We willen dit keer - zo vlak voor de feestdagen - beginnen met jullie allemaal een beregoed 2018 toe te wensen en natuurlijk ook gezellige Kerstdagen! Wij zijn in ieder geval tot en met eerste Kerstdag in het mooie Rome. Gisteren hebben we ons daar al prima vermaakt, maar dat lees je natuurlijk verderop. Eerst terug naar het begin van deze week.

De 16de december blijven we in en bij de camper. De wind is minder geworden, maar het is dreigend bewolkt. We wachten daarom liever nog een dagje met het bekijken van de Amalfi kust. We doen wat huishoudelijke dingen, zoals wassen, stoffen, vegen en dweilen. Maar ook gewoon lekker wat aanrotzooien en voor jezelf doen. Lidy gaat verder met het haken van boerderijbeesten en versiert een aantal dennenappels met glitterverf voor Kerst. Ik maak een paar Kerstballen van papier. ’s Middags lopen we over het strand, waar enorm veel takken, bamboe en andere zooi is aangespoeld. We nemen wat mooi gevormde, gladgeschuurde takken en een enorme bamboestok mee. Van het bamboe ga ik een windhanger maken. En de takken? Ik zie wel. Weinig bijzonders vandaag dus, maar wel heerlijk zo’n dagje af en toe. Het meest bijzondere is de zonsondergang. Die lijkt zo uit de bijbel te zijn gekomen, dacht ik. Gekke gedachte eigenlijk voor een ongelovige.

Zondag 17 december gaan we zoals gezegd naar de Amalfi kust. Deze kust begint een kilometertje of tien ten noorden van ons bij de stad Salerno. Het wachten is niet voor niks geweest, want het is helder en zonnig. We gaan met de bus, want de kustweg is verboden voor campers (te veel overlast op de erg smalle weg). Eerst moeten we vanaf de camping met de bus naar Salerno, maar deze komt niet op de door de campingbaas aangegeven tijd. De volgende bus dan maar. Ondertussen is er een prostituee in bijbehorende strakke outfit uit de bus gestapt die de andere kant op gaat en zij posteert zich in het zijweggetje 20 meter bij ons vandaan. Onze bus laat op zich wachten. Nerveus loop ik ijsberend langs de weg, bang dat deze dag in het water valt. De prostituee komt mij tegemoet en legt me in het Italiaans uit dat het nog maar een paar minuten duurt voor de bus arriveert (Nee, ze zei niet dat een vluggertje maar een paar minuten duurt). Ik bedank haar vriendelijk en gelukkig heeft ze gelijk. Een half uur later stappen we uit bij het busstation in het centrum van Salerno om vervolgens na enige tijd in een andere bus te vertrekken die langs de Amalfi kust gaat. Al snel wordt duidelijk waarom campers (en o.a. ook vrachtwagens en caravans) hier niet mogen rijden. Je kan wel spreken van een zeer spectaculaire weg. De weg is ontzettend smal, heeft veel onoverzichtelijke bochten en baant zich hoog boven zee een weg langs de rotsachtige kust. Op die steil aflopende bergwanden liggen dorpjes en terrassen voor vruchtbomen of wijnranken. Kortom een schitterende rit! Al toeterend voor elke bocht komen we in het dorpje Amalfi dat stijl tegen de bergwand op is gebouwd. Hier bekijken we de Dom, het oriëntaals aandoende Paradijsklooster, de nauwe straatjes en steile trappen van het dorp. Rond vieren start de bus weer en al toeterend gaan we weer terug. Na nog een uur in de file zijn we weer in het centrum van Salerno, waar het gigantisch druk is. Er blijkt een Kerstmarkt te zijn, kermis, koopavond en een lichtfestival. We zwerven door de mooi verlichte winkelstraten en pakken na veel gezoek om een uurtje of acht de bomvolle - vooral met mannen gevulde - bus terug naar onze camper. Als wij aan de voorzijde uitstappen bij de camping zien wij “ons” hoertje van vanmorgen - nu totaal verfomfaaid en onder luid gejoel van de aanwezige mannen - achter instappen. Wat een droefenis! Maar de cirkel is rond vandaag.

