Met een tuktuk worden we gevoerd naar ons busje om vanuit Udaipur te rijden naar het tempelcomplex van Eklingji, op 20 km van Udaipur, en dan verder naar Pushkar. Volgens Google Maps een rit van ca. 300 km, en 5u30 duurtijd. Bij aankomst in Eklingji is de tempel nog niet open, wel staat er al een lange file Indiërs aan te schuiven en de een na de andere schoolbus komt de rij verlengen. Om 10 u gaat de tempel open, maar om 10 u 20 is de file slechts enkele meters ingekort. We besluiten al vlug om Eklingji, waarvan we niets terugvinden in onze Domenicusgids, te laten voor wat het is en verder te reizen naar Pushkar, dat heel wat betere referenties krijgt in onze reisgids. Het zijn de eerste signalen van een te verwachten ziekte: tempelmoeheid.
We rijden op een soort onvoltooide autostrade, een viervaksbaan, maar wel op zijn Indiaas. Het is steeds oppassen geblazen, want plots is er een schaapherder met zijn kudde, rijden er tuktuks, tractoren en ja, alom de heilige koeien die genieten van het warme asfalt. Verkeersregels zijn onduidelijk, geen minimum snelheid, voorbijsteken zoals het je past links of rechts, kortom precies een doodgewone provinciebaan met 4 rijvakken. Het landschap is saai en eentonig, maar we arriveren tijdig in Pushkar en we hebben nog een mooie avond voor ons.
Pushkar is een heilige stad. Heel lang geleden liet Brahma drie blaadjes van een lotusbloem vallen, en eentje viel hier, en uit dat blaadje ontstond een meer. Vanuit ons hotel hebben we een prachtig uitzicht op het meer, maar de omgeving van het meer is ook heilig, en dus geen vlees en geen alcohol te krijgen, niet alleen in het hotel, maar in gans het stadje. Onze gids voor de volgende voormiddag stond ons op te wachten en stelde zelfs voor om nu reeds zijn gidsbeurt te doen. Gelukkig zijn we hierop niet ingegaan, want we hebben nog een toffe wandeling kunnen maken langs de ghats (badplaatsen met trappen). Zo zagen we op meerdere plaatsen een kleine ceremonie voor een of andere godheid. Indiërs houden van kleur en licht, en in het schemerduister was het mooi hoe ze met toortsen en vuurpotten hun godheid vereerden. Het is zeker minder saai dan onze kerkdiensten, maar de warme avonden helpen natuurlijk ook een handje. 's Avonds eten we braaf veggie op het terras van ons hotel, met weeral een magnifiek zicht op het meer en de lichtjes van huizen en tempels.

Geschreven door Frans.annemie