Vandaag verkennen we de omgeving van Kaapstad. Onze eerste halte is in Houtbaai met zijn pittoresk haventje. Een ex-gevangene heeft er zijn hobby en tegelijk bron van inkomsten van gemaakt om zeerobben te temmen. Temmen is een groot woord. Hij koopt visafval op van de vissersboten, en lokt daarmee de zeerobben, die hij van kleinsaf aan opgevoed heeft. Maar grote kunstjes moet je niet verwachten. Foto's nemen en zelf wat vis geven mag alleen als je wat drinkgeld in de schaal legt. En een jong knaapje houdt streng toezicht. Toch blijft het leuk om de oude man bezig te zien.
In Houtbaai start de Chapman's peak drive. Dit is een heel mooie route uitgehouwen in de rotsen en met prachtig zicht op de kust en de oceaan. De weg is soms gesloten wegens gevallen rotsen. Het is dreigend weer, wat nevelig , en we vrezen voor regen, maar stilaan begint het zonnetje er terug door te komen. Maar de weergoden zijn ons gunstig gezind. In Kaapstad was het bar slecht weer de dagen voor onze aankomst, maar wij hebben het betere weer meegebracht. Nu nog te hopen dat we de Tafelberg ook eens te zien zullen krijgen, want de wolken hebben zich goed genesteld rond de top.
We rijden verder naar Cape Point, het meest zuidelijke punt van Afrika, enfin dat dacht ik tot heden. Maar het is wel degelijk Agulhas, 200 km verder dat die eer heeft. Op Cape Point staat nog steeds een vuurtoren om zeereizigers attent te maken op de rotsen, de gevaarlijke stroming, en de bijna altijd aanwezige forse wind. Vanaf de parking is het nog een fors klimmetje tot op het rotstopje met de oude vuurtoren, vanwaar men een prachtig panoramisch zicht heeft. Een goed aangeduid, maar lastig wandelpad van een dikke kilometer leidt dan naar Kaap de Goede Hoop, het meest zuidwestelijke punt van Afrika, staat er op het plakkaat, alhoewel... Maar zonder twijfel, het is er mooi en de wandeling in de stormachtige wind zeker waard.
Terug de auto in , en nu en dan eens stoppen in het Table Mountain National Park om een fotootje te nemen van een struisvogel of een aap of een mooi bloemetje, of om de gids een plasje te laten doen. Zo naderen we Boulder's Beach. We zijn het schiereiland ingereden langs de westkant en nu bevinden we ons aan de oostkant.
Boulder's beach is vooral gekend voor zijn pinguïnkolonie. De zwartvoetpinguïns hadden we al twee dagen eerder ontdekt, maar hier was de beleving veel intenser. Het was komiek om ze bezig te zien, in het water, eruit, dan drogen, en met hun komieke wiebelpas een ander plekje te zien opzoeken.
Via Simonsbay volgen weer de relatief drukke kustbaan verder noordwaarts, tot Roeland plots stopt. Enkele toeristen die naar de zee tuurden hadden zijn aandacht getrokken, en zijn intuïtie bleek juist te zijn. Een grote walvis had zich dicht bij de kust gewaagd, en liet zich gratis in volle glorie aanschouwen. In Zuid-Afrika komt vooral de zuidkaper of Australische walvis (Eubalaena australis) voor. In het engels is dit dan de "Southern right whale". Dat zijn nu al vier namen voor hetzelfde dier, maar als je zo groot bent (tussen 14 en 20 m lang en met een gewicht van plusminus 60.000 kg) dan mogen er al eens 4 namen op je paspoort staan.
Zo komen we terug in Kaapstad en zien we de wolken hardnekkig rond de Tafelberg hangen.

Geschreven door Frans.annemie