Vandaag mochten we de dag in samenspraak met de gids zelf invullen. Op zijn aangeven trekken we naar het Robberg schiereiland. Hij belooft ons een wandelingske van een tiental km. We denken een drietal uurtjes en dan zullen we wel nog iets vinden om er een mooie dag van te maken. Vol goede moed en met een stralend zonnetje vertrokken we, de picnic in de rugzak.
We hebben het een beetje onderschat. Het werd een prachtige wandeling maar ze hield wel aan de ribben. Op het bord stond dat ze niet geschikt is voor kinderen, en dat had reeds een lichtje moeten doen branden. Rotsen, trappen in hout, in beton, door mul zand, kortom variatie zat, behalve wandelen op een vlakke, vaste ondergrond. Sommige betonnen trappen riepen herinneringen op aan de Chinese muur wat traphoogte betreft. Halverwege was er mogelijkheid om de lus wat in tekorten, maar onze lepe gids heeft niet vermeld dat het tweede deel een klein beetje veel lastiger was dan het eerste, en zo heeft iemand van onze bende zijn grenzen verlegd. Maar al puffende en zwetende heeft hij ook nadien kunnen genieten van de klassieke halfliterpint.
Onderweg was het heel mooi, maar soms was er een enorme stank. Aanvankelijk keken we eens rondom ons wie de dader en verwekker was van dat vieze geurtje, maar de oorzaak was te zoeken diep onder ons. Ganse meutes zeerobben genoten ook van het zonnetje. Nu en dan eens een duikje om af te koelen en een visje te vangen, en voor de rest luieren, en stinken.
Voor ons was het verder genieten en tegelijk afzien.
Onze picnic namen we op het uiterste puntje van het schiereiland. En voor het spektakel tijdens het eten zorgden de Jan van Gents, die zweefden boven de blauwe zee en nu en dan een duikje namen om een visje te snoepen. Maar met al het oponthoud heeft onze wandeling ruim 6 uur geduurd, en na hoogst noodzakelijke anti-deshydratatiepintje, hebben we onszelf beloond met enkele oestertjes en een wit wijntje. Alle verdere dagplannen hebben we in onze broekzak gestoken, een douchke en rustig avondeten volstond.
Eigenlijk zou ik nu ook een en ander moeten vertellen over het leven van blank en bruin en zwart in dit zonnige land, maar ik nu nodig jullie nu al uit om de nabeschouwingen te lezen over enkele weken.

Geschreven door Frans.annemie