De volgende dag zijn we om half elf ’s ochtends al bij de 40 kilometer noordelijker gelegen camping, die naast de ingang van het beroemde Pompeï ligt. We gaan dit antieke stadje vandaag bekijken. Als ik ons plekje op rijd, lijkt het net of ik een rijdende citruspers ben. Alle plekken op deze - op een mandarijnengaard gelegen - camping zijn namelijk bezaaid met overrijpe mandarijnen. Dat wordt straks weer onze fruitmand bijvullen! Maar eerst naar Pompeï. We lopen door de Porta Marina het antieke Romeinse stadje Pompeï binnen. Voor degene die het even kwijt is: Pompeï werd in het jaar 79 na Chr. door een vulkaanuitbarsting van de Vesuvius bedolven door een metershoge laag hete as en puimsteen. In één klap komt iedereen om en wordt het leven stilgelegd. We lopen door de straten en nemen een kijkje in onder andere een badhuis, een wasserij, verschillende huizen en het amfitheater. Sommige mensen vinden dit een hoop oude stenen, maar die doen Pompeï in onze ogen toch echt tekort. Ten eerste kun je met een beetje voorstellingsvermogen echt goed zien hoe de Romeinen hier geleefd hebben en hoe hun huizen, baden, theaters enzovoort eruit hebben gezien. Maar ook wordt heel zichtbaar tot wat voor prachtig gedetailleerde en kunstzinnige afwerking van bijvoorbeeld huizen ze in staat waren in die tijd. Echt ongelofelijk. En natuurlijk de enorme schaal van de ramp. Zo zijn de archeologische opgravingen binnen Pompeï nog steeds niet afgerond. Na er vier uur te hebben rondgewandeld verlaten we onder de indruk dit oude Romeinse stadje. Terug op de camping klim ik op het dak van onze camper en pluk een paar kilo mandarijnen van de boom die zwaar van de vele vruchten overhangt boven ons. Lekker hoor!

De 19de december laten we Pompeï achter ons. We komen langs de Vesuvius, maar we hebben de Etna al gezien, dus hoeven we niet zo nodig deze vulkaan op. Ook Napels laten we links liggen, want we krijgen de aankomende dagen genoeg stad voor ons kiezen in Rome. Daar gaan we donderdag heen en blijven dan tot tweede Kerstdag. Vandaag rijden we zo’n 200 kilometer noordelijker naar het aan de kust gelegen Nationale Park Circeo, waar we morgen gaan fietsen. Tijdens de rit hier naartoe blijven we door mooi bergachtig gebied rijden. Hier en daar zien we in de verte besneeuwde topjes op de kale en schraal ogende bergen. Tot we afdalen naar een vlak gebied langs de kust, waar ook onze camping is voor vandaag. Als we de camping op rijden, blijkt er nog een Nederlands stel te staan. Verder is het leeg. We maken kennis met Willemijn en Buddy. Superaardige gasten, die eigenlijk aan het begin staan van hun reis van drie maanden. Ze zijn onderweg naar Sicilië en gaan dan voor een deel onze route doen, alleen dan omgekeerd. Dus wisselen we reiservaringen uit en zonder er erg in te hebben is het zo half negen ’s avonds zonder te hebben gegeten. Tot Lidy’s grote blijdschap is Willemijn ook nog eens kapster (naast vele andere kwaliteiten). Omdat Lidy nog steeds niet bij een kapper is geweest, is een knipafspraak voor morgenochtend snel gemaakt als Willemijn dit aanbiedt. Na een “Welterusten alvast!” zitten we laat op de avond met z’n tweetjes nog een broodje gebakken ei te eten, terwijl we terugkijken op weer een verassend leuke ontmoeting.

Ondanks een steenkoude, bewolkte ochtend staat “kapster” Willemijn de 20ste al vroeg voor het toiletgebouw Lidy’s haar te knippen. Het eindresultaat is weer een mooi en lekker kort koppie! Na een hartelijk afscheid vertrekken Buddy en Willemijn even later. Ze gaan verder naar het zuiden de warmte opzoeken. Wij pakken de fiets en zetten - muts op, sjaal om, handschoenen aan - eerst koers naar het nabijgelegen stadje om bij de apotheek de in Italië schreeuwend dure paracetamol te halen (5 euro voor 20 tabletten is nog het meest voordelig). Daarna gaan we het natuurpark Circeo in. Dit bestaat deels uit een enorm bos en deels uit meertjes met een duingebied. Bos is in Italië bijzonder, omdat dat er nauwelijks meer is. Alles is al vanuit de oudheid weggekapt voor bouwdoeleinden of als brandstof. Wij fietsen hier in een echt “Nederlands” herfstbos met veel eikenbomen, dennen, gevallen bladeren en paddenstoelen. We stoppen regelmatig om mos, korstmos en rode bessen te verzamelen. Lidy gaat namelijk in Rome een Kerststuk maken op ons dashboard. Ja, zo gezellig maken wij het nou in ons huisje tijdens de Kerst! Na 25 kilometer bos fietsen we terug langs de meertjes, waar we lepelaars, tureluurs en zelfs een ijsvogel (helaas geen foto) spotten. Vervolgens gaan we terug naar de camping langs echte serieuze duinen. Behoorlijk verkleumd komen we weer “thuis”, waar de kachel aan gaat en we warme chocolademelk drinken. Zo’n heerlijk dagje fietsen was alweer een tijdje terug!

