Op de eerste plaats wensen Lidy en ik jullie allemaal een beregoed 2018 met veel gezondheid, geluk en liefde toe. Als je dit leest, is de tweede helft van onze reis al weer een week oud. Maar eerst even terug naar de laatste dagen van vorig jaar.

Stop nummer één op 30 december is de vlakbij gelegen McDonalds. Voor een kop koffie, maar vooral voor de gratis Wi-Fi. Zo kan ik ons verhaal en foto’s van de afgelopen week uploaden op Pindat. Hierna zoeken we de snelweg op en rijden naar een camping die iets ten zuiden van Barcelona ligt. Met de trein kun je van hieruit prima Barcelona bezoeken en dat is precies wat we gaan doen op oud- en nieuwjaarsdag. Onderweg naar deze camping schijnt de zon volop en het raam moet zelfs open, zo warm is het. We zien, net als gisteren, weer veel caravans en campers naar het zuiden trekken. Aangekomen op de camping is dat ook daar duidelijk merkbaar: het staat vol met mensen van allerlei nationaliteit die hier overwinteren of nog verder trekken. Na maanden regelmatig in ons eentje gestaan te hebben, is dit best even wennen voor mij. Maar goed, we wisten dat dit zou gaan gebeuren. Niet getreurd, het is prachtig weer en voor het eerst in tijden eten we weer eens buiten in de zon. Heerlijk! En dit lekkere weer is ook goed voor alle noodzakelijke huishoudelijke klussen: wassen, soppen, vegen, kloppen en luchten. Dat was wel weer even nodig.

Oudejaarsdag stappen we om 11 uur bij Placa de Catalunya uit de metro. Na bus, trein en metro zijn we dan in hartje Barcelona. En we beginnen op de altijd drukke Ramblas, de hoofdstraat waar iedereen het over heeft. We lopen van noord naar zuid en verkennen de Ramblas en omgeving. Ondanks de zon vind ik het aanvankelijk allemaal niet zo uitzonderlijk. Maar als ik o.a. het 14de eeuwse ziekenhuis (Hospital de la Santa Grue), het gezellige Placa Reial, het Palau Güell en de aangrenzende wijk Barri Gòtic met de prachtige kathedraal als hoogtepunt heb gezien, wordt ik steeds enthousiaster. We bezoeken bij de kathedraal de Kloostergang. Dit zou één van de meest serene plaatsen van Barcelona moeten zijn volgens ons reisboek. Mooi om te zien zijn de kruisbooggewelven, de fontein en de Kerststal zeker wel, maar tussen de drommen toeristen is de sereniteit zeer ver te zoeken. Zo door de straten lopend zie je trouwens nog veel tekenen van de heftige onrust van het afgelopen half jaar rond het onafhankelijkheidsthema in Catalonië: graffiti, posters en veel Catalaanse vlaggen aan de balkonnen. Verder merken wij er niets meer van. ’s Middags lopen we via het schitterende Palau de la Musica Catalana naar de Arc de Triomf. Later slenteren we door ihet Parc de la Ciutadella en bekijken we La Cascade, een reusachtige waterval, in dit park. Hierna weer met het nodige openbaar vervoer terug naar de camping, waar we om een uur of zeven samen een soepje eten met een kaasplankje. We worden ’s avonds gebeld door onze beste vrienden Yvonne en Emile: We missen elkaar, zeker op zo’n avond. Verder doen we een potje Qwixx , gewoon om in steil het jaar af te sluiten. We hebben namelijk nog nooit in een jaar zo vaak een spel gespeeld als dit . We spelen terwijl een fles champagne koud en geduldig ligt te wachten om te toasten op 2018 naast voor ieder 12 druiven die tijdens de twaalf klokslagen zo snel mogelijk opgegeten moeten worden (een traditie in Spanje met de jaarwisseling). Om 12 uur precies is bij ons geen knal vuurwerk te horen en is er ook niemand op de camping buiten z’n camper of caravan. Saai hoor! Na ons bijna verslikt te hebben in de druiven, toasten we op weer een mooi en gezond jaar samen!

