Eind 2018 begon het weer te kriebelen. Na onze China-reis had ik even geen behoefte om er opnieuw op uit te trekken. Ik weet, sommigen zijn nog niet helemaal weg van huis, en ze zijn al bezig een nieuwe trip in mekaar aan het steken. Zo ben ik blijkbaar niet. China moest even bezinken, het is dan ook een immens land en de vele indrukken moesten nog een plaatsje vinden in dat kleine kopke van mij. Maar nu was weer zover. Annemie en ik begonnen te overleggen welk stukje van de wereld we wensten te ontdekken. Onze reisvrienden van Ethiopië en China waren volop aan het plannen om naar Canada en Alaska te reizen, vermoedelijk heel mooi en prachtig van natuur, maar ook een beetje langs de frisse kant, en dus haakten we af. Annemie had heel graag eens naar Zuid-Afrika getrokken, en ik daarentegen naar Ecuador. Omdat ik de vorige reizen een beetje mijn zin had doorgedrukt werd het Zuid-Afrika. En zoals de situatie in Ecuador ondertussen geëvolueerd is, zijn we tevreden met onze keuze.
Een beleefd mailke naar onze vrienden om hen te melden waar we naartoe trokken, was het minste dat we konden doen. Groot was onze verbazing toen we een antwoord kregen of we toch niet weer samen konden gaan. De reis naar Canada en Alaska was doorspekt met allerlei praktische problemen, en werd voorlopig afgevoerd. Onze mail was het vonkske dat de doorslag gaf.
En zo trekken we terug met ons zessen erop uit, geen koude herfst, maar hete lente in Afrika. We zullen landen in Johannesburg en eerst het noorden bezoeken, met vooral het Krügerpark. De temperatuur vandaag bedraagt er 32° en voor volgende week beloven ze zelfs nog enkele graden erbij. De thuisblijvers mogen dromen van een hittegolf, want voor woensdag voorspellen ze rond de 40°.
Ik hoop regelmatig een verslagje te kunnen schrijven, maar verschiet niet als er weer spellingsfouten en onverwachte zinswendingen in staan. Veel zal weer worden getypt op de I-pad, terwijl we in de wagen zitten, en soms mankeert de tijd en de goesting om alles deftig te herlezen. Dat is dan een werkje voor als we weer thuis zijn, net als de definitieve selectie van de foto's.
Amuseer je ondertussen met deze blog, kijk er dan nog eens naar een drietal weken na onze thuiskomst, en het is altijd leuk om een respons te krijgen, zo weet ik dat de blog ook eens gelezen wordt.

Geschreven door Frans.annemie