Deze morgen stond de wekker klaar op het juiste vroege uur om ons tijdig wakker te maken, maar spijtig genoeg op een verkeerde dag, en zo hebben we ons overslapen. Diana stond al klaar aan de receptie om ons de verboden stad te leren kennen. Diana is een Nederlandse die nog maar enkele jaren in China verblijft. Ze heeft het er best naar haar zin en voor ons het is natuurlijk veel aangenamer de uitleg in het nederlands te horen, dan in dat speciale engels van de lokalen. Het is een aangename en interessante wandeling met deskundige uitleg. En we zijn niet alleen in de verboden stad, het is er druk. Het toerisme in China is volop op gang gekomen, gelukkig is het nog geen hoogseizoen, want naar het schijnt zijn de wachtrijen dan immens.
Bij de uitgang wordt Diana afgelost door Inge Jansen. Inge is de auteur van de Domenicus landengids over China en Shanghaï. Als Sinologe verblijft ze reeds 10 jaar in China en ze is gehuwd met een chinees. Ze neemt ons 's middags mee naar een klein restaurantje, waar we nooit zouden binnengaan uit onszelf. Ze legt ons enkele gerechten uit en treedt op als tolk, en weer zijn we verbaasd over de snelheid waarmee alles klaar is. Dat is een algemeen kenmerk van de chinese eethuizen: alles is al gedeeltelijk klaar, en alles wordt zeer vlug op tafel gezet, desnoods voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en koffie samen. Inge neemt ons mee naar de Lama-tempel, een boedhistische tempel uit de 17-de eeuw. Het is een mooi sfeervol complex met een rijke geschiedenis. Meer ingetogen is de Confuciustempel. Confucius is de grote wijsgeer die eeuwenlang zijn stempel geeft gedrukt op het onderwijs, de ambtenarij en de regeringsfilosofie in China. Een van zijn dogma's was dat er hiërarchie mag en moet zijn, maar dat deze zich slechts kan handhaven als de onderdanen tevreden zijn, en dus dat de keizer en zijn macht moet zorgen voor een algemene welvaart, vooral uit praktische overwegingen. In de Confucius tempel werden de beste leerlingen onderwezen. Inge kon ons dat allemaal in eenvoudige woorden uitleggen. We hebben vandaag twee uitstekende gidsen gehad.
Over haar verblijf in China is Inge minder entoesiast. We voelen een zekere China-moeheid, en we voelen wat heimwee naar haar thuisfront.
's Avonds gaan we terug op stap om een restaurant te zoeken. We vinden een mooi restaurant, en Johan verleidt ons om de lokale specialiteit "Peking duck" te proeven. Op de kaart stond 198 yuan (ongev 27 €), en naar chinese normen vonden we dat nogal duur. Bleek echter dat dat voor 4 personen was! Het was lekker, maar nogal vettig. Uiteindelijk hebben we terug goedkoop gegeten. Eten in China valt wat betreft de prijs best mee, maar verwacht er geen hoge kwaliteit van vlees. Men eet alles, vet wordt niet verwijderd, groenten allerlei vormen het echte hoofdbestanddeel van de maaltijd.
We hadden heel wat verhalen gehoord over de gemeenschappelijke openbare toiletten, en inderdaad, ze bestaan nog steeds. In onze straat zijn er meerdere van die openbare toiletten. Veel hutongs hebben zelf geen toilet en dus moet men wel de straat op wil men lossen. Meestal is er een aparte ingang voor mannen en voor vrouwen. Het onderhoud gebeurt door de wijkbewoners, en kan dus zeer sterk variëren. Bouwkundig zijn er ook wat variaties, soms is het gewoon een sleuf met voldoende helling, soms zijn er al kleine tussenschotten, meestal niet, soms is er voor ieder een aparte opening in de bodem. Dikwijls staat er een grote kom water met een steelpannetje om te spoelen. Papier is er uiteraard niet, de geur is wel overal aanwezig. Ze bestaan nog steeds, maar hotels en restaurants en vele huizen hebben al een degelijk toilet. Slechts éénmaal heeft iemand van onze groep in allerhoogste nood gebruik gemaakt van deze openbare toiletten, zijn naam is een goedbewaard geheim.
Ook het bier valt best mee. Het bier is hier nooit sterk, tussen de 2,2 en de 3,3 graden alcoholgehalte. Zeer goed om de dorst te lessen, zonder dat het rap in het hoofd zit. Eigenlijk zouden ze dit ook hier mogen invoeren in de cafés en eethuizen. Het is veel lekkerder dan het NA bier bij ons, en toch smaakvoller dan gewoon tafelbier.

Geschreven door Frans.annemie