Vroeg in de morgen verlaten we met enige weemoed Wumu. Het verblijf was er kort maar intens, en Wendy en haar problemen zullen we niet gauw vergeten. Ons busje brengt ons naar het kleine vliegveld van Lijang, terug over bochtige bergwegen. Het weer is mistig, en we vernemen dat het de dag voordien veel geregend heeft in Lijang. De rijafstand is slechts 120 km, maar we rijden er toch ruim meer dan drie uur over.
Guilin is een stad met ongeveer één miljoen inwoners, en is een beetje de poort naar het karstgebergte. Na installatie in ons hotel gaan we op stap in het heel mooie nabijgelegen park. En als de duisternis valt genieten we ook hier weer van de feeërieke verlichting rond de meren. Het is tropisch warm in Guilin, maar omdat het regenseizoen al begonnen is , is het een vochtige klamme hitte.
We wandelen wat naast de rivier en na wat zoeken vinden we een restaurantje met een menu ook in het engels. Dat wil nog niet zeggen dat er ook engels gesproken wordt, maar gelukkig is er een dienster die enkele woorden engels begrijpt. Op de kaart zien we dat voor acht yuan meer (dat is 1 €) ook soep en koffie en een dessertje erbij krijgen. We laten ons gaan en nemen het menuutje. Grote verrassing echter: alles wordt bijna tegelijkertijd gebracht : vlees, groentenschotels, dessert, koffie, rijst en soep, ongeveer in die volgorde. Onze tafel is zelfs te klein om er alles op te zetten! We proberen uit te leggen dat we de koffie en het dessert eigenlijk liefst na het eten zouden krijgen, maar met een lieve glimlach krijgen we te horen in gebrekkig engels, althans, zo hebben we verstaan: " you ordered it". Daar valt niet veel tegen in te brengen.

Geschreven door Frans.annemie