Om 4 uur 's morgens was alles nog relatief rustig. Hoewel het hotel langs een drukke baan lag, was de nachtwaker er toch in geslaagd om op zijn stoel een ferme dut met het nodige geronk te doen. In het station was het wel al een drukte van jewelste. Gelukkig werden we overal geloodst door de lokale reisagent. Hij beloofde ons dat we op de meest stipte trein van India, de Vande Bharat Express, zaten. Als de trein om 20 voor 6 binnenrijdt is iedereen reeds aanwezig en om 6 uur stipt vertrekt een volle trein naar Varanasi, vroeger Benares genaamd. Terloops vertelde de reisagent dat er slecht nieuws was. Ten gevolge van de overvloedige regen de weken voor onze aankomst, was het waterpeil van de Ganges zodanig hoog en de stroming zodanig sterk, dat er geen bootjes mochten varen op de Ganges, blijkbaar de ideale manier om Varanasi te ontdekken.
Zorgen voor morgen, dachten we, al twee weken mooi stabiel weer, zo erg kon dat toch niet zijn.
Ondertussen reed onze trein verder richting Varanasi. De reizigers worden verwend. We zijn nog maar vertrokken of men komt rond met water, een koekje en Mandala thee, al vlug gevolgd door een ontbijtsandwich. Maar rond 10 uur midden de velden stopt de trein nadat zijn rijsnelheid al een tijdje slabakte. Eerst hadden we geen argwaan maar het bleef maar duren. Via Indische reizigers begon het te dagen: er was een serieus treinongeval gebeurt met een ontspoorde goederentrein die ons spoor volledig blokkeerde. Na enkele uren wachten begon onze trein achteruit te rijden. We zouden de reis verder kunnen zetten op een parallel spoor. Delhi - Varanasi is een drukke lijn en er zijn een viertal sporen naast elkaar. De andere sporen zijn echter niet geschikt om met een grote snelheid te treinen, dus verder reizen met een slakkengangetje. Gelukkig had men voldoende voorraad aan boord, we kregen nog een sandwich, thee en water. Omstreeks 15 uur passeerden we de rampplaats. Het was inderdaad een echte ravage. Vele wagons lagen op hun zij, sommige schots en scheef op elkaar, nog andere in een hoek van 90 graden over de sporen, hier was nog veel werk vooraleer er terug een trein op dat spoor zou kunnen passeren! De volgende dag zouden we ontdekken in de lokale media dat er 25 wagons ontspoord waren.
Uiteindelijk arriveerden we iets na 19 uur in de duisternis in Varanasi. De tocht naar het hotel was ook al een belevenis. We wisten dat ons hotel langs de Ganges lag, meer niet. Met een taxi werden we naar het oude centrum gevoerd. Daar was het hyperdruk en de taxi kon en mocht niet verder, de weg was gebarricadeerd wegens de drukte. Dus moesten we overstappen met bagage en rugzakken op een riksja-fiets. Maar ook deze raakten niet tot aan ons hotel. We werden opgewacht door hotelpersoneel en die leidden ons te voet verder, door een wirwar van straatjes. Toen we de ingang zagen was de eerste indruk: in welk nest zitten we nu. Het was een onnozel gangetje dat naar een zeer eenvoudige receptie leidde. Gelukkig werden we binnen aangenaam verrast.

Geschreven door Frans.annemie