Zondagochtend 24 maart gaat om kwart voor zes de wekker. We worden vanuit ons huisje over het zwarte strand van Lovina (we zijn nog in Bali) naar een jukung (zo'n typisch Indonesische boot) geleid. We gaan dolfijnen spotten met z'n zessen: er zitten nog vier Chinese mensen bij ons in het bootje. Terwijl we over het vlakke water scheren, dobbert een eenzaam vissersbootje in een alles oranje kleurende zonsopgang. Na een half uur varen zien we een aantal bootjes stilliggen. Daar zou het best eens kunnen wezen! We speuren om ons heen, tot we schrikken van de Chinese dame voor ons die begint te krijsen en kermen alsof ze klaarkomt. Maar nee, ze ziet dolfijnen! En nu zien wij ze ook. Wat een prachtige dieren: gracieus doorklieven ze, al in en uit het water springend, de golven. Het wordt nu wel erg druk met bootjes en ondanks dat het erg mooi is, zijn we blij dat we teruggaan. Het lijkt ondertussen wel een dolfijnenjacht.
Na het uitgestelde ontbijt halen we de schone was, koude Bintang en Radler op. We zwemmen in het zwembad en eten weer zalig aan het strand (het wordt eentonig voor jullie, maar ons verveelt het niet), terwijl de zon rozerood onder gaat in de kabbelende zee.

De volgende dag is, zoals elk jaar weer, een mentaal zware dag. Het is 25 maart: de dag waarop onze lieve Floor is overleden. We zijn veel in gedachten bij haar en hebben flashbacks naar die vreselijke dag. Gelukkig voelen we ons niet alleen, want we hebben elkaar, krijgen veel lieve berichtjes en vrienden leggen bloemen bij haar graf.
Ondertussen worden we afgeleid door onze reis die vandaag weer verder gaat. Met de taxi (er staat wéér reggea op!) rijden we langs de kust en het bergachtige achterland naar het noord-westelijke puntje van Bali (Gilimanuk). We zien onderweg (zoals overal op het platteland) naast rijst en mais zowat alle tropische fruitsoorten voorbijkomen (bekende en onbekende).
Vanuit Gilimanuk steken we met de ferry over naar Ketapang op Java. Na een paar minuten lopen zijn we bij onze Homestay voor vannacht. Weer superlieve, behulpzame mensen!
Begon in noord Bali de Islam zich al te vermengen met het Hindoeïsme, op Java is het de Islam wat de klok slaat. En dat is merkbaar, zeker nu het ramadan is: de ene imam beconcurr de andere. Van alle kanten (en voortdurend!) komen de oproepen tot gebed vanuit de luidsprekers van de omliggende moskeeën. Gelukkig hebben wij oordoppen!

Dindag gaan we verder. Java heeft een prima treinen netwerk, dus daar gaan we veel plezier van beleven. Nadat onze trein is ingezegend door de stewards op het perron (dat kan bemoedigend óf ontmoedigend werken aan bet begin van de treinreis, haha) vertrekken we. We reizen in een uur of acht naar de stad Malang, aan de voet van de Semeru- en Bromovulkaan. Deze laatste is ons hoofddoel, overmorgen nacht gaan we de Bromovulkaan op.
Het reizen met de trein is superrelaxed. Terwijl de rijst-, suikerriet-, maisvelden, armoedige dorpjes en de chaos van de steden zich aan ons voorbij trekken, zitten wij dit comfortabel vanuit onze coupe te observeren.
Aangekomen in Malang is al snel duidelijk dat ze niet vaak "witte" mensen zien. Iedereen draait het hoofd om als we langskomen en als ik een boodschap doe naast het hotel, wordt het hele gezin erbij gehaald en word ik lachend gefilmd. Ik lach uiteraard breed terug!

Woensdag en donderdag (nog steeds 30⁰C, af en toe een wolk en één keer een hoosbui van een halfuur) vermaken we ons prima in Malang. We bewonderen de leuke straatjes richting de felgekleurde wijk Kampoeng Warna Warni, wandelen naar het Alun-Alun park met z'n superoude ficus bomen, verbazen ons over de hoeveelheid Bakso en Es Teh kraampjes langs de weg, bezoeken een prachtige - op een vulkaanhelling gelegen - theeplantage, worden verdrietig op de vogeltjesmarkt en laten ons door het verkeer heen leiden door een becak (Indonesische fietstaxi). En we eten! Soms heerlijk, soms niet (ik dus).

