‘Ga je mee, ga je mee naar het circus, want het circus dat is topamusement!’
De hele ochtend zat het liedje in mijn hoofd, omdat het sport op school was. Al het circusmateriaal had ik opgeborgen in de trekrugzak en zo ben ik op de fiets gesprongen om de circustechniek ‘diabolo’ aan te leren aan de kids op de Kidz Active School.
Aangekomen in de lodge, kon ik het wat rustiger aan doen omdat er regen op komst was. De wind was aan het aanwakkeren en de lucht zag er dreigend uit. De yellow yellow man zette zich erbij en samen hebben we met z'n vieren gewacht op de regenbui... die niet kwam. De tijd werd nuttig besteed door nog eens goed naar het toilet te gaan. Dat lukt in het gastgezin niet altijd even goed omdat je niet kan doorspoelen (met een emmer water krijg je ook niet alles weg).

De lessen waren al begonnen toen we aankwamen op school waardoor het sportuurtje bij de eerste klas al wegviel. Flexibiliteit, het komt weer eens van pas. Dan maar een bezoekje aan de 3de kleuterklas waar ze (weeral) aan het zingen waren.
Nadien stond er circusles aan P3 op de planning. Een klas van meer dan 40 kinderen, dat ging niet lukken om hen allemaal tegelijkertijd circustechnieken aan te leren. Dus stelde ik voor om de groep op te splitsen en met één groep aan de slag te gaan. De kinderen worden automatisch op geslacht ingedeeld. Eerst deden de meisjes diabolo, terwijl de jongens gingen voetballen en na een half uurtje werd er gewisseld. Zodat ze allemaal de nieuwe ‘sport’ mochten uitproberen. De diabolo trok de meeste aandacht, zowel bij de leerlingen van de 3de klas als bij de andere kinderen van de school. ‘Madam, madam, again!’ zeiden ze. Vooral het vangen van de diabolo vonden ze het meest indrukwekkend. Alles werd steeds gevolgd door een luid applaus. Na de eerste les kreeg ik tijdens de pauze al van verschillende leerlingen de vraag wanneer zij dat mochten leren. Daar is nog drie maanden te tijd voor. Ik weet alvast wat doen... .
Ook het eerste leerjaar kreeg een les diabolo. Chaotisch, maar wel met heel veel plezier kreeg ik zicht op hun kunnen. En omdat er vandaag niet zoveel wondjes te verzorgen waren, had een vrijwilliger verpleegkunde de tijd om foto’s te nemen van de sportlessen. Alleen maar voordelen!
Rond half 1 staat normaal gezien de yellow yellow er al om ons terug naar de lodge te brengen. Maar vandaag was het verschrikkelijk lang wachten. Tegen half 2 was hij er nog niet. Ghanezen en afgesproken tijd, Het gaat niet samen! Door de vertraging was er niet veel tijd voor de lunchpauze. Enkele kleine boterhammetjes gesmeerd en vlug gegeten om dan tegen 3 uur klaar te staan voor een nieuwe uitstap. Tijdens de introductieweek was een activiteit door omstandigheden niet kunnen doorgaan. Deze hadden we nog tegoed! Het was een rondleiding in Malshegu en de school, met het maken van fufu als afsluiter.

Malshegu is het dorpje waar Sylvester (het hoofd van de Kidz Active School) vandaan komt. Een klein dorpje aan de rand van Tamale, vol compounds (traditionele lemen hutjes in een cirkel rond een binnenpleintje) en midden in de natuur. Het was een uur rondwandelen en terwijl kregen we informatie over de cultuur en de levenswijze van deze Afrikaanse bevolking. Er was veel te zien. Zo kwamen we een baobaotree tegen met vruchten die als zeep worden gebruikt, kalebassenbomen, rode peperplantages, een maalderij van meel, kleine huisjes en compounds met veel kinderen, zittende mensen, kippen en geiten, allemaal bijeen.

We leerden wat bij over de littekens op de gezichten, de maalsteen, gebruiksvoorwerpen uit de natuur, ... Heel interessant. (Althans, dat vond ik toch, de 3 anderen waren iets minder enthousiast). We sloten de rondleiding af in een compound waar 4 vrouwen bezig waren met fufu te bereiden. Fufu is een ronde deegbal die wordt gemaakt van yam of cassavestukken en wordt platgestampt met zware houten staven in een grote houten kom. Een heel intensief werkje dat we eigenhandig mochten uitvoeren. Het resultaat was niet mijn ding. Het had niet zoveel smaak en het werd gegeten met een pindasoepje. Maar de kip die erbij werd geserveerd was lekker.

Door dat kleine beetje fufu was mijn maag al gevuld en moest ik thuis ook nog een goed gevuld bord leegeten. Dat was wat te veel van het goeie! Na het eten kreeg ik gezelschap van de beide Lukmannen (de twee broers heten Lukman, de jongste is Lukman junior). Het was een gezellig babbeltje en de jongste was zo geïnteresseerd dat hij nog een hele avond bij me bleef zitten. Ik denk vooral omdat ik met m’n laptop bezig was en foto’s liet zien van hier in Ghana. Daarna heeft hij nog enkele spelletjes gespeeld op de computer terwijl ik een belletje naar huis deed.

Geschreven door Avontureninbeeld