Op zaterdag 20 april zijn we nog altijd op de Farmstay vlakbij Ciantur, als onze laatste week in Indonesië ingaat. Wij zijn daar nog totaal niet mee bezig als wij het door Harris en July gekookte ontbijt van groenten en cassave uit eigen tuin naar binnen werken. Lidy kijkt bij het bereiden van elke maaltijd mee welke ingrediënten, kruiden en groenten chefkok Harris gebruikt en krijgt zo haar gewenste Workshop Indonesisch koken. Dat beloofd wat voor thuis!
Samen met Harris, Ari, Ujung en July genieten we van het ontbijt, terwijl we met elkaar praten over de verschillen tussen het leven in Indonesië en Nederland. En dat zijn er nogal wat! De natuur, de cultuur, het klimaat, de verschillen tussen arm en rijk, de ongekende vriendelijkheid hier en ga zo maar door.
Na het ontbijt gaan we wandelen met Ari, Harris en hun vier jonge honden. Dat ze jong zijn, wordt al snel duidelijk als we omhoog door het dorpje, de jungle en de rijstvelden lopen. Ze rennen, spelen en baggeren tot aan hun buik door de blubber van de rijstvelden. We staan regelmatig stil om uitleg te krijgen over de natuur en de gebruiken op het platteland. We lopen tussen de ingrediënten voor een complete rijsttafel met bijbehorend drinken èn toetje. Rijst, groenten, witte peper, kruidnagelen, jackfruit, kippen, chocolade, bamboe, suikerriet, citroengras, koffie, cassave, gember, thee, kurkuma, papaya, rode pepers, kokosnoten en bananen zijn nog maar een greep uit al dat heerlijks. Ondertussen fladderen er prachtige vlinders om ons hoofd, wachten gigantische geel-zwarte spinnen roerloos in hun web tussen de takken op een prooi en klinkt overal het harde, snerpende geluid van sprinkhanen. We kijken onze ogen uit!
Aan het eind van deze wandeling gaan we zwemmen, had Ari beloofd. Wij verwachten een beek of waterval, maar tot onze verbazing komen we uit bij een heus, groot en kleurrijk zwembad tussen de rijstvelden! We zwemmen in het heerlijk koele water en geven Harris zwemles.
's Middags genieten we van de rust rond de Farmstay, schrijf ik ons blog en post het op Pindat.

Op zondag gaan we lunchen tussen de rijstvelden die hoog op de berg tegenover ons liggen. Tenminste: dat is de bedoeling. Het begin van de klim is al behoorlijk heftig (met Harris, Ari en July op teenslippers!). Vrij stijl omhoog bij 35⁰ C laat het zweet al rijkelijk vloeien, terwijl de honden weer door de jungle en de gembervelden heen en weer denderen. Bij de rijstvelden aangekomen, blijkt dit geen optie te zijn om te lunchen. Er wordt gewerkt in het rijstveld en met de honden erbij zal de boer niet blij worden. Dus gaan we al glijdend en slippend recht omhoog door de jungle. Het zweet gutst nu overal van ons lichaam: naast de hitte is deze klim ook zeer (in)spannend. Als we dan ook nog noodgedwongen een stuk dezelfde weg terug moeten en Lidy bijna in een gat verdwijnt, zijn we blij dat we uiteindelijk ongeschonden een glooiend pad volgen. Pfffff..... dit ging allemaal maar net goed!
Op een open plek tussen rubberbomen stoppen we en genieten van de traditionele lunch. Vanaf de bananenbladeren eten we met onze handen de rijst met kip, groenten, bala bala en sambal. Het smaakt verukkelijk!
Terug thuis blijken Uyung en Harris ook een gitaar te hebben: de klankkast ligt half uit elkaar en meer dan vier snaren heeft ie niet. Maar ze kunnen er beiden best goed op spelen. Dus na een reparatiesessie met superlijm, pak ik ook m'n gitaar en spelen we 's middags en 's avonds lang samen: Engelse en Indonesische liedjes wisselen elkaar af. We maken muziek, zingen, lachen en genieten met z'n allen. Wat een dag!

Maandag de 22ste zwaaien onze nieuwe vrienden van de Farmstay ons uit langs de kant van de weg. Wat een geweldige dagen hebben we bij deze lieve mensen gehad!
Gun Gun - onze grappige, zeer gelovige taxidriver van vorige week - rijdt ons vandaag naar Bogor: een grote stad die tegen Jakarta aan ligt. Met één miljoen inwoners is Bogor vergeleken met de 11 miljoen van Jakarta maar een kleine stad. Toch is het er weer chaotisch druk.
Ons hotel ligt in een relatief rustig buurtje en is de meest luxe die we hebben gehad tot nu toe: mooie kamers, goede bedden, lekker zwembad en uitgebreid ontbijt. Na de - prachtige maar primitieve - dagen op de Farmstay is dit een cultuurshock, maar wel een bewuste keuze voor onze laatste dagen in Indonesië. We genieten ook hier weer volop van. En wat we niet wisten: het stikt van de goeie restaurants in de buurt. Deze avond wordt het eens niet Indonesisch: we smullen van heerlijke Sushi!