Vannacht was het rond het vriespunt, dus we hebben de kachel op een laag standje aangelaten, zodat de temperatuur niet onder de 10 graden komt. Het is namelijk oppassen geblazen dat ons water niet bevriest. Gelukkig is het de 21ste ’s ochtends strak blauw, waardoor het door de stralende zon snel opwarmt. Rond tienen laten we de camping achter ons en gaan op pad naar Rome, dat zo’n 100 kilometer ten noorden van ons ligt. Die 100 kilometer bestaat vooral uit vlak terrein en is ver voor Rome al behoorlijk stedelijk. We komen om half twaalf aan bij onze plaats van bestemming: een camperplaats naast een metro- en busstation, zo’n acht kilometer van hartje Rome. Perfect dus voor ons bezoek aan de stad! ’s Middags bakt Lidy een lekkere bananen/pecannoten cake en maakt van ons dashboard één groot Kerststuk. Samen met de Kerstballen voor en Kerststickers op ons raam zijn we één prachtige rijdende Ker(st)misattractie! Ik regel online toegangskaarten voor de diverse bezienswaardigheden in het Vaticaan, waar we morgen naar toe gaan. Na een heerlijk stuk cake lopen we eind van de middag nog wat door het in Kerstverlichting gestoken winkelcentrum bij ons in de buurt. Hier loop ik tegen een muziekinstrumentenwinkel aan en koop een nieuwe G blues mondharmonica, aangezien de vorige het heeft begeven. Na toch weer flink afgekoeld en al bijna verdwaald te zijn, stappen we de camper in waar de kachel weer aangaat. Fijn dat het de aankomende dagen wat warmer wordt!

Vrijdag de 22ste zitten we om half tien in de metro en stappen uit bij halte “San Pietro”. Onze eerste dag Rome wordt een dagje Vaticaan. Ik wordt direct helemaal gestoord van de om de tien meter vragende “tourist guides” of ze ons moeten helpen. Het is nog vroeg en dan ben ik best prikkelbaar zeg maar. Uiteindelijk wijzen ze ons toch prima de weg naar de ticket shop en halen we onze “Skip the line tickets” op voor de Vaticaan Musea en de Sixtijnse Kapel. We worden van daaruit begeleidt naar de ingang en gaan na de security check onze eigen weg. We hebben geen gids of audio guide, maar wel een boek met de nodige uitleg. De Vaticaan Musea zijn een aaneenschakeling van galerijen, zalen, kamers, tuinen, binnenplaatsen en kapellen met allerlei soorten kunstschatten die in de loop der eeuwen zijn gekregen of verzameld. Wat we zien - regelmatig met open mond, zo mooi of bijzonder - is te veel om op te noemen: veel beelden uit de Romeinse oudheid, religieuze schilderijen, moderne kunst, ontiegelijk veel fresco’s, prachtige meubelen, geschilderde landkaarten, mozaïekvloeren en ga zo maar door. Na drieënhalf uur in deze musea stappen we dan de grote en drukke Sixtijnse Kapel in. De fresco’s van voorstellingen uit het Oude en het Nieuwe Testament lijken hier gisteren gemaakt te zijn, zo helder en fris zijn de kleuren. Echt geweldig mooi! Om half drie laten we al deze pracht en praal achter ons. Tien minuten later zitten we heerlijk in het warme zonnetje op het Sint Pietersplein - met onze rug tegen een pilaar - en eten we onze boterhammen op, terwijl alle heiligen op ons neerkijken. Na deze pauze sluiten we aan in de rij voor de Sint Pietersbasiliek. Als we deze binnengaan valt onze mond toch weer open. Ten eerste de grote van deze basiliek is gigantisch! En dan alle beelden, versieringen, schilderingen, het pauselijk altaar en het baldakijn van Bernini. Het is overweldigend, al dat moois. En dat terwijl het koor met Engelachtige stemmen Kerstliederen aan het repeteren is voor de Kerstmis. Onder de indruk verlaten we de basiliek, zien nog even een paar soldaten van de Zwitserse Garde en pakken de metro naar huis. Religieus en cultuurhistorisch verzadigd en behoorlijk afgepeigerd eten we een pizzaatje en gaan vrij vroeg slapen. Nog drie dagen Rome te gaan.

Tot na de Kerst!

Geschreven door DeTrip