Het heeft deze nacht water gegoten, bakken water zijn uit de hemel gevallen. Ook voor ons hotelletje was het van het goede een beetje teveel. De elektriciteit is uitgevallen en het binnenplein staat 10 cm onder water. Blijkbaar zijn ze hier wel een en ander gewend, want in onze kamer vinden we een zaklamp terug.
Met ons busje rijden we in de regen verder naar een eerste dorpje van het Miao volk. Er zouden nog een 13 miljoen mensen leven van deze etnische groep. Het dorpje is een beetje toeristisch uitgebuit en heeft een hoog Bokrijkgehalte. Aan de ingangspoort moet je de wagen achterlaten en om het uur is er een korte welkomstceremonie met geweerknallen. Dan wandelen we door het dorp naar een centraal plein. Daar zijn er volksdansen in traditionele klederdracht met zang, dans en muziek op traditionele instrumenten. De klank is totaal anders dan dat ons oor gewend is,maar de mannen deden het goed. Bij onze wandeling door het mooie dorpje zien we dat de schoolkinderen toch nog de traditionele klederdracht dragen.
Dan via een bergweggetje op naar het volgende dorpje,Huanggang. Hier komen veel minder toeristen, het is te afgelegen. men heeft er nog eens een toeristische dienst ingericht, maar bij gebrek aan toeristen is die terug gesloten. Een verschoten bord is een stille getuige. De mannen zijn naar het werk, we zien vele oma's die babysitter spelen voor hun (achter)kleinkind. Ze bezien ons nieuwsgierig, vreemde luizen, maar ze zijn vriendelijk en we mogen hen fotograferen.
Midden in het dorp zien we een grote ketel op een primitief houtvuurtje. Zo wordt rijstwijn bereid, legt onze gids uit. We mogen allen eens proeven uit een plastieken potje, pispotje zeggen sommigen al smalend, maar we zijn nog niet overtuigd. We besluiten om 's avonds eens een fles rijstwijn te degusteren in een treffelijk etablissement.
Hoewel heel klein, zijn in dit dorpje vijf drumtorens, een overblijfsel van vroegere bloei en welvaart.
Na het avondeten zoeken we een gezellig iets in Zhaoxing om de rijstwijn te testen. We komen terecht in een soort karaoke bar, en ieder laat zich een glas rijstwijn brengen. Maar niet iedereen geniet er evenveel van, Bieke vindt zelfs dat de planten te droog staan. Er komt geen tweede glas rijstwijn, liever het lokale licht-alcoholische bier of zelfs de lokale rode wijn. Maar China bereizen zonder de rijstwijn te proeven zou een schande zijn.

Geschreven door Frans.annemie