Eigenlijk zijn we al de avond voordien begonnen met mijn verjaardag te vieren. Want ik ben in Europa geboren, en vrijdag om 16 uur lokale tijd was het in Vlaanderland 0.00 uur op zaterdag, en dus mochten we vieren. Blijkbaar ben ik de Nestor van ons gezelschap.
Een etentje bij de italiaan leek een goed idee, en omdat enkele dagen eerder bij een andere italiaan de lasagne uitgeput was, hoopten we nu een lekkere lasagne te eten. Helaas, na 20 minuten wachten, kwam het kloeke dienstertje ons zeggen dat de lasagne op was.....
Dit is nu al de tweede maal dat ze ons dat lappen. Ook de schuld van Trump?
We laten het niet aan ons hart komen en de leute aan tafel plaatste het eten vlug op de achtergrond. 🍷

's Morgens weeral vroeg uit de veren voor wat beloofde een topdag te worden. En of het een topdag werd. We vertrokken heel vroeg naar Antelope canyon, om de files aan de ingang te vermijden. Twee uur wachten om binnen te mogen is hier geen uitzondering. Ons groepje van twaalf werd vergezeld door Nicole, een jonge indiaanse die haar derde jaar arts deed en tijdens het weekend bijkluste om haar studies te betalen. Een vriendelijke indiaanse, een uitzondering kunnen we nu wel stellen. OP dat gebied hebben we geen al te beste herinneringen aan Indianenland. De mensen zijn er meestal nors en weinig behulpzaam, voor de lieve mensen moet je er niet zijn. Maar gelukkig maakte Nicole veel goed. Wij bezochten de Lower canyon, die iets langer is, meer kleurvariaties heeft, maar ook meer trappen en niveauverschillen
Deze smalle kloof van iets meer dan een kilometer heeft wonderbaarlijke vormen en lichtschakeringen. Het is een paradijs voor fotografen en afhankelijk van de hoek krijg je heel eigenaardige effecten op foto. Hier zeggen beelden meer dan woorden.

Na een piknik met een wijntje en een stukje Godiva fondant chocolade (het is toch een beetje een speciale dag vandaag) vertrekken we naar de heli-haven, want we hebben een helivlucht boven de Grand Canyon geboekt. SUPER.
Een kleine stukje wordt in dit halfuurtje overvlogen, maar ja, de grand canyon is 450 km lang, je kunt niet eisen dat ze die helemaal overvliegen.
Daarna terug de bus op, en we stoppen nog langs enkele uitzichtpunten op de canyon om zijn grootsheid te bewonderen, en zien de zon ondergaan in het westen boven de grand canyon. Eenmaal de zon onder koelde het heel snel af . In het zonnetje vergaten we dat we op meer dan 2000 m hoogte vertoefden.
Zo een verjaardag, daar kan men van dromen, maar vandaag was het realiteit: 2 wonderen van de natuur op een dag, waw. En dat de bediening 's avonds in het resto maar zozo was, op zijn indiaans, en dat men er geen alcohol bij serveerde, kon de pret niet meer drukken. Het was een reuzedag.

Geschreven door Frans.annemie