De tweede dag van het bruiloftsweekend! Om 6 uur deze ochtend werd er al druk gerommeld met kookpotten en gesleept met andere materialen. Er klonken verschillende onherkenbare luide stemmen vanop de binnenplaats, waardoor ik niet echt uit mijn kamer durfde te komen. Door de gaten in mijn halletje zag ik al overal mooi uitgedoste vrouwen staan. Vrouwen in de typische Afrikaanse kledij in alle mogelijke vormen, maten, printjes en vooral kleuren. Uiteindelijk heb ik dan toch maar de stap gezet om de deur zachtjes te openen en ‘voorbij te sluipen’ in de richting van de douche. Een frisse douche en ik was klaar om het weekend te starten.

Eenmaal gedoucht kreeg ik meteen een grote kop warm water voorgeschoteld (voor thee) om de dag te beginnen. Brood waren ze precies vergeten. Ik durfde me niet goed verzetten met al die vrouwen in de buurt, dus heb ik eerst een half uur toegekeken vanop het bankje voor mijn deur. Maar mijn nieuwsgierigheid werd te groot: wat waren ze allemaal aan het bereiden ij die grote kookpotten... . De vrouwen vonden ze het niet zo vreemd dat ik op hun vingers kwam kijken. Ze vonden het zelfs leuk. Al weet ik niet of ze al dan niet roddelden over mij, want ze spraken steeds in het Dagbanli. Spreken... het is eerder roepen. Wat een geklets in een onbegrijpelijke taal!
Het was heel interessant om te zien hoe ze spontaan samenwerkten en een doorschuifsysteem uitvonden rond de kokende ketel om TZ/tizet in te pakken. Het leek zelfs een beetje op een kleurrijke heksenbijeenkomst. Uiteraard waren hier alleen vrouwen. De mannen waren allemaal buitenshuis om op straat samen te zitten. Een moslimbruiloft is hier een gescheiden feest, alleen de kinderen rennen van de ene naar de andere groep.

Ik heb mijn steentje bijgedragen aan de maaltijd door te helpen bij het snijden van ajuinen. Daarbij vloeide er op het einde toch een traantje, waarmee ze verschrikkelijk hard moesten lachen. De rest van de tijd keek ik rond hoe sardientjes geplet werden in een houten kom, hoe soep gekookt werd en hoe de ingewanden, de spieren en de botten van de geslachte koe in stukken werden gehakt. Alles heb ik in detail en van dichtbij meegemaakt. Alleen de taal was een groot obstakel want ik verstond geen sikkepit van de gesprekken die ze onderling voerden. Af en toe zei iemand iets in het Engels tegen mij. Ik liep wat rond van de ene naar een andere groep (want ze zaten allemaal in groepjes) om wat rond te kijken. Soms werd ik raar bekeken, maar ze zeiden wel regelmatig: ‘take a snap and show it to your family’. Ja, foto's, daar houden ze van. Ook de gastmoeder die maar al te graag poseerde in haar eigen trouwkleed. Ziezo, ik hoef me dus niet te schamen dat ik zoveel foto's wou nemen.
Ondertussen, terwijl alle vrouwen op het binnenplein zaten, kwamen er wat mannen binnen om nog enkele tenten op te zetten om zo extra schaduwplekken te creëren. In de namiddag werden bijna alle vrouwelijke voeten en handen gekleurd met een soort van henna (een traditionele manier om aan te tonen dat er iemand in de omgeving huwt). Ook mijn linkerhand hebben ze versierd. Uiteraard werd er voor de rest van de dag vooral gegeten, veel gegeten... . Stukken brood met thee, tizee, rijst, allerlei dingen die er minder smakelijk uitzagen, …. . Enkel de bruidegom zag ik af en toe eens passeren in het ouderlijke huis om nog enkele zaken in orde te brengen. Van de bruid was geen enkel spoor. Naar het schijnt komt zij pas zondagavond naar haar nieuwe 'thuis', waar ze de rest van haar leven zal wonen.

Alles hield ik in de gaten, maar enkel neerzitten en observeren is niets voor mij. Dus na een tijdje nam ik mijn schetsboek erbij en maakte ik tekeningen van vrouwen en kinderen. Verwonderd en nieuwsgierig keken ze stiekem mee. Ik ga het nog leren verdragen, die priemende ogen in mijn rug als ik aan het schetsen ben. In de late namiddag stond er 'traditioneel dansen' op het programma. Naar het schijnt een vast onderdeel van een bruiloftsweekend. Mannen met trommels maakten muziek en dan kozen ze iemand uit om te dansen in het midden tussen de muzikanten. Die persoon kreeg tijdens 'zijn optreden' 1 cedi-briefjes op zijn voorhoofd geplakt (het waren vooral mannen die uitgekozen werden om te dansen). Zelfs de kinderen gingen helemaal op in de traditionele dans/muziekaangelegenheid. Heel leuk om zien. En wie werd er nog uitgekozen om centraal te dansen? Ja, ik! 'k Heb toch maar vriendelijk bedankt! Ik ga niet dansen voor een hele groep onbekende mensen, en zeker niet in een Afrikaanse dansstijl.

De avond werd gevuld met, jaja, eten en nog een paar spelletjes met de kinderen van de familie en waarschijnlijk ook kinderen uit de buurt. Blad-steen-schaar, pingelen, klapspelletjes, yathzee, mens erger je niet, hoger lager met dobbelstenen, Nederlandse woordzoekers, … . Het passeerde allemaal de revue! Ondertussen was er muziek van de straatkant (mannenkant) en luid gebabbel van op het binnenplein (vrouwenkant). Toch kroop ik op tijd in mijn bed en probeerde ik in slaap te vallen met de feestelijke klanken op de achtergrond.

Geschreven door Avontureninbeeld