Op dinsdag bezoeken we de gigantische botanische tuin van Bogor: de "Kebun Raya Bogor", die tot de onafhankelijkheid in 1949 " 's Lands Plantentuin te Buitenzorg" heette. Het is de oudste en grootste botanische tuin van Indonesië en ligt in het centrum van de stad, waarbij middenin ook het presidentiële paleis ligt. Dat laatste wist ik niet, maar daar komen we snel achter. Bij de ingang word ik door bewakers gevraagd of ze m'n rugzak mogen checken. Ondanks een opkomend licht geïrriteerd gevoel in m'n lijf (ik ben allergisch voor mensen die mij vertellen wat ik wel of niet mag) sta ik dat toe. Als m'n telelens tevoorschijn komt, word me duidelijk gemaakt dat die niet mee naar binnen mag. Ik word boos! "What the fuck!" denk ik. Ik heb juist zo'n zin hier foto's te nemen van planten, bloemen en vogels. "Why?", vraag ik dan ook aangebrand, terwijl ik één van m'n zeldzame driftbuien aan voel komen. Gelukkig heb ik in dit soort gevallen Lidy naast me staan: mijn EHBD (Eerste Hulp Bij Driftbuien). Na "Maak je niet druk Hans, je veranderd er toch niks aan." ebt m'n
boosheid weg. En na de uitleg dat de inname van m'n lens heeft te maken met het presidentiële paleis in de botanische tuin, geef ik nog wat napruttelend m'n telelens in bewaring bij de ingang.
Dit akkefietje zijn we snel vergeten als we door de botanische tuin lopen. "Tuin" is niet het goede woord. Het is gigantisch: 87 hectare tuinen, bossen, vijvers en kassen! We wandelen uren rond en bewonderen o.a. de orchideeëntuin, het bamboebos, de lotusvijver (met rondzwemmende varanen), de hoge merantibomen met stammen als geplooide baljurken, de kas vol met vleesetende planten en het presidentiële paleis (van een afstandje dan). Aardig kapot en drijfnat van een tropische onweersbui komen we in de loop van de middag weer terug bij ons hotel, waar we de rest van de dag relaxen, zalig eten en alvast onze taxirit voor overmorgen naar Jakarta Airport boeken.

In de ochtend van woensdag 24 april pakken we een taxi naar een Wajangpoppen-maker. Na een klein steegje komen we duidelijk bij het goede huis: werkplaats met gereedschap, half afgemaakte handgesneden houten koppen, stukken hout en net geschilderde lijfjes staan op stokken te drogen. Maar niemand te zien. Dan komt opeens een jonge man de hoek om die ons verschrikt aankijkt en roept: "How did you find us?". Uhhh.. Nou gewoon via Google Maps. "I'm shocked! Nobody is coming here by themselves! They always come with a bus in a group. But you are welcome of course!". Hierna krijgen we koffie, thee en uitleg over het maken van de Wajangpoppen in dit familiebedrijf: Pa snijdt de koppen, Ma maakt de prachtige kleding en de zoons doen het schilderwerk en maken de poppenarmen. Na twee fascinerende uren verlaten we deze bijzondere plek met een mooie ervaring èn een Wajangpop rijker.
In de middag bezoeken we nog een kleurrijke Indonesische markt en gaan we weer eens op zoek naar een koud biertje. Zoals al eerder verteld, valt dat niet mee op het overwegend Islamitische Java. Toch lukt het weer. Google Maps biedt uitkomst! Maar aangekomen op de aangegeven plek zit alleen maar een koffietentje. Bij navraag binnen worden we verwezen naar een deur die leidt naar een donkere trap naar boven. Na tastend voorzichtig naar boven te zijn geschuifeld, kom ik in een grote, goed verlichte ruimte met langs de wanden op planken uitgestalde flessen wijn en sterke drank. Én koelkasten vol met bier. Missie geslaagd! Na dit "illegale" winkelbezoek genieten we in het hotel van een heerlijk koud biertje en Radler. We duiken nog eens het verlaten zwembad in en eten 's avonds voor het laatst heerlijk in het restaurant naast ons hotel. Morgen terug naar Nederland.

De volgende dag doen we rustig aan. We willen om een uur of zes op Jakarta Airport zijn, dus tijd genoeg. We checken uit, maar het is geen enkel probleem om in de lobby te blijven hangen. We krijgen zelfs nog soep, taartjes en koffie van het huis!
Dan staat om half vier de taxi voor de deur en laten we de luxe achter ons. Rond vijf uur zijn we op het vliegveld, checken we in, lever ik m'n gitaar af bij "Afwijkende Bagage" en begint het grote, saaie wachten tot we om elf uur 's avonds ons vliegtuig in gaan.

Na een vlucht van 14 uur, een stijve nek van het zittend slapen en vermoeid van het lange wachten bij de bagageband, zitten we een uur later (het is intussen vrijdag 26 april) bij station Naarden-Bussum te wachten op buslijn 100 richting Huizen.
Een half uur later stappen we na acht heerlijke weken ons eigen huis weer in en zetten we een punt achter deze fantastische reis die onze verwachtingen heeft overtroffen! Maar diegenen die ons trouw volgen via dit blog hadden dat al wel begrepen.

Iedereen bedankt voor de leuke, lieve reacties op onze verhalen en foto's. En misschien tot een volgende reis!

Wij zeggen: "Terima kasih dan selamat tinggal Indonesia!", oftewel "Bedankt en tot ziens Indonesië!". Wie weet!

Geschreven door DeTrip