Eindelijk is het zover. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om naar India te vertrekken, het covid-19 virus heeft ferm met onze voeten gespeeld. Eerst hoopten we deze reis in 2020 te doen, in 2021 was er nog steeds corona, en intussen ook een akkefietje aan mijn hart, daarna was maart 2022 de voorziene vertrekdatum, maar de toegang tot India was nog altijd ietsje te streng. Binnenkomers moesten, met of zonder vaccin, eerst minimum een week in quarantaine verblijven in een hotel nabij de luchthaven. Wie was daartoe bereid??
Na een lange vlucht met stop in Dubai, arriveren we omstreeks 9 uur 's morgens in de Indira Gandhi International Airport (Hindi: इंदिरा गांधी अंतरराष्ट्रीय हवाई अड्डा). Iedereen is moe, want veel hebben we niet kunnen slapen. Op de luchthaven krijgen we een eerste kennismaking met de Indische administratie. Bij aankomst willen ze een gezichtsherkenning, vingerafdrukken en natuurlijk ons visum dat we in Belgie op voorhand hebben moeten kopen. Om een visum te bekomen moesten we wel op allerlei (zotte) vragen antwoorden: wie is onze vader, onze moeder, waar en wanneer zijn ze geboren. Eerlijk, zonder trouwboekje wisten Annemie en ik niet meer waar onze overleden ouders werden geboren. Dus hebben we maar iets ingevuld, in de veronderstelling dat ze het toch niet zouden controleren. Voor de laatste vlucht van Dubai naar Delhi werd ons ook gevraagd om een mondmasker aan te doen. Dit is de enige keer op gans de reis geweest waar met aandrang gevraagd werd een mondmasker aan te doen.
Bij het verlaten van de luchthaven worden we direct opgevangen en naar ons huurbusje gebracht. Deventer (zeg maar : Deef) zal onze chauffeur zijn voor de eerste 18 dagen. Na die 18 dagen staat nog een treinreis naar Varanasi en een vliegtuigtrip terug naar Delhi op het programma. Deef laat ons meteen kennismaken met het chaotische verkeer in India en zijn speciale rijstijl. Vlug inchecken in ons hotel en op stap om enkele topics van New Delhi te ontdekken..
Eerst gaan we naar Humayans Tomb, een groots grafmonument uit de 16e eeuw. Naast het prachtige hoofdgebouw zijn er ook nog enkele andere heel fotogenieke gebouwen in het domein. We maken er ook kennis met een veel voorkomende discriminatie ten opzichte van vreemdelingen. De ingangsprijs voor foreigners bedraagt meestal het tienvoud van de prijs voor inheemsen. Bijna overal is het zo. Het enige beperkte voordeel is dat de wachtrij voor foreigners heel kort of onbestaande is.
Na Humayans tomb gaan we naar het rustige Lodi Gardens. Dit is een park van ong. 36 ha groot, maar toch is het veel meer dan een park. Ook hier zijn meerdere grafmonumenten te zien. Het park is populair bij de lokale bevolking en ook bij koppeltjes om er hun trouwfoto's te laten trekken.
We zijn allen echt moe als onze chauffeur ons naar de Sikh Tempel Gurudwara Bangla Sahib voert. Deze keer is de ingang gratis. Al vlug biedt zich een adonis aan om ons belangeloos wat rond te leiden en wat uitleg te geven over de Sikh's. Het Sikhisme werd in de 15e eeuw gesticht door Guru Nanak Dev. Het geloof is monotheïstisch en heeft hoogstaande morele waarden, en vraagt aan zijn aanhangers deze te volgen, o.a. door een deel van het inkomen te delen met de "kerk". Zo is er ook elke dag tweemaal voedseluitdeling in de tempel. Bij onze rondgang zien we de priester bidden en zijn gebed wordt live uitgezonden naar gelovigen elders in India via You Tube. Na het gebed is er dan de maaltijd waarbij honderden aanschuiven. Na de rondgang werd ons gevraagd een donatie te doen in een mooi-afgesloten bus, wat we gedaan hebben. Maar plots begon onze gids iets van een persoonlijke dotatie voor hem,en even naar het WC te gaan. We begrepen maar half hoe de vork in de steel zat, Bieke keek voor een tip, maar toen we die gewoon wensten te geven, waren ondertussen andere medewerkers binnengekomen en moest die tip plots in de donatiebus . Blijkbaar was het helemaal niet toegelaten om persoonlijk gewin te doen, en was onze frank wat te laat gevallen.

Geschreven door Frans.annemie