Vandaag rijden we naar het wereldberoemde Krügerpark op zoek naar beestjes. Heel ver rijden vanuit Hazyview is het niet, en die eerste dag is het al genieten vanuit ons busje. We beginnen Jacques, onze gids, beter te kennen. Zijn voorkeurstaal is toch Engels en ook het best te begrijpen. Wanneer hij Afrikaans spreekt verstaan we heel veel, maar soms zitten er nieuwe woorden tussen, zodat we de samenhang niet altijd begrijpen, en dan moet hij het toch uitleggen in het Engels.
Reeds van bij de eerste kilometers in het park zien we een en ander. Het begint met de schattige impala's, zoals we er nog honderden zullen zien. Impala's zijn veruit het talrijkst aanwezig in het park. Ook de hyena's zijn al van de partij net als de wrattenzijnen ("ze zin skwoane van lelijkheid"). Maar met Jan erbij wordt er niet alleen naar de grond gekeken, we zien ook meerdere mooie speciale vogels o.a. 2 soorten arenden en een essenpikker. Spijtig genoeg ben ik er ondertussen al heel wat vergeten. Hoewel het busje niet zo geschikt is voor het echte safariwerk, valt deze eerste kennismaking met het park toch heel goed mee. De verwachtingen waren dan ook heel hoog gespannen voor het "echte" werk de volgende dagen. Om krachten op te doen aten we 's avonds nog eens een ferme portie.

De volgende dag moesten we om 4u45 klaar staan voor een ochtendwandeling. De slapers zaten nog in onze ogen toen we samen met nog twee Duitse vriendinnen vertrokken. Eerst een eindje rijden tot de (veilige) wandelplaats. Twee rangers met het geweer klaar vergezelden ons. Het had 's nachts wat geregend, en ze keken heel ernstig naar de lucht of er nog nattigheid zou vallen. Hun geweer werkte zogezegd niet als het nat zou worden, net alsof men niet kan schieten met een nat geweer. Gelukkig bleef het droog en hadden ze geen excuus om in hun luie zetel te gaan liggen.
Onderweg groetten we een giraf die daar stokstijf als een standbeeld stond. Wat verder plots groot alarm bij de rangers: ze hadden een luipaard gespot. Het luipaard kwam vermoedelijk terug van zijn nachtelijke jacht en was nu rustig aan het wandelen naar zijn bedstee.
Wat verder ontmoetten we een groepje treurende hyena's . Een had een dood en bebloed jong in zijn bek. Volgens de rangers was het wellicht gedood door leeuwen die nacht. De wandeling zelf had niet zoveel om het lijf, we kregen wat uitleg over sporen, en het enige wild dat we zagen waren enkele olifanten waar we op een veilige afstand vandaan bleven. Maar het luipaard en de treurende hyena's maakten veel goed.

Laat in de voormiddag vertrokken we terug op safari met Jacques en onze huurwagen. Maar wie niet meer van de partij was, was onze Jan. De vreetportie van de vorige avond was wat te groot geweest voor zijn klein buikje, en blijkbaar waren er ook al wat nachtelijke problemen geweest. Ook Jacques was die nacht onwel geweest maar gelukkig voor ons, was hij al terug de oude, . We vermoedden dat er toch iets niet zo vers zal geweest zijn in het eten. Het werd een beestachtig aangename trip, met veel afwisseling in de dieren: allerlei antilopen als nyala's, bushbucks, waterbucks met hun komiek achterwerk, net alsof ze op een pas geschilderde WC-bril hebben gezeten, impala's in overvloed,maar ook leeuwen, buffels, olifanten, krokodillen en nijlpaarden. Maar ook allerlei vogels lieten zich zien, de geelbekooievaar was de meest opvallende.

s' Avonds stond er nog een trip met de rangers op het programma: "begeleide namiddagsafari in open voertuig - uitgevoerd door Krugerpark, met park ranger", zo stond op onze brochure. We verwachtten er veel van. Groot was onze verbazing toen we bij aankomst op een soort open autobus gestoken werden. 's Morgens werden we vervoerd naar onze wandelplaats in een klassieke open safariwagen, en we waren overtuigd dat het weer zo'n wagen zou zijn. Maar nee, de reservatie was voor een omgebouwde camion, weliswaar open, maar helemaal niet wat we dachten gereserveerd te hebben; telefoneren hielp niet, ook onze vraag om om te boeken naar een echte safariwagen was niet meer mogelijk. Zo vertrokken we in een open camion, veel te luidruchtig om goed te zijn, onvoldoende geschikt voor niet-asfaltwegen, en met zeer slecht contact met de chauffeur. Wat een flater van Joker-reizen !!!! Misschien daarom dat we na de reis geen tevredenheidsenquete hebben moeten invullen. We waren diep ontgoocheld in Joker op dat ogenblik. Uiteraard hebben we véél minder dieren gezien dan met Jacques.
De volgende morgen stond er nog een dergelijke safari op het programma, en een andere wagen boeken lukte niet. Ook nu was het een povere bedoening. Het beste was gans op het einde, toen twee giraffen een onderonsje hielden. De grote, nog steeds onbeantwoorde vraag was: gaat het hier om mannetje-vrouwtje liefdesspel of zijn ze gewoon aan het vechten met hun nek? We hebben een video-opname gewhatsappt naar het thuisfront, maar de grote kenner is niet opgestaan. Daar de chauffeur wilde binnen zijn om 8u15, hebben we het raden naar de afloop.

Geschreven door Frans.annemie