Dan is het zover! Donderdagavond (na een paar uurtjes te hebben geslapen 's middag) worden we om 23.30 uur opgehaald voor ons Bromovulkaan avontuur. Een paar lagen kleding aan, mutsen en handschoenen mee, want het kan koud zijn daarboven. We gaan eerst een busje in en rijden naar een overstappunt waar we moeten wachten op onze 4x4 jeep. Goed moment om heel kort iets te vertellen over de Bromo vulkaan. Deze nog actieve vulkaan bevindt zich weer in een enorme krater van een oude vulkaan. In de vroege ochtend gaan we daar de zonsopgang aanschouwen en naar de krater van de actieve Bromo vulkaan wandelen.
Oké, we gaan in het pikkedonker verder met de 4x4 jeep. Eerst steil omhoog, veel haarspeldbochten, steeds kouder en we duiken de wolken in. Daarna steil naar beneden (we zijn over de rand van de buitenste krater) en zeer mistig. Dan begint het gehots en gebots: de verharde weg houdt op en we zijn nu op de zandzee in de oude krater. Je raakt wat gedesoriënteerd: donker, mistig, zandvlakte, geen weg, wij maar stuiteren en achter ons de lichten van nog enkele jeeps (het lijkt of we in een scène zitten van de film "Mad Max"). Dan toch weer de hoogte in: de bedoeling is vanaf de rand van die oude krater de zon op te zien komen. Als we er om drie uur/half vier uitstappen (gebreide muts op en handschoenen aan) op 2400 meter hoogte, wordt ons verzocht om ons om zes uur weer te melden bij de jeep. We drinken koffie en hete chocomelk bij één van de vele tentjes en lopen dan door naar één van de uitkijkpunten. We wachten, terwijl we kletsen met een stel andere backpackers. Het wordt drukker en drukker als de dageraad aanbreekt. We zijn zeker niet de enigen. De zon piept over de horizon, kleurt die oranje en langzaam ontvouwt zich een onaards tafereel voor ons. Kijk de foto's zou ik zeggen, maar dan nog x 10 zo mooi om het zelf te zien. Magisch en adembenemend! Ondanks de behoorlijke drukte is het doodstil. Je kan blijven kijken!
Nog vol van dit spektakel rijden we om zes uur in de jeep de krater weer in en gaan over de zandzee naar de rokende Bromokrater. We worden bestormd door mannen met paarden: of we te paard naar de krater willen? "No, thanks!" Zielige beestjes! Wij doen gewoon een stevige wandeling naar en omhoog de rug van de kraterrand op. Het zware sissende geluid van ontsnappend gas, de zwavelgeur, de enorme rookpluim die vanuit de borrelende kern van de krater opstijgt: super indrukwekkend om deze oerkracht van dichtbij zien!
We laten de krater achter ons en gaan al stuiterend via de zandzee en even later over de nu zichtbare weg door een fantastische jungle berggebied weer terug naar ons hotel. Om 10 uur zijn we weer terug: moe en met prikkende ogen van de slaap, maar een geweldige ervaring rijker.
Na een paar uur relaxen pakken we een becak voor een laatste tochtje door Malang, waarna we vroeg onder de wol (we hebben AC) kruipen en slapen als een blok

Terwijl ik de laatste hand leg aan dit verslag zitten we - zaterdag 30 maart om 4 uur 's middags - alweer in een heerlijk hotel in Yokjakarta, een stuk westelijker op Java. Vanmorgen de trein genomen en na behoorlijk afdingen op een taxi kan ik eindelijk weer genieten van Bintang bier. Ik ben al een week een geheelonthouder (er wordt in Oost-Java geen druppel alcohol verkocht vanwege het Islamitische geloof). Dat respecteer ik natuurlijk (noodgedwongen). Maar dat houdt op vandaag: Bintangtime!! Maar eerst samen het zwembad in.

We spreken jullie volgende week weer. Groetjes van ons!

Geschreven door DeTrip