boek gemaakt door een Nederlandse vrouw en geïllustreerd door Jay, de schilder van de culturele markt. De bedoeling van het boek is om te leren communiceren met Ghanese kinderen. Dus op deze manier kon Dela zien of ze het verhaal (in het Engels) werkelijk verstonden. Een mooi idee om de communicatie op het NCS-project wat te bevorderen en heel leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen meewerkten. Ik zette mij erbij en genoot ervan om toe te kijken hoe aandachtig en met plezier de kinderen luisterden. Iets later werd mijn aandacht getrokken door jongens iets verderop. Ze waren onder vrienden wat stoere acrobatentoeren aan het uithalen: kopstand opduwen tot handenstand en dan doorgaan tot overslag. Er was zelfs een jongen die rondat-flik deed. Ze deden ook een soort van breakdance en om ter langste kopstand,... . Knappe toeren, ze kunnen er wat van! Volgende keer als ik hen zie, haal ik mijn camera erbij... voor in mijn decemberfilmpje.

Die avond was het terug diner in de lodge. Deze keer hadden we maar één tafel meer nodig. Het smaakte weer verdomd goed! Thuisgekomen belde ik iets langer dan een uur met het thuisfront. Dat was een tijdje geleden, maar nu zijn ze ook weer op de hoogte van de momenten die komen en die nog niet in mijn blog staan.

Ahja, nog een nieuwtje: mijn trapper staat er terug op, maar ik vrees dat hij het niet zo lang zal uithouden.

Geschreven door Avontureninbeeld