Deze morgen was het bang opstaan. Hoe zou het weer zijn, zou het regenen of bleef het droog? Welke weers-app had het bij het rechte eind? Het was nog wat bewolkt en eerder frisjes, maar de voorspellingen waren oke: geleidelijk warmer en ook meer zon in de loop van de dag. Onze gids had die verbetering ook verwacht en daarom het vertrek wat verlaat. Of wilde hij gewoon wat langer slapen?
In de voormiddag zouden we een eerste grot bezoeken en na de lunch in een typische Vietnamees restaurant, een tweede grot. De beschrijving in het programma is natuurlijk altijd subliem, maar grotten blijven grotten, zal het wel de moeite zijn?
Voor onze eerste grot moesten we een half uurtje met het busje rijden en dan op een bootje stappen. Een mooie tocht van 20 minuutjes varen bracht ons naar de ingang van de Phong Nha grot. Langs de oevers waren tal van huisjes, zeker meerdere meters boven het peil van de rivier. Nu is het droog seizoen, maar in het regenseizoen is er veel kans dat de rivier buiten zijn oevers treedt en de benedenverdieping van al die huisjes onder water staat. De rijkeren wonen op de eerste verdieping, de minder begoeden met slechts een gelijkvloers moet tevreden zijn met een nu en dan wat water in huis.
De grot ligt heel dicht bij de toenmalige grens tussen Noord en Zuid Vietnam, en werd voor 1975 zeer zwaar gebombardeerd door de Amerikanen. Ook onze gids zou heel wat nonkels en tantes verloren hebben. De grot met een zeer grote opening was een belangrijke basis voor de Vietnamezen, ze diende niet alleen als schuilplaats bij de bombardementen, maar ook als hospitaal, als munitiedepot en zelfs als vertrekpunt voor infiltraties in Zuid Vietnam. Nu is alles veel vreedzamer. Aan de ingang werd motor stilgelegd en werd verder geroeid de grot in. Het is een prachtige grot met hoge plafonds, soms breed, soms smal. En alles te bewonderen vanuit onze luie bootstoel.
Na een uitgebreide middaglunch op zijn Vietnamees, met veel groenten en veel "to share", vertrokken we naar de Paradise grot.
Deze grot is nog maar 20 jaar geleden ontdekt en heeft maar een kleine opening op een steile helling midden de jungle. Ze is 31 km lang. Hier is er geen rivier in de grot. Bezoekers mogen één km diep wandelen in de grot, en dat is voldoende om de pracht van dit natuurwonder te zien. Speleologen in spe kunnen met aangepaste uitrusting wel nog 7 km verder trekken in het onverlichte deel van de grot. De temperatuur in de grot was verrassend aangenaam, iets van een 22 graden gans het jaar door. De twee bezochte grotten zijn allebei verrassend mooi, vooral de Paradise grot is fantastisch.
We zijn tijdig terug in onze Farmstay en ieder geniet even op zijn manier van de vrije tijd: terwijl Katrien en Evelyn een loopje doen en de rest wat aan het kajakken is, schrijf ik dit verslagje vanuit mijn luie zetel bij een aangename temperatuur van 26 graden. Maar de zon is al achter de wolken verdwenen en rond 18 uur valt hier
de duisternis.

Geschreven door Frans.annemie