De. treinreis is beter meegevallen dan verwacht. Aan het station worden we opgewacht en meteen gevoerd naar de Tam Coc Rice Fields Resort, waar een receptionist omstreeks 4 uur in de nacht uit zijn bed wordt getrommeld om ons onze kamer te geven, waar we nog een bijkomend dutje doen.

In de voormiddag gaan we naar de Trang An grotten. Het is er zeer druk; talrijke Vietnamese dagjestoeristen uit Hanoi maken er een dagtrip van. Wij zien het anders, maar nu is het kalm volgens de gids, in het weekend zijn er zeker dubbel zoveel bezoekers! Er zijn ongeveer 2000 bootjes, ieder lokale bewoner heeft hier zijn boot, en men werkt met een beurtrol, zodat iedereen aan zijn trekken komt. Niettegenstaande de talrijke bootjes op de rivier, vond ik het toch een mooie boottocht. Onderweg gaan we enkele keren aan land om een tempel te bezoeken. Hier leren we het verschil tussen een tempel en een pagode: een Pagode is toegewijd aan Boeddha, terwijl een tempel meer wereldlijke heersers vereert. Gans de omgeving is prachtig met de kronkelende rivier tussen het karstgebergte.
Tempels en pagodes zijn steeds kleurrijk en overdadig versierd en de Vietnamezen schenken graag een offergave aan de vereerde. Dit kan van alles zijn, geld, rijst, snoep, en regelmatig ook blikjes bier.
De gids heeft ons meegeloodst naar een restaurantje waar we zalig konden eten in openlucht en met zicht op de rijstvelden en de rivier. De share menu was heerlijk.
Daarna maken we een wandeltochtje rond het Tuyet Tinh Coc meertje. Het meertje ligt heel idyllisch omsloten door de bergen, en natuurlijk is er ook een tempel aanwezig die het meertje overschouwt. Maar spijtig genoeg heeft men het geheel ontsierd met een breed betonnen wandelpad en is de echte charme verloren gegaan.
We trekken verder naar Mua Cave, een toppertje. Eerst wandelen we terug een grot in met binnenin een grot-tempel ter ere van een of andere mandarijn.Dan komt de uitdaging, de Dragon rots beklimmen. Er wordt gewaarschuwd dat ouderen en hartpatiënten er best niet aan beginnen, want er zijn ongeveer 500 onregelmatige treden te overwinnen. Ik ben dan ook kletsnat van het zweet als ik de top bereik, maar het panoramisch zicht was het waard.
En 's avonds was het lekkere middageten nog niet verteerd zodat we ons tevreden hebben gesteld met een portie lekkere springrolls, overvloedig overgoten met een van de betere lokale wijnen.

Geschreven door Frans.annemie