Nieuwjaarsdag zijn we rond twaalven weer in Barcelona. We starten ook vandaag bij Placa de Catalunya, maar gaan nu noordwaarts door de wijk L’Eixample. Was architectuur gisteren al regelmatig een onderwerp bij het rondlopen door Barcelona, vandaag is het één en al architectuur vanuit het modernisme wat de klok slaat: huizen, gebouwen en kerken van verschillende vooraanstaande Spaanse architecten, waaronder Domènech i Montaner, Puig i Cadafalch en de alom bekende Antoni Gaudi. We kijken onze ogen uit, met als hoogtepunt natuurlijk La Sagrada Familia. Wat een indrukwekkende, fantasievolle en aparte kerk is dit! Het is als zo’n schilderij waar je voortdurend nieuwe dingen in ontdekt! We bezoeken de crypte, waar Gaudi is begraven en gaan daarna verder naar het erg mooie - door Domènech i Montaner ontworpen - Hospital de Sant Pau, een ziekenhuis uit begin 20ste eeuw (hè, ik kan maar niet loskomen van m’n werk!). Onderweg eten we (natuurlijk!) heerlijk tapas. We besluiten de dag met een bezoek aan het bijzondere Parc Güell, dat ontworpen is door Gaudi. Omdat we aan de late kant zijn, zien we hier te weinig van. Maar ook omdat bijvoorbeeld de oneindige golvende bank met z’n prachtige mozaïeken voor het grootste deel gesloten is wegens onderhoud. Jammer, maar helaas. We pakken de metro, trein en bus weer en zijn rond zevenen thuis. We zijn behoorlijk afgepeigerd!

De tweede januari zijn we al vroeg op weg naar Valencia. Ik hoor je vragen: “Waarom hebben jullie niet nog een paar dagen in Barcelona rondgekeken? Er is nog zoveel te zien!”. Wat dat laatste betreft heb je helemaal gelijk, maar na een week met vier dagen Rome en twee dagen Barcelona is het even genoeg geweest voor ons wat betreft het bekijken van steden. We willen even een paar dagen relaxen en alle indrukken laten bezinken. Hé, we worden ook een dagje ouder! Onderweg naar Valencia slaan we wat liters rosé in bij een bekend adresje waar we ooit eerder zijn geweest. Tja, een sociale drinker vergeet een hoop van een vakantie, maar een leuk wijnadresje blijft natuurlijk wel hangen! Eind van de middag komen we op de camping iets ten zuiden van Valencia aan. Deze ligt op een smalle strook land bij het Nationaal Park Albufera. Dit is één van de grootste “wetlands” van Spanje met veel vogels. We zien wel of we dit gaan bekijken. Eerst één dag of twee relaxen!

Drie januari slapen we uit: vroeger betekende dat begin middag m’n bed uit, maar nu is dat negen uur. De verwachting is dat het vandaag 25 graden wordt en zonnig. Dan moet er nog wel wat gebeuren, want het is bewolkt en het waait hard. Maar goed, het is een stuk aangenamer dan in Nederland dat geteisterd wordt door een westerstorm. We brunchen rond elf uur, want we kletsen eerst lekker lang met Dolf. Daarna doen we een hoop noodzakelijke klussen: alle Kerstspullen de camper uit en deze weer eens van binnen grondig soppen, banden plakken van beide fietsen (het stuiteren van de fietsen in Italië achterop de fietsendrager heeft bij beide fietsen z’n tol geëist) en het januari-cadeau van Lidy haar collega’s van zolder (= dakkoffer) halen. Het cadeau is een kruik! Superleuk en natuurlijk ook heel toepasselijk bij 20 graden boven nul. Omdat het weer toch steeds lekkerder wordt, fietsen we ’s middags naar het strand (banden blijken prima gelapt) en lopen hier een eindje langs. Als we terug zijn, gaat het vlees op de BBQ. Buiten eten kan nog net qua temperatuur. Zalig hoor!

