Vandaag rijden we naar Udaipur, maar eerst houden we een stop in Ranakpur. Daar willen we een Jaïn-tempel bezoeken. Volgens onze reisgids opent die tempel pas om 12 uur 's middags en dus kunnen we rustig genieten van ons ontbijt in het chique heritage hotel, dat denken we althans. Deve ziet het anders en waarschuwt ons dat de rit wel wat langer kan duren dan we verwachten, en niet omdat het busje geen tempo kan rijden. Dat is nu eenmaal India. Iedereen wil op dezelfde baan rijden, ook tuktuks, stinkende vrachtwagens, moto's, boerentractoren, en in de dorpjes nu en dan een fietsriksja; kamelenkarren zien we hier niet meer. En voorbijsteken is niet altijd zo evident. Want geleidelijk verandert het landschap, de route wordt bochtig en heuvelachtig, en kronkelt verder door een groen bergachtig landschap, een beetje te vergelijken met de Vogezen. Maar de vele kronkelingen zorgen wel voor een ongewild heel gezapig tempo. Na al die dagen plat en armzalig begroeid landschap was dat weelderig groen wel een verademing, en tot hier hebben we moeten wachten om onze eerste (echte) aap te zien.
De Jaïn tempel, ook genaamd de Tempel van de Vier Gezichten, werd gebouwd in de 15de eeuw. Er werkten meer dan 4000 arbeiders gedurende 57 jaar aan de klus. De tempel is opgetrokken uit wit marmer en heeft overdadig, maar schitterend beeldhouwwerk. Niet minder dan 1444 gebeeldhouwde zuilen ondersteunen alle gedeelten van de tempel. We geloven de reisgids op zijn woord, het zijn er zeker héél héél veel. De Jaïns hebben veel respect voor het leven van dier en plant, en indien er toevallig een boompje op een ongelegen plaats staat, dan blijft het er staan en wordt desnoods het gebouw aangepast. Wij zouden het als onkruid verwijderen, daar mag het boompje uitgroeien tot een immense boom. De dresscode voor bezoekers was er strikt, geen schoenen, geen short, en bij de ladies armen en hoofd bedekt. Zo kregen onze dames een hoofddoek, en Jan en ik een aangepaste elegante(?) pantalon.
Na het tempelbezoek rijden we naar Udaipur, de stad met de vele meren. Bij aankomst in Udaipur bleef Deve plots staan voor een brug. Hier kan ik niet verder rijden, was zijn commentaar. Hup, alles op twee fietsriksjas en zo de kleine, drukke straatjes in naar ons hotel. Wel kregen we de afspraak mee om de volgende dag om 9 daar te staan voor het dagprogramma. Vraag maar naar de New Bridge, het is gemakkelijk te vinden: rechtdoor en op tijd afslaan!
Oorspronkelijk zouden we logeren in het Jagas Niwas hotel vlak aan het meer, maar dat was volgeboekt voor een "wedding" en zo logeerden we in een hotel er vlak bij. Het hotel was iets minder luxueus maar ook heel sfeervol. Het was een vroegere haveli met de typische vierkante binnenkoer en de kamers errond. Vanuit onze kamers hadden we ook een heel mooi zicht op het meer en Taj Lake Palace, midden het meer. Kort na onze terugkeer zapte ik op TV naar een James Bondfilm, Octopussy, en plots herkende ik Udaipur en het Taj Lake Palace hotel. Inderdaad, heel wat opnames van de film werden in Udaipur en omgeving gedraaid.
Het rooftop-restaurant van het hotel was iets minder, maar vlakbij was de ingang van het Jagas Niwas hotel met magnifiek dakterras, goed eten en vriendelijke bediening. en na een beetje aandringen kwamen zogezegd gereserveerde tafels plots toch vrij. Eigenlijk zouden we daar eerst logeren, maar zalig dineren in openlucht met onbeschrijflijk panoramisch zicht was ook de max.

Vandaag was het een Jaïn tempel, een andere keer een Sikh tempel of een Brahma tempel of gewoon een Hindoe, of een Boedha beeld. Lokale gidsen hebben ons wel een en ander uitgelegd en onderlinge verschillen benadrukt, maar ik heb toch wat moeite om alle godsdiensten te onderscheiden. Later in de blog zal ik toch eens een poging doen om een beetje duidelijker uit te leggen waar het verschil zit. Sikhisme, Jaïnisme, hindoeïsme, boeddhisme, brahmanisme, voor ons westerlingen is het allemaal een pot nat, maar in Indië hebben ze toch hun nuances.

Geschreven door Frans.annemie