Zaterdag 2 september zijn we nog steeds in Uusikaupunki (het blijft elke keer wel weer wat om dit uit m’n mond te krijgen) en gaan een fietstocht maken over de scherenkust daar. Het is voor de verandering goed weer (wel handschoenen aan) en daar zijn we erg blij mee! De tocht voert ons over rotsachtige eilandjes, langs sluizen (tussen zout- en zoet water), jachthaventjes, door bos en graanvelden. Ook hier is de herfst aanwezig, want we zien weer superveel paddenstoelen. Na 60 kilometer zijn we terug op onze uitgestorven camping. We gaan voor het eerst sinds een paar weken ook weer eens BBQ’en. In het zonnetje, biertje erbij en slap kletsen met elkaar terwijl ik af en toe het vlees draai. Dat voelt heerlijk relaxed! En dat gaat later op de avond gewoon door. Na een zonsondergang die zowel de lucht als het water in vuur en vlam zet, stoken we de hele houtvoorraad van de camping er doorheen. Wat maakt het uit: we zijn toch de laatsten dit jaar! Het is pikkedonker en wat glaasjes later als we de camper opzoeken. Tevreden gaan we ons bed in.

De derde september gaan we door naar Helsinki via de stad Turku. Deze stad is tot in de 19de eeuw hoofdstad van Finland geweest en is volgens ons reisboek één van de mooiste steden van Finland. Ons reisboek heeft het vaak bij het rechte eind, maar dit keer niet. Wij vinden Turku totaal geen uitstraling hebben. Er staan een paar mooie gebouwen en “that’s it”. Dus opgetogen door naar Helsinki. Nog zo’n 175 kilometer te gaan. Nu had ik natuurlijk al verteld over de ééntonigheid van de wegen met voortdurend bos, bos en nog eens bos. Ik heb toen één ding nog niet vertelt: om de drie kilometer (echt, ik overdrijf nu niet) staat een flitspaal. En bijna altijd als de maximum snelheid wordt verlaagd. Dus maximum snelheid gaat bijvoorbeeld omlaag van 100 naar 80 km/uur dan staat 50 meter verderop een flitspaal. Super kinderachtig en irritant! Zeker omdat de boetes echt hoog zijn. Het begint ergens bij de 150 euro. Vorige week (vergeten in het blog te melden en dat vond Lidy helemaal niet erg!) werden we geflitst toen Lidy achter het stuur zat en ik heb haar daar natuurlijk behoorlijk mee gepest. Onderweg naar Helsinki let ik even niet op en JA HOOR, ook ik een boete aan m’n broek. Ik ben hier het volgende uur behoorlijk saggerijnig van (Lidy niet natuurlijk, wat me nog saggerijniger maakt). Als kind kon ik driftbuien hebben en dat was toen vaak goed merkbaar (mijn broer Harm kan zich nu nog die schaar herinneren die net naast zijn hoofd trillend in de deur bleef steken). Nu blijft het bij een driftbui van binnen. Dit lage drukgebied verdwijnt als we in Helsinki aankomen. We zetten onze camper op een camperplaats (lees: parkeerplaats voor de Helsinki Zoo) en gaan ’s avonds met de bus Helsinki in. Dit is echt een wereldstad!

Op vier september zwerven we heerlijk door Helsinki. Op en top als toerist: stadsplattegrond in de hand en fototoestel om de nek. Het weer zit gelukkig mee. Helsinki is een mooie stad met een prachtig station, brede boulevards, ruime pleinen, veel groen, een aantal mooie kathedralen en kerken, gezellige oude markthallen, diverse havens, statige gebouwen die qua architectuur zowel invloeden vanuit het westen als vanuit Rusland hebben en veel grote winkelcentra, waaronder de grootste van Finland: “Stockmann”. Hier gaan we uiteraard ’s middags even shoppen. Tegen de avond pakken we (tevreden, maar gesloopt; je kent het wel: de hele dag slenteren en drentelen) de bus terug naar huis, want dat is onze camper zo langzamerhand echt wel voor ons.