Donderdag de vierde januari slapen we voor de tweede keer op rij uit en doen we weinig bijzonders. We bepalen grofweg onze route in Zuid-Spanje de aankomende week. Ook vandaag zou het net als gisteren warm worden, maar ook nu valt dat tegen door de harde wind die er staat. Toch zitten we regelmatig buiten in de zon. Ik scheer m’n kop weer eens kaal en Lidy breit en haakt er lekker op los.

Vijf januari pakken we de boel op om eerst een wandeling te maken bij het in het binnenland gelegen dorpje Carrícola. We rijden aanvankelijk tussen uitgestrekte rijstvelden met veel witte reigers door, maar iets verder van de kust verandert dit in gigantische sinaasappelgaarden. Ondertussen wordt het steeds heuvelachtiger, wat later weer overgaat in een bergachtig en dor landschap. Hier ligt het dorpje Carrícola waar onze wandeling start naar het kasteeltje op één van de heuvels. Het grappige is dat langs dit wandelpad Spaanse kunstenaars werken van hen hebben neergezet. Zoals dat met kunst gaat: het éne vinden we mooi, het ander totaal niet. De wandeling stijgt en daalt flink, maar de beloning - het uitzicht vanaf het kasteeltorentje - is prachtig. Op het laatste deel van de afdaling rapen we weer eens een fruitmand vol sinaasappelen van de grond en starten daarna de camper om door te gaan naar onze camping van vannacht in het mooi gelegen middeleeuwse dorpje Bocairent. De weg voert via verassend ruige rotsformaties en kloven naar dit dorpje. We zijn weer eens de enigen op de camping die van een superaardig Nederlands gezin is. Van hen horen we dat vandaag in Spanje Driekoningen - Los Reyes Magos - wordt gevierd. Wat het Sinterklaasfeest is bij ons in Nederland, is in Spanje het feest van de Driekoningen. Al dagen zijn de kinderen in Spanje dus al zenuwachtig wat ze voor cadeaus gaan krijgen. En vanavond is het dan zover, wat gepaard gaat met muziek, een levende Kerststal, een optocht en vuurwerk. Natuurlijk zijn wij er bij! Om 6 uur lopen we in de schemering over de oude middeleeuwse brug naar het feeëriek tegen de kloofwand op gebouwde dorp. Onverwachts mooi! We lopen door de nauwe, stille straatjes omhoog naar het bij de kerk gelegen dorpsplein. Op de levende Kerststal na is het hier nog uitgestorven. Uiteindelijk gaan we op de muziek in de verte af en staan al snel in een enorme menigte ouders, opa’s, oma’s en vooral kinderen uit dit dorp. Dan start het spektakel: een optocht van muziekkorpsen, dansende kinderen, Oosterse mannen en natuurlijk de Drie Koningen op hun kamelen trekt aan ons voorbij. Achteraan de optocht rijdt een vrachtwagen vol met cadeaus en een enorme hoeveelheid zwarte Pieten met ladders. Bij elk huis gaat een ladder tegen het balkon en worden de cadeaus door Piet via de ladder afgeleverd bij de kinderen. Supergrappig! Daarna verzamelt iedereen zich op het dorpsplein voor de kerk. Eerst is hier een korte, maar spetterende vuurwerkshow, waarna de drie koningen met de nodige eerbetoon en hoorngeschal worden binnengehaald. Nadat ze kindje Jezus bewonderen in de levende Kerststal volgen er nog wat toespraakjes en is het afgelopen. Wat is het leuk om dit zo onverwacht mee te maken! Op de terugweg bewonderen we het zo mooi gelegen dorp onder de sterrenhemel en gaan via het pikdonkere weggetje (blij dat we een zaklantaarn bij ons hebben) weer terug naar onze camper. We besluiten nog een dag te blijven in dit verassende gebiedje om te wandelen. Dan trekken we daarna wel verder naar het zuiden.

Tot volgende week!

Geschreven door DeTrip