Donderdag 17 mei

Nog enkele dagen en we vertrekken naar dit magische land. Als kind en als collegestudent was China een mythisch land, waarover we wel verhalen hoorden, maar dat zo hermetisch gesloten was voor de buitenwereld, dat we niet echt wisten wat waar en wat niet waar was. Zo was het ook nog toen ik student was in Leuven. De pastoors in het college hadden ons geleerd dat het communisme slecht was, dat Marx's ideeën verkeerd waren, maar waarom bleek moeilijker uit te leggen. De zwakkeren in de maatschappij helpen, uitbuiting bestrijden, aan een maatschappij werken waarin iedereen gelijk was, dat kon toch niet slecht zijn? Er was onrust bij de studenten in de jaren zestig, men wilde voorbeelden en idealen om te volgen en liefst niet meer die dogmatische kerk, en wat sprak meer tot de verbeelding dan een magisch land als China, enorm groot, maar o zo weinig bekend. Daar was men op weg naar de nieuwe maatschappij, daar zou men eens tonen hoe het moest. Als student geneeskunde volgde ik de zeldzame publicaties over acupunctuur, over de blote-voeten dokters die met minimale middelen wonderen deden, over nieuwe kruidenmengsels die veel beter waren dan onze commerciële producten. Het rode boekje lezen en bezitten was een must. Spijtig genoeg heb ik het mijne uitgeleend aan een kameraad en nooit meer teruggekregen. Na zes jaar college-indoctrinatie kwam ik 50 jaar geleden als unief student in een andere wereld terecht, en had ik de keus: blokken afwisselen met pinten pakken in de club, ofwel toch wat verder zoeken, hoe mijn idealen verwezenlijken.
Door de geslotenheid van het land, en de gebrekkige communicatiemiddelen in vergelijking met toen, duurde het een hele poos eer we beseften wat de culturele revolutie echt betekende, wat een groot verschil er was tussen het ideaalbeeld, en de werkelijke gebeurtenissen. Niet iedereen had het geluk om als Kris Merckx uitgenodigd te worden om een studiereis te maken naar China.
Naar dat immense land vertrekken we zondag. Joepie!!

Geschreven door Frans.annemie