Na een heerlijk nachtje en dito ontbijt buiten op het terras bij een temperatuurtje van 26 graden, maken we ons klaar voor een rondrit in de regio, als opwarmertje voor het bezoek aan het Krügerpark. Het is een beetje mode geworden om allerlei themaroutes te ontwerpen. Bij ons hebben we de de Leiestreekroute, de kastelenroute, de bergenroute (dan bedoelt men de glooiingen van Heuvelland), de heel populaire piconroute, trappistenroute en jeneverroute, hier heeft men hier de panoramoroute, de tuinroute (zonder tuinen) en gelukkig ook de wijnroute. Dat staat allemaal nog op ons programma.
Tijdens de rit krijgen we verder uitleg van Jacques, onze chauffeur-gids, over alles en nog wat. Hij beperkt zich niet tot aanwijzingen over de natuurpracht, maar we leren ook veel bij over de nieuwe verhoudingen in Zuid-Afrika. Hij probeert alles zo neutraal mogelijk te vertellen, maar durft ook de problemen die ontstaan zijn met het nieuwe regime aan te pakken. Van de 58 miljoen inwoners zijn slechts 3 à 5 miljoen blanken (ngl. de bron). Ongeveer evenveel "bruine" mensen leven er, dat zijn dan Indiërs en andere Aziaten, en ook de mulatten, afstammelingen van gemengde huwelijken. Die hebben het ongeluk dat ze niet blank zijn en evenmin aanvaard worden door de zwarte gemeenschap. Ook zijn er in Zuid-Afrika 11 officiële talen. Naast de vroegere officiële talen Engels en Afrikaans,is vooral het isiZulu gangbaar.
Onze eerste stop is ter hoogte van Graskop, een klein stadje Hier regent het het meest van gans Zuid-Afrika, maar wij blijven gespaard. Geen paraplu nodig. Een korte wandeling bergop leidt ons naar God's Window. Onderweg kunnen we nog een beetje oorspronkelijk regenwoud zien, maar in de regio is bijna alles vervangen door industriële bebossing. Dennen voor de mijnen en eucalyptusbomen omdat ze zo rap groeien, nemen nu de bovenhand.
Op papier staat er "Vanaf God's Window heeft u een prachtig vergezicht over het Laagveld met daarachter het Krügerpark". Papier is gewillig, eenmaal boven aangekomen zagen we een dikke nevel over gans de vallei en niet het verhoopte vergezicht tot 70 km ver. Een scherpe rookgeur liet ons de oorzaak raden. De rook van brandende velden, al dan niet moedwillig aangestoken, prikkelde onze neusgaten. Gelukkig werden we gecompenseerd door het prachtig schouwspel van twee lorries die vruchten aan de bomen als lunch aan het verorberen waren. Het wandelingske zelf was ook tof met mooie bloemen en stukjes onvervalste jungle. Voor ons middagmaal stopte Jacques op een idyllisch viersterrenplekje langs de Treurrivier, met de mooie naam "Potluck Boskombuis". Ik vind wel een fotootje maar een foto kan nooit de rust en schoonheid van dat eetplekje weergeven.
Over het waarom er een treur en een blijde rivier bestaat, daar bestaat een mooi vertellingske van, dat ik misschien later eens zal neerpennen.
Daarna rijden we verder de Panoramaroute af met het bezichtigen van de Blyderivier canyon en de drie Rondavels.
Van alles wat bezichtigen is zijn de Potholes van Bourkes Luck het mooist. Waar de Blyderivier en de Treurrivier samenkomen heeft de erosie hier prachtige kolkgaten uitgeslepen. Onze professionele fotografen konden zich voor het eerst eens echt uitleven terwijl wij, gewone schepselen, genoten van de grootsheid en schoonheid van de natuur.
Het slotstuk om te bezoeken was Pelgrim's Rest, een klein oud mijnwerkersstadje, verdeeld in een upper en een lower deel. Met heel veel goede wil kan je zeggen dat het de moeite waard is, maar eigenlijk is alleen de bar van het Grand Hotel de moeite, tenminste als je, zoals wij, genoeg dorst hebt om hebt om er op het gemak een goede pint te drinken.

Geschreven door Frans.annemie