De 5de september - onze laatste dag in Finland - gaan we fietsen in Helsinki. Ondanks de zon die schijnt, zijn handschoenen en sjaal echt nodig. We doen een rondje van een kleine 40 kilometer door vooral stadsparken die rond het centrum liggen. Een grappig idee om bijna voortdurend glooiend op en neer gaand door bossen, parken, velden, langs rietkragen en meren te fietsen terwijl je midden in Helsinki bent. We zien eekhoorns, reeën (bijzonder zo midden op de dag) en veel brandganzen, die op het punt staan om naar Nederland te vertrekken voor de winter. We bezoeken nog een “wintertuin”: een mooie Victoriaanse plantenkas met al even mooie tropische planten en fietsen daarna dwars door het centrum terug naar huis. We verkassen daarna nog naar de stadscamping van Helsinki. Het is weer tijd om eens lekker lang onder de douche te staan en alle accu’s van de nodige elektronica tot de nok toe op te laden. We gaan op tijd naar bed. Morgen vroeg op om de veerboot te halen naar Estland.

Zoals gezegd op de 6de september vroeg op: douchen, kop koffie, elektra oprollen, drinkwater bijvullen en lekker op tijd weg naar de veerboot die ons naar Tallinn zal brengen. Het is maar goed dat we vroeg zijn! In de haven waar de veerboot vanuit vertrekt wordt grondig verbouwd, waardoor zowel onze navigatie als wij zelf totaal de weg kwijt zijn. Precies op tijd - en nu alweer een douche nodig – checken we in bij de vertrekterminal. De overtocht naar Estland duurt een uur of twee en we hebben dan ook ruim tijd om plechtig de as uit te strooien van de wegenkaarten van Finland. Gisteravond hebben we de wegenkaarten ritueel verband. Terwijl wij “Vaarwel Finland, wij hebben in jou nooit meer zin-land.” prevelen, wordt de as meegevoerd door de wind. Wij gaan naar een nieuw hoofdstuk en dat begint bij Tallinn. En wat voor nieuw hoofdstuk! Tallinn is echt bijzonder mooi. Prachtige middeleeuwse oude binnenstad met ultramoderne kantoren, flats en winkelcentra er omheen. De oude binnenstad is telkens verassend als we door de nauwe straatjes en over de leuke pleinen zwerven. Oude torens en stadsmuren afgewisseld met kerken van Europese en Russische origine. Het stikt van de restaurants en souvenirwinkels, allemaal met sierraden van amber en matroesjka poppetjes (met alle denkbare afbeeldingen). Het moet hier in de zomer echt waanzinnig druk zijn! Lidy koopt natuurlijk nog een bol wol voor haar sprei, waarna we een restaurantje uitzoeken en de dag afsluiten met een lekker dinertje. Thuis genieten we nog van een lekker glaasje rosé. Ja, eindelijk hebben weer rosé gekocht, want in Estland is de alcoholische drank prettig spotgoedkoop.

