Om 8u30 's morgens vertrekken we naar Fort Amber. Het fort ligt een tiental kilometers buiten de stad in de voormalige hoofdstad van het Jaipurrijk. Het werd gebouwd eind zestiende eeuw en later fors uitgebreid. Bij de ingang kan je de laatste honderden meters op een olifant afleggen, het is best fotogeniek maar je moet bestand zijn tegen zeeziekte. Het fort is meer een paleis dan zomaar een versterkte burcht. Maar voor de veiligheid wordt het complex toch omgeven door een muur van 32 km lengte, waardoor het bescherming bood aan de ruime hofhouding en de garnizoenen van de Mogol (zo worden de islamitische heersers vanaf de jaren 1500 tot 1850 genoemd). Er zijn talrijke binnenpleinen, een zomerverblijf en een winterverblijf, verblijven voor personeel en voor de harem. Het paleis is weelderig en overdadig versierd, soms met ondeugende schilderwerkjes. Bij onze aankomst was er al vlug een jonge gast die zijn gidsenpenning toonde en vroeg om ons te mogen gidsen. We spraken een prijs af, altijd iets lager dan wat de gids eerst vroeg, want een goede gids kreeg toch iets meer. En zo bezochten we het fort. De man sprak goed Engels, was humoristisch en we hadden een toffe rondleiding, een duidelijke meerwaarde.
Na het fort bracht onze chauffeur ons naar een plaats waar we kennis konden maken met lokale ambachten. Dat is eigenlijk een verplicht nummertje, vermoedelijk opgedragen door zijn bazen: een beetje uitleg en demonstratie, en dan vooral mogelijkheid om te kopen aan zogezegd vaste prijzen, die al vlug niet meer zo vast zijn. Best wel interessant maar de overschakeling van demonstratie naar platte verkoop ging hier wel heel snel, er worden dan ook geen koopjes gedaan.
We rijden terug naar de stad om het Koninklijk Paleis, alias het Stadspaleis, te bezoeken. Een van de maharajas was het luxueuze fort Amber buiten de stad beu, en wilde resideren in de stad zelf. En zo bouwde hij een paleisje, dat door zijn opvolgers aangepast en sterk uitgebreid werd tot een immens paleis. Onze goede ervaring met de vorige jonge gids deed ons besluiten om terug een gids te nemen. Maar al vlug bleek dat de man minder bij ons paste. Hij kwam heel schoolmeesterachtig over, zijn Engelse uitspraak en woordenschat konden veel beter en hij viel regelmatig in herhalingen. Maar ja, van de vorige gids wisten we al dat er een zomerpaleis en een winterpaleis was en waar de harem mocht vertoeven. Het paleis zelf met zijn rijk versierde zalen is zeker de moeite. Vele zalen zijn ook een beetje als museum ingericht met telkens een of ander thema: kledij, poppen, wapens, dolken enz...
Na het bezoek aan het paleis dachten we ook het paleis der Winden te kunnen bezoeken. Het duurde even vooraleer we snapten dat het geen echt paleis is, maar alleen een gevel met daarachter gangen waar de haremvrouwen het gewemel op de (nu hyper-)drukke straat konden aanschouwen zonder zelf gezien te worden! En een stop om het waterpaleis te fotograferen was natuurlijk ook een must. Niet te controleren, maar er zouden 4 verdiepingen onder het wateroppervlak zijn.
Vooraleer terug te keren naar ons hotel, toch nog een wandeling in de oude stad. Druk, shoppers, kijkers, moto's die zich wurmden tussen de mensenmassa, kortom zo hectisch en lawaaierig als het maar kan. Jaipur is een stad met meer dan twee miljoen inwoners en de oude stad is populair voor kledij en alles wat nodig is voor het Diwali feest.
Na de hectiek van the old city van Jaipur is het een verademing om te lunchen op ons dakterras.

Geschreven door Frans.annemie