Vandaag starten we om 8 uur want we moeten een ferm stukje rijden, de fameuze Ha Hiang loop afrijden, en ook onderweg een en ander bezoeken. Maar we zijn pas vertrokken of de weg wordt gesperd voor een onverwacht spektakel. Het is de openingsceremonie voor een interscholen-competitie waarvoor we een beetje moeten omrijden. De lokale tv is er met wagens, camera's en ook een drone. Eerst is er optocht van de deelnemende scholen, dan korte speeches en zang van nationaal volkslied, dit alles onder het waakzaam oog van Ho Chi Min, wiens reuzegroot standbeeld het grote plein overschouwt. Daarna begint een show met vlaggenzwaaiers, turners, enz... Ze hebben hun inspiratie duidelijk gehaald bij de ceremonies van de olympische spelen. Gans de ceremonie moet heel wat voorbereiding gevergd hebben, en toch waren er verrassend weinig toeschouwers. Was iedereen werkelijk aan het werk, en waar waren de ouders van die jongelui ??

Onze bestemming vandaag Dong Van ligt op een hoogte van 1300 meter, dus duiken we de bergen verder in, in de provincie met de allermooiste berglandschappen van Vietnam. Maar al vlug rijden we door een dikke mist zodat we alleen maar kunnen vermoeden hoe mooi het hier is. In de valleien gaat het nog een beetje, maar de bergpassen zijn werkelijk onzichtbaar.Slechts nu en dan is er een korte opening in de mistwolk.
Tegen de middag komen we aan het HMong-paleis van een vroegere opiumkoning. De brave man had zich rijkgeboerd met de opiumhandel, en zichzelf uitgeroepen tot koning van de streek. Zijn zogezegd paleis is bijna volledig opgetrokken in hout. Er waren vroeger 64 kamers, toen was dit een groots gebouw, nu resten nog de restjes van een vergane glorie, die zonder het bijkomende verhaal de moeite niet waard zou zijn om te bezoeken. Het lekker lokaal eten in een nabij gelegen lokaal restaurantje compenseerde veel.
Ondertussen was de mist wat opgetrokken en konden we toch nog een beetje genieten van het prachtige uitzicht en landschap. Maar omdat onze stops in de bergen beperkt waren gebleven, naderden we onze bestemming vroeger dan voorzien. Gelukkig kende onze gids, die we meer en meer begonnen te appreciëren, een wandelweg naar het hotel in Dong Van. We kregen weer een gans ander Vietnam te zien, weg van de klassieke paden. Toevallig rinkelde de schoolbel voor het einde van de klas, en zo werden we een heel eind vergezeld van uitgelaten schoolkinderen.

Geschreven door Frans.annemie