De dag van de presidentsverkiezingen in Amerika.

Bij het ontbijt ontmoeten we een andere groep Vlamingen die een dagje na ons van Lalibela kwamen. Daar hebben ze Jan van Looveren (of iets van die aard) en de stand-up comedian Kamal ontmoet. Die waren een reportage aan het draaien voor de VRT.

Terwijl Amerika nog slaapt rijden wij door de oogstrijpe bananenvelden naar Konso. Daar zouden we een village bezoeken. We moeten regelmatig vertragen voor kuddes koeien, geiten, ezelkarrekes, of tuktuks. Overal zijn veel mensen op de been, mensen die ergens onderweg zijn in dit immense land. En de babyboom is hier zeker nog niet voorbij. In Ethiopie is er zogezegd schoolplicht, maar dan wel in shifts, een een groep in de voormiddag, een groep in de namiddag, maar ik vrees dat hier nog veel gebrost wordt.
Elke dag lopen die kinderen kilometers met hun kudde(ke) naar de graasvelden, daar waar geen bananenbomen meer kunnen geplant worden. En bij de stammen is nog wat ingewikkelder, meisjes zijn hier veel waard. Als bruidsschat moet de man 25 tot 50 koeien geven! We hebben direct onze vrouwen geëvalueerd. Veel jongens hebben een machete bij zich, niet om toeristen weg te jagen, maar om de snakes te doden.

Bij het naderen van Konso zitten we plots in de file. Een ganse karavaan auto's beweegt zich aan een slakkengangetje verder. Onze chauffeur denkt dat er een begrafenis is van een VIP. Langs de weg staan vele, vele mensen. Sommige vrouwen wenen. Niemand werkt, de winkeltjes zijn meestal gesloten. Maar ook de de lokale gidsen werken niet, en van het geplande bezoek aan een village nabij Konso komt niets in huis. We lunchen wat vroeger in een mooi hotel, en als wij vertrekkensklaar zijn, arriveren plots een hoop militairen en hoge pieten, om er ook te lunchen. Ondertussen sijpelt er meer info binnen. Er zouden ook spanningen en onrust in de streek zijn t.g.v. bepaalde hervormingsplannen van de regering. We besluiten Konso te verlaten en ons ver van evt. onrust en relletjes te houden.

Gezapig zetten we onze tocht naar Turmi , dicht bij de Keniaanse grens, verder. Een nieuwe verrassing onderweg: regen- en stortbuien en dit in het droge seizoen! Gelukkig geldt ook hier dat na regen zonneschijn komt, en de fotografen roepen op tijd en stond om te stoppen voor een kiekje. Overigens is die regen hier heel welkom voor de bevolking, want veel water staat er niet meer in de rivieren die we kruisen.

Evangadi lodge, ons logement voor de volgende twee dagen is van een ander allooi. De electriciteit wordt via een generator opgewekt, en is slechts enkele uren per dag beschikbaar. Ook het water voor de douche wordt gewoon door de zon verwarmd, en dus s'morgens is er geen warme douche meer te nemen.
It's different, had onze driver gezegd, toen we hem de dag voordien uitleg vroegen over onze volgende lodge. Maar er is wel cold beer, en dat maakt veel goed.

Geschreven door Frans.annemie