Wanneer we om 5 uur vertrekken uit ons hotel om de trein naar Xi'an te nemen, zijn de straatvegers al bezig om met bezem en vuilbakje de straten te reinigen. Beijing is niet alleen een tamelijk stille stad, daar alle brommers en kleine wagentjes elektrisch zijn, maar ook een heel propere stad. En dat is ons gans onze reis opgevallen, China is een proper land (geworden). Overal zijn er straatvegers, vermoedelijk om iedereen aan een jobke te helpen, maar het is aangenaam rond te dwalen in de nette en veilige straten. Zo zagen we eens een straatreiniger zelfs de schors van een plataan afvegen met zijn bezem.
Het is vroeg opstaan, het verkeer in Peking trekt zich nog maar op gang, en we bereiken vlot het treinstation. In China zijn alle plaatsen op de trein genummerd en moet er liefst vooraf gereserveerd worden. Bij aankomst in het station mag je slechts binnen met een ticket op naam. Er is tevens een doorlichting van de bagage, maar veel minder streng dan op het vliegveld. Drank is toegelaten, en soms had ik de indruk dat de controle meer pro forma was.
Wachten doen we niet op het perron, maar in een grote zaal, en even voor vertrektijd wordt er gemeld dat de gate opengaat, niet alleen in het chinees, maar ook in het engels. Dan gebeurt de echte ticketcontrole, een beetje zoals aan de gate in een luchthaven. Op het perron zelf is op de vloer aangeduid waar welke wagen stopt en waar de deur open zal gaan. Alles verloopt heel stipt en correct. Qua stiptheid op trein of vliegtuig kunnen we nog iets leren!
Op de trein bevindt zich bij elke zetel een afvalzakje, meermaals komt men rond om dit op te halen, en zo nodig een vervangzakje te geven. De wagon blijft netjes en het is aangenaam reizen. Op een scherm wordt meegedeeld welke de eerstvolgende halte is en hoe snel de trein rijdt. Zijn topsnelheid is 303 km/u, maar hier voelt men niks van, men zit makkelijk en er is veel meer knieruimte dan in een vliegtuig.
De trein heeft negen haltes, telkens een grote stad met heel veel, maar dan ook heel veel, torengebouwen.
Bij aankomst in Xi'an gaan we rechtstreeks naar het terracotta leger. Om de massa toeristen op te vangen is een ganse infrastructuur uitgebouwd, en er is ook nog een groot gebied dat volledig afgesloten is om verdere opgravingen te doen. Er zijn ondertussen zo een 600 plaatsen waar men graaft en al iets gevonden heeft. Onze gids geeft (nogal autoritair) uitleg over Xi'an, de vroegere hoofdstad en keizerlijke stad. Het is vermoeiend luisteren naar zijn engels met een heel sterk accent. We horen hem praten over moslim en over asean, begrijpen er eerst niets van, maar na wat vragen en uitleg blijkt dat hij Mausoleum, en ancient bedoelde. Ook promoot hij sterk zijn stad en raadt ons aan om 's avonds dumplings te proeven. Hij wil alles reserveren en na het eten ons nog naar een soort dans-zangspel zenden. Het terracottaleger, dumplings en die opera zijn volgens onze gids de drie hoogtepunten bij een bezoek aan Xi'an. We leggen hem uit dat we na ons bezoek aan het terracotta leger zullen beslissen, wat een wijze beslissing bleek. We komen immers veel later dan voorzien bij ons hotel aan, en verkiezen rustig te gaan eten, en te genieten van het mooie oude centrum met zijn magnifiek verlichte bel- en trommeltoren. Na een tip van de receptie van ons hotel, zoeken we een dumpling restaurant op in volle centrum. Het gelijkvloers is voorbehouden voor een snelle hap, op het eerste verdiep is er de banketzaal, die ons door het hotel was aangeraden, en op de tweede verdieping kon men zich meer afzonderen en als VIP behandeld worden. We hebben geen benul wat dumplings zijn, en hoewel we met veel geduld en chinese vriendelijkheid uitleg krijgen, voor 3/4 in het mandarijns met hier en daar een woordje in het engels, weten we eigenlijk nog altijd niet goed waaraan we beginnen.
Het valt reuze mee. Als voorgerechtje krijgen we een champignonsoepje en koude groentjes. Dan volgens de echte dumplings: dat zijn kleine hapjes, een deegje gevuld met van alles, en dan dikwijls "geduwd" in een vorm waarin je met veel verbeelding een aap kunt zien, of een lotus, of een hesp, enz..
De tafel is weer typisch: een ronde tafel met in het midden een glazen draaibaar blad, zodat ieder kan proeven en nemen volgens zijn smaak en goesting. En na de maaltijd kunnen onze fotografen er maar niet genoeg van krijgen om de trommeltoren en de beltoren van alle kanten te fotograferen.

Geschreven door Frans.annemie