Vandaag was het programma beperkt tot een fietstochtje in de voormiddag en de namiddag was vrij.
Wacht, dacht Bieke, hier steek ik er een beetje de ambiance in. En zo fietsten we welgemutst via rustige straatjes in de omgeving van onze Farmstay. Regelmatig een stop met een beetje uitleg van de gids. Na een tweetal uurtjes waren we al terug en dan merkte Bieke plots dat haar I-phone foetsie was. Ze had hem in het fietsmandje aan het stuur gelegd en nu was hij er niet meer. Enige mogelijkheid was dat de gsm een ferm sprongetje omhoog gemaakt moet hebben om er zo maar uit te vliegen, en dat kon slechts gebeurd zijn aan de overgang van een brug naar het straatbeton, waar tussen beide de aarde wat weggespoeld was en er met aangepaste snelheid moest gereden worden. Bieke dacht waarschijnlijk dat ze de Strade Bianche aan het rijden was en had nagelaten haar snelheid te temperen.
Na wat wikken en wegen klom Bieke op de motor met de gids om te gaan zoeken. Vergeefs, niets te vinden. Ondertussen had een dametje aan de receptie het lumineuze idee om het verlies op Facebook te plaatsen, en ja, een wonder, ze kreeg antwoord dat er een mobieltje gevonden was. En zo mocht Jan dat lief jong meisje van de receptie eens goed vastnemen op de motor om de gsm te gaan ophalen.
Het is hier meer dan 30 graden en de rest van de namiddag bleven we rond het zwembad hangen tot we verder reizen met de nachttrein naar Ninh Binh.
Die trein vertrok reeds om 19u40 en onze gids had zijn schema wat nauw berekend, en vergeten dat we best wat aten vooraleer op de trein te stappen. Hij heeft het echter goed opgelost. Hij kende er een goed lokaal restaurantje dicht bij het station en daar kregen we een portie afhaal-kipnoedels in gesloten verpakking mee. Voor weinig geld kregen we toch een prima maal.
Eenmaal op de trein was het een beetje zoeken om de valiezen kwijt te raken in het kleine coupeetje, maar met een kortwerkend slaappilletje vloog de tijd en midden de nacht arriveerden we in Ninh Binh.

Geschreven door Frans.annemie