Vandaag spelen we cowboy en indiaantje, we dringen indianenland binnen. De Navajo's zijn hier heer en meester, het is "Navajo Nation". De oorspronkelijke bevolking heeft hier speciale privileges en bij wijze van spreken is hier een staat in de staat.
Maar we zijn er nog niet, ons busje moet eerst nog wat kilometers afleggen. We vertrekken uit het berglandschap en al vlug wordt het weer woestenij met hier en daar een niet-geërodeerde rotsmassa. We verlaten Colorado en rijden terug Utah binnen, niet dat we zoveel verschil zagen. Soms zien we jaknikkers. Dat zijn van kleine oliepompjes. Er zou hier ook nog veel steenkool en schaliegas onder de grond zitten.

Aan de "Goosenecks" stoppen we voor de piknik. Hiervoor moesten we een klein ommetje maken, maar we zagen wel een curieuze speling van de natuur. De San Juanriver heeft hier 5 meanders uitgesneden die vanop de parking machtig te bewonderen waren. Spijtig genoeg zag het water groen van een vroegere verontreiniging.
Vroeger zijn in dit dunbevolkte gebied allerlei militaire en nucleaire proeven gebeurd door de centrale regering. Gevolg is zware bodemverontreiniging en in de diepte van de canyon zien we een riviertje met geelgroen water in plaats van mooi helder en drinkbaar water.
En dan rijden we naar Monument Valley. Deze valley heeft als decor gediend voor talrijke westerns met vooral John Wayne in de hoofdrol. Alles is hier in handen van de indianen. We doen een rondritje van een dik uur ( met meerdere stops inbegrepen) in een soort omgebouwde pickup. Een Jeep, zegt onze gids met een beetje zin voor overdrijving. Op het einde van de rit begint er plots een hevige wind op te steken, en het gevolg is een kleine zandstorm. We waren geen minuut te vroeg aan het vertrekpunt terug, was die wind er een uurtje eerder, dan zou het bezoek een kleine fiasco geweest zijn!
Maar Monument Valley is een TOPPER, en het rode stof dat we meenamen naar het hotel namen we er met plezier bij.

Geschreven door Frans.annemie