Ons prachtig hotel was vroeger een woning van een maharadja, een vroegere rijke die zijn mooie ruime woonst omgevormd heeft tot een "Heritage" hotel, op een zeer smaakvolle manier. Er zijn heel weinig uitwendige ingrepen gedaan en de eigenaar heeft nog steeds zijn "appartement" in het domein. Naast zijn hotel heeft hij er ook nog zijn manege, Bieke was direct gewonnen!
Maar we waren niet naar Rohat gekomen om wat paardjes te zien. Met een gids trekken we deze morgen op jeep-safari in de omgeving.
Eerst rijden we het platteland in op zoek naar herten, hindes en antilopen. Het duurde niet zo lang of we zagen in de verte een groepje herten, en wat later ook een Blackbuck antelope. Deze antilopen zijn zeldzaam geworden door de jacht en, waar ze vroeger verspreid over Azie voorkwamen, leven ze nu nog vooral in India, meer bepaald in deze regio. Vooral de mannetjes met hun holle gedraaide hoorns zijn opvallend mooi. Een mannetje zorgt voor zijn roedel van meerdere wijfjes en is bereid ervoor te vechten. Hij duldt geen ander mannetje in zijn omgeving. Vanuit onze jeep zagen we dat een concurrent die zijn kudde naderde, het gevecht durfde aangaan, maar onverrichter zake moest afdruipen. Hier geldt de wet van de sterkste man, zonder inspraak van het andere geslacht!
Na dit stukje natuur gaan we op bezoek bij een Bishnoi dorpje, of liever een familie. Als er nu nog antilopes in de streek zijn, dan is dat grotendeels te danken aan de Bishnoi stammen. De Bishnoi zijn een aparte tak van het Hindoeïsme . Het zijn echte natuurmensen, met een zeer groot respect voor alles wat leeft en groeit. Zij wonen verspreid over de regio in kleine gemeenschappen en leven van wat moeder aarde opbrengt. De huisjes zijn deels steen, deels hutten van klei. De stenen gebouwtjes zien er nog redelijk nieuw uit en lijken nu de primitieve woonplaats te zijn, de hutten zijn meer stapelplaatsen geworden voor stro en dierenhuisvesting. Hun goeroe vaardigde zovele jaren geleden 29 regels uit. Bish" betekent twee en "noi" is negen, en vandaar de naam Bishnoi. Deze regels hebben vooral te maken met respect voor de natuur, zowel voor dieren als voor planten, want bvb. de antilopes zijn gereïncarneerde mensen. We worden zeer gastvrij ontvangen, je ziet dat ze toeristen gewend zijn, ze poseren, ze nemen makkelijk contact voor zover mogelijk natuurlijk. De jongere mensen spreken een aardig woordje Engels, bij de ouderen is het meer gebarentaal. Ik denk dat ze later wel een bonus krijgen voor hun welwillendheid.
Daarna rijden we verder naar een Brahmaans dorpje. Hier geen hutten meer maar gewoon stenen huisjes. De Brahmanen zitten ons al op te wachten voor een opiumceremonie. Van opium roken word je high, maar van het drinken wordt je energiek, alles gaat beter, doping avant la lettre, we krijgen dezelfde uitleg als enkele dagen voordien in het restaurantje. En na de opium werd er ook een lokaal sigaretje aangeboden. Ergens ben ik teveel westers blijkbaar, want terug in het hotel had ik behoefte aan een dutje in plaats van de wereld te hervormen.
Na een welverdiend middagdutje en zwemke in het hotel, trokken we het dorpje Rohat in. Groot is Rohat niet, een tweetal hoofdstraten en wat zijtakjes, meer niet. Maar het was wel aangenaam wandelen in het dorpje en kennis maken met het lokale dorpsleven. Annemie wist niet waar eerst foto's genomen. Naast het hotel was er ook een meertje, met, hoe kan het anders, een tempel en een begraafplaats op een schiereilandje. Het bracht de rust en vrede na een heel mooie fotogenieke dag.

Geschreven door Frans.annemie