Er is nog steeds geen toestemming om boottochtjes te maken op de Ganges. Bij het ontwaken zagen we wel vanuit onze kamer enkele vroege bootvaarders, maar het was ijdele hoop. De politie liet nog meer dan de andere dagen omroepen dat varen op de Ganges nog ten strengste verboden was, niettegenstaande het waterpeil toch al heel wat gezakt was. Aan de ghats was men druk bezig de smurrie van de overstromingen op te ruimen. Het verschil tussen de hoogste en de laagste waterstand kan wel enkele meters bedragen, vertelde men ons. En dus terug wat wandelen en winkeltjes bekijken, en nog eens naar Manikarnika Ghat waar de lijkverbranding volop bezig is.
Een niet officiële gids vertelt ons een en ander over de hindoe gewoontes. Hoe rijker, hoe hoger je verbrand wordt en hoe duurder het hout kost. Voor de rijken is er het geurige sandelhout, voor de anderen ordinair hout van de stapel. Vrouwen mogen niet aanwezig zijn op de plaats zelf. Volgens onze gids omdat ze teveel roepen en luidop wenen, kortom omdat ze te hysterisch doen. Na zijn rondleiding vroeg hij een bijdrage om hout te kopen voor de armen.
Om 16 uur hebben we een foodwalk met gids. We leren nog nieuwe straten en steegjes kennen. Overal is het hyperdruk. De decibelmeter op mijn GSM toont constant waarden tussen 70 en 90 decibel, een niveau dat bij langdurige blootstelling blijvende schade berokkent. We passeren aan de Visnawath tempel, de voornaamste tempel van de stad, maar binnengaan is geen optie. Er is een ellenlange file om de tempel te betreden. Men heeft speciale nadars geplaatst en de politie houdt een oogje in het zeil want hier zouden accidenten kunnen gebeuren. Aan de ingang van de tempel is de straat relatief breed, maar de file gaat tot in de smalle steegjes.
Onze eerste halte is in een eethuisje "Blue Lassi Shop". Op het menu de fameuze "plain Lassi". Qua uitzicht heeft het iets van yoghurt met allerlei fruitsmaken, maar gelukkig voor mij, het was geen yoghurt, maar wel verrassend lekker. Dat eethuisje lag in een van de talrijke nauwe straatjes, vol wandelaars en bedevaarders, en nu en dan was er geroep en tumult: nu en dan passeerde een lijk, in oranje doeken gewikkeld, en door een zestal mannen op hun schouders gedragen. De mannen riepen continu om doorgang te krijgen. Tot Manikarnika ghat, waar de verbranding gebeurt, moest het lijk zeker een vijfhonderdtal meter gedragen worden, hier was geen ruimte voor ander vervoer, zelfs geen steekkar. We hadden meerdere proevingen, het ene al lekkerder dan het andere: de reeds gekende massala thee, een soort gevulde kroketjes, rare drankjes... Op het einde kregen we een betelblad gevuld met iets dat leek op granaatappel. Regelmatig zie je ook hier mensen die betelbladeren kauwen,. Betelbladeren zouden een medicinale werking hebben en worden met andere zaken gemengd om te kauwen. Daardoor komt er een vies rood sap naar boven dat meestal uitgespuwd wordt. Het gebruik ervan is wijd verspreid in gans Azië. Het was een boeiende wandeling, niettegenstaande de drukte en het lawaai.
Bij de terugkomst in het hotel krijgen we het verlossende nieuws: er is terug toestemming om te varen op de Ganges vanaf de volgende dag.

Geschreven door Frans.annemie