Vandaag staat er ons een lange reis terug naar Belgenland te wachten. Maar eerst het lang verhoopte boottochtje op de Ganges. We varen langs de vele ghats, zien er overal mensen baden, of ook de was doen, of gewoon zichzelf wassen. Het water is nog altijd vuilbruin door het meegenomen slib onderweg. In de vroege morgen is het nog niet heel druk, ook de crematie draait nog niet op volle toeren, honden en koeien kunnen rustig snuffelen of er voor hen iets lekkers te eten valt.
En dan is het zover, om 11u30 verlaten we ons hotel. Eerst terug te voet met al onze bagage door de steegjes, gelukkig heeft iedereen een valies op wieltjes, dan op een riksja, dan met een taxi naar het vliegveld van Varanasi.
In Delhi hebben we een groot tijdsgat te vullen, maar de reisorganisatie heeft ons een busje met chauffeur ter beschikking gesteld. Wij zitten hier ver van Old Delhi en moeten ons laten leiden door de chauffeur. Eerst brengt hij ons naar de Lotustempel.
"De Lotustempel is een bahai-tempel in Delhi die werd geopend in 1986. Het is een prominente attractie in de stad en staat bekend om zijn bijzonder ontwerp in de vorm van een lotusbloem, het Indiase symbool voor zuiverheid, verlichting, zelfregeneratie en wedergeboorte. De tempel is ontworpen door de Iraans-Amerikaanse architect Fariborz Sahba en het heeft talrijke architectuurprijzen gewonnen." (bron: wikipedia)
Spijtig voor ons sluit de tempel om 17 uur en ondertussen is het al 18 uur. We kunnen niet meer binnen maar vanaf de straat kunnen wij ons een beeld vormen van dit heel knap staaltje architectuur. Jan kruipt zelfs met behulp van de chauffeur op het dak van het busje voor de ultieme foto. Maar zoals dikwijls in dergelijke situatie, honderd meter verder was er toch een mogelijkheid om gewoon vanaf de straat te fotograferen.
Ons laatste restaurant in India was heel typisch voor vele restaurants in India: meer personeel dan eters, en de (alcoholische) drank duurder dan het eten. Op de kaart stonden meerdere bieren, witte wijnen en rode wijnen. Toen we onze keuze gemaakt hadden bleek er slechts Kingfisher bier en één soort lokale witte wijn ter beschikking te zijn, en die ene fles wijn was al geopend.
Het was nog te vroeg om naar de luchthaven te rijden - ons vliegtuig vertrok pas om 04 uur in de vroege ochtend -, dus stelde de chauffeur voor om nog even naar een zogezegde extra grote staatswinkel te gaan op weg naar de luchthaven. Wel verwittigde hij ons dat we niets zouden kunnen afdingen, het waren eerlijke vaste prijzen, zogezegd. Het was inderdaad een heel grote winkel met een uitgebreid assortiment. We hebben er in het deurgat bij het verlaten van de winkel nog een heel mooi zijden tapijtje gekocht voor iets meer dan 40 % van de "vaste" prijs.
De terugvlucht met Emirates via Dubai verloopt rimpelloos, maar het is toch 18 uur als we terug in Geluwe zijn, ca. 34 uren na het verlaten van ons hotel in Varanasi.

Het zit er weer op, India heeft ons een beetje gegeven wat we verwacht hadden, een totaal andere cultuur en levenswijze dan bij ons in het westen. Meest hebben we echte natuur gemist, het landschap tijdens de lange busritten was eerder saai en eentonig. Natuurlijk hebben we niet alles gezien van dit enorme land.
Daarentegen hadden onze hotels bijna altijd iets speciaals: soms intiem met prachtige ligging en mooi uitzicht, soms statig zoals de omgebouwde maharaja-paleizen, eenmaal zelfs een fort dat omgebouwd was tot hotel. Steeds kwamen we tot rust na een dag in het drukke, lawaaierige stadsleven en 's avonds eten op het dakterras was zalig. "Namasté reizen", aan wie we onze reis toevertrouwd hadden, mag dan ook een pluim op haar hoed steken voor de hotelkeuze (ook de rest was prima verzorgd). Vóór de reis waarschuwde iedereen ons voor de gebrekkige hygiëne en voor de extreme armoede, wel dat is zeer goed meegevallen. Niemand van ons is ziek geworden, het ergste was het continue, vaak onnodige getoeter van de vele moto's. En wat de armoede betreft, volgens onze gidsen is er toch een sterke evolutie de laatste 15 jaren.

Geschreven door Frans.annemie