Ik heb een probleem: ik ben hopeloos verachterd met mijn verslagen. Ik vind geen tijd genoeg om alles gezellig neer te schrijven. Wanneer ik dit schrijf is het voor West-Europeanen al bijna 17 uur op woensdag, 18 okt. Daarom zal ik eerst wat foto's plaatsen, en voor de commentaar, wees niet bang, het zit allemaal in mijn kopke (en in mijn carnetje). En nu ga ik dus naar het relaas van dinsdag .


Naar Mammoth hotel
Ons hotel ligt dus in een skigebied, maar de liften bevinden zich blijkbaar toch op een 20tal km. Hoewel het hier nu prachtig weer is, verwacht men voor volgende week veel sneeuw. Alweer vroeg uit de veren om via Death Valley naar Las Vegas te gaan. Onderweg stoppen we weer eens aan een grootwarenhuis om onze piknik te kopen. Grootwarenhuizen zijn hier ook op zondag open, zelfs tot 9 uur' avonds. Voor de rest lijken ze wel op de onze, behalve dat de parkings nog groter en ruimer zijn.
Onderweg in de woestenij zien we alleen hier en daar een Joshua tree (yucca brevifolia) uitsteken. Deze boom groeit alleen tussen de 1000 en de 1600 m hoogte.
De tocht door de Death Valley, is heel mooi. We zitten veel op de bus, maar het is genieten van de afwisseling in de landschappen, doods en toch niet saai. Eerst bergen gevormd door het schuiven van de tektonische platen, dan geleidelijk afdalen tot 80 m onder de zeespiegel. En net als vorig jaar in de Danakil claimen zij hier dat dit de heetste streek op aarde is. Zo rijden we verder naar Zabriskie point. Ik herinner me dat ik ooit die film van Antonioni heb gezien, maar ik weet niet meer waarover hij gaat. Het uitzicht is er werkelijk uniek, echt een driesterrenplek.

Na een prachtige tocht naderen we Las Vegas, de stad van de superlatieven, te zot en te gek om waar te zijn, maar zeker de moeite om er eens te vertoeven. Hier slapen we twee nachten, en dat mag, er is genoeg te beleven. Reeds bij het binnenrijden kijken we onze ogen uit. Ons hotel ligt uitstekend gelegen, centraal op de strip, dat is de grote lange weg met alle reuzenhotels, en hun dito speelzalen en shoppingcentra.
Leuk detailke bij het avondbuffet: we vroegen 2 glaasjes wijn, en langs haar neus weg zei de dienster dat 1 fles dezelfde prijs was. Het voelde aan als een straf om sober te blijven.

N.B. Bij nazicht thuis, blijkt dat het gaat om een film die uitgekomen is in 1970, een aanklacht tegen de Amerikaanse consumptiemaatschappij, met verwijzingen naar de studentenrevolte van 1968. Ik zal hem dus in mijn Leuvense periode gezien hebben.

Geschreven door Frans.annemie