Het is 7 september. We zijn precies twee maanden onderweg. Een vraag die we vaak krijgen is of het samen nog steeds goed gaat op reis. Nou, zeker wel! We zijn allebei eigenlijk steeds relaxter, hebben zo langzamerhand onze vaste taakverdeling, als er “dingetjes” zijn hebben we het erover en wat een goeie graadmeter is: we moeten regelmatig samen zo lachen (om de domste dingen) dat de tranen ons over de wangen lopen. Het gaat dus prima met ons.
Vandaag gaan we door naar de stad Tartu in het zuidoosten van Estland. Voor het zover is gaat Lidy naar een kapper in een soort markthallen. Maar dan wel markthallen van het beklemmende soort kom ik achter. Er worden o.a. bussen pepperspray en vlindermessen aan de man gebracht. Maar ook gênante t-shirts met Stalin- en Hitler verheerlijkende teksten. Zoals je begrijpt ben ik vrij snel terug bij de kapper waar Lidy met een lekker kort koppie al afrekent. En dan op naar Tartu. Estland blijkt Nederlands plat te zijn met eentonig veel graanvelden en één Hollandse molen. Toch voelen we ons niet thuis. De bebouwing is grauw, armoedig en is enigszins beklemmend. Ondertussen hebben onze ruitenwissers het deels begeven: als je ze uit zet blijven ze rechtop staan. Je kijkt er nu tussendoor. Niet onoverkomelijk, maar wel lastig. Waarschijnlijk hun manier om te zeggen dat ze overwerkt zijn. Dat is trouwens niet het enige mankement deze week. De afvoer in de keuken is gaan lekken en ik ben op zoek naar een bouwmarkt, want ik wil het proberen te dichten met siliconenkit. Alleen nog geen bouwmarkt gezien. In de studentenstad Tartu vinden we vooral de ruïne van de ooit enorme 13de-eeuwse kathedraal erg imposant en de bakstenen Johanneskerk met z’n 1000 terracottabeelden mooi. Hierna pakken we een camping waar we weer de enigen zijn. Tijdens mijn “op onderzoek-ronde” bij het toiletgebouw trek ik een deur open en: er wordt verbouwd en daar ligt zomaar op een bankje een spuit siliconenkit! Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en die van Hans, zo blijkt, ook! Deze kit heb ik even “geleend” (de campingeigenaar sprak geen woord buiten de grens) en daarmee ’s avonds de lekkage verholpen. Lekker hoor!

Acht september staan we op tijd op. De vooruitzichten voor het weer blijven slecht en we hebben de knoop doorgehakt: we blijven voor het slechte weer uit reizen en gaan versneld naar Polen. Vandaag blazen we daarom door Letland en gaan op weg naar Vilnius in Litouwen. Bij de grens naar Letland slaan we nog aardig wat drank in bij de Alko 1000, die (“Dit is een grap!” dachten wij eerst) in het voormalige douanegebouw zit op de grens tussen Estland en Letland. Z’n grote en zo’n drukke super-slijterij hebben we nog nooit gezien. Letland doet qua landschap wat vriendelijker aan dan Estland. Het is wat glooiender en de graanvelden worden nu afgewisseld met bos. Ik bel met Gert - onze camperdealer - over de ruitenwisser in de hoop dit zelf te kunnen fixen, maar hij helpt me vrij snel uit de droom: “Honderd pussent een kupot motortje. Daar ken je zelluf echt niks an doen.” Oké, dat wordt dus een garageklusje, maar pas als we ergens een paar dagen staan. Ook hebben we twee keer WhatsApp contact met Marije en Rogier die vandaag trouwen. Supergek dat we er niet bij zijn! We laten Riga rechts liggen en gaan in de loop van de middag de grens over naar Litouwen. We stoppen bij de “Hill of Crosses” bij de stad Siauliai, ons doel van vandaag. Hier staan op een heuveltje honderdduizenden verschillende kruizen en beelden op elkaar gepakt. De traditie om hier een kruis neer te zetten begon in de 14de eeuw. De redenen waren en zijn divers, bijvoorbeeld overwinning, verzet, religie of rouw. Wij zijn erg onder de indruk van deze plek. Vooral de aantallen kruizen die hier staan en wat die vertegenwoordigen (o.a. geloof, verdriet, hoop, liefde, verering) maakt indruk op ons. We zijn er stil van! Die stilte wordt onderbroken door een buslading psalmen zingende pelgrims die onder de bezielende leiding van een pastoor plechtig hun kruis toevoegen aan de enorme verzameling op de heuvel. Sinds het bezoek van de paus in 1993 is deze plek namelijk ook een bedevaartsoord. Wij laten de pelgrims achter ons en pakken een nabijgelegen camping. Morgen door naar Vilnius, de hoofdstad van Litouwen.

Tot volgende week weer!

Geschreven door DeTrip