We gaan zondag 6 augustus Noord Noorwegen in. Mooie, wijdse landschappen met veel naaldbossen trekken aan ons voorbij. Het is heerlijk zonnig, de stemming opperbest en dat blijft de rest van de dag zo. Ten eerste omdat we bij een waterval komen waar je de zalmen ziet springen om de waterval op te komen. Echt supervet om te zien: live Discoverychannel lijkt het wel! Verder komen we die dag vrij vroeg aan op de camping die we hadden bedacht en hebben daarom de beste stek: in ons eentje - op een soort schiereilandje - aan het meer. Gezwommen en gelachen daar met z’n tweetjes! En ’s avonds weer een kampvuurtje, whisky en marshmallows, terwijl de volle maan te voorschijn komt. Ondertussen - handen warmend aan het vuur - doen we onze tussenevaluatie. Morgen zijn we namelijk een maand op pad, hebben dik 3000 km afgelegd, zijn in Noord Noorwegen en voelen ons de laatste week heerlijk relaxed. De eerste weken wilde dat niet lukken om redenen die jullie kennen. Maar zoals het nu is, hadden we gehoopt dat het zou zijn: geen stress, prachtige natuur, basic leven, veel buiten zijn, kampvuurtjes en niks moeten. Het weer valt erg mee, net zoals de hoeveelheid steekmuggen. Nauwelijks last van tot nu toe. En Noren: vriendelijke en eerlijke mensen. Vervelen doen we ons geen moment zoals jullie hebben gelezen. Onze begroting klopt tot nu toe aardig goed, hoewel de “onvoorziene uitgaven-pot” behoorlijk is aangesproken. De kosten voor eten en drinken vallen mee als je oplet. Uit eten/drinken hebben we gelaten: veels te duur. Wel een fles whisky gekocht (hoeveel die kost ga ik niet zeggen). Samen met Lidy op pad gaat super! We vullen elkaar aan, lachen, praten, gaan ons eigen gang op z’n tijd, corrigeren elkaar hier en daar en genieten dus samen en van elkaar. Geen van ons is nog ziek geweest. Ook heel belangrijk! En dan alle cadeautjes die we van vrienden, familie en collega’s hebben gehad: alles is van pas gekomen of gebruiken we nog steeds. Van BBQ (maken we nu ons kampvuurtje in), visspullen, zwemband, flessen-/flesjes wijn, dekbedhoezen, wasknijpers, slingers en lampjes tot dagboekjes, spelletjes, bewaardoosje, geluks- en veilige-reis amuletten en alles wat ik vergeten ben te noemen. En dan: missen we iets? Dolf en Soey natuurlijk wel. Verder valt het nogal mee. Het is ook nog maar een maand dat we weg zijn. Verder willen we nog even kwijt dat we de reacties van jullie op dit blog erg leuk vinden, maar zoals jullie weten kunnen we via Pindat niet reageren. Wel weten we nu dat we een hoop mensen kennen met dezelfde namen.

Maandagochtend de 7de augustus is het zwaar bewolkt. We gaan vroeg op pad. We slaan af naar de kust en vervolgen onze weg over de befaamde “Kustweg 17”. Deze slingert langs de Atlantische kust met z’n ontelbare eilandjes, fjorden en meren. De kale bergen rijzen steil en woest uit zee op als oude, afgebrokkelde tanden. Wij genieten weer! We nemen regelmatig een veerpont om op de “17” te blijven. Op onze laatste veerpont van vandaag passeren we de Noordpoolcirkel. Ondanks dat het geen graadje kouder wordt, voelt het ineens wel killer. We gaan nog een kilometertje of 20 door en stoppen op een camperplaats aan - je raad het al - een mooi meer met een vuurplaats. Een ander Nederlands stel – Martin en Jacqueline – is daar ook met hun camper neergestreken. Leuke mensen. De avond brengen we met z,n vieren, gezellig keuvelend, door bij het kampvuur.

De volgende ochtend vinden we een kaart van Martin en Jacqueline op onze voorruit: ze zijn vroeg vertrokken en bedanken ons voor de gezellige avond. Super aardig! Deze 8ste augustus begint droog, we pakken de voorlopig laatste veerpont en gaan weer verder noordwaarts richting Narvik. Onderweg passeren we de grootste gletsjer van Noord Noorwegen. Erg imposant! Ons doel deze week is de Lofoten en de Vesteralen. We willen daar een week lang de verschillende eilanden verkennen: wandelen, walvis- en vogelsafari doen en de toerist uithangen. We stoppen begin van de middag op een camperplek op één van de vele eilanden. We staan nog niet of het begint te regenen en dat doet het nog steeds als we gaan slapen.

Als we woensdag 9 augustus wakker worden is het droog: een goed begin van wat een topdag gaat worden. We vertrekken vrij vroeg en zien al na een paar bochten een hert. Ons eerste wild wat we zien deze reis! Niet lang daarna staan we oog in oog met een rendier en haar twee jongen. De dag kan niet meer kapot. Een uurtje later komen we bij de “Saltstraumen”: een smalle zeestraat waar de sterkste getijdestroom ter wereld is. We zien dit met eigen ogen: gigantische stroming met enorme draaikolken. En …… het krioelt er van de vis, dus ik natuurlijk m’n hengeltje uitgegooid. En ja hoor: een behoorlijke koolvis aan de haak geslagen (en ’s avonds opgepeuzeld). Die dag zijn we verder gereden naar een camperplaats in het kleine vissersgehuchtje Stø op de eilandengroep Vesteralen. Surrealistisch mooi hoe we daar staan en hoe het daar is. Alsof we in een aflevering van “Floortje aan het eind van de wereld” zitten. We voelen ons uitgelaten. Ook omdat we morgen meegaan op een dagtrip om o.a. walvissen te spotten.

Ik heb 10de augustus meer kotsende mensen gezien dan tijdens mijn hele loopbaan op de uitslaapkamer. Maar daarover straks meer. Het is tien uur ’s ochtends die dag als onze boot onder een stralende zon de haven van Stø uit vaart. We gaan whale-watchen en doen dat samen met nog zo’n 40 andere verwachtingsvolle mensen. Voor vertrek kan je een anti zeeziek-pil krijgen: Lidy heeft die genomen, ik niet. We moeten zo’n tweeënhalf uur varen om in het gebied te komen waar we vooral de potvis (walvis van zo’n 18 meter lang en 40 ton zwaar) hopen te zien. Na een uur stampend over zee te hebben gevaren (ik ben m’n koffie al kwijt voor ik bij de deur van de kajuit ben) zit het achterdek al vol met steunende mensen met kots-zakken voor hun bleekgroene gezichten. Dit blijft voorlopig ook zo. Wij hebben nergens last van. De potvissen willen aanvankelijk niet op komen dagen en je merkt dat de stemming verslechterd op de boot. Maar dan eindelijk wordt de vier meter hoge fontein gespot (uitademing van de potvis) en vergapen (en fotograferen) we ons aan dit grote gevaarte (ook de bleekgroene gezichten doen dit). Helaas blijft het grootse deel van dit dier onder water. Maar goed, na een uur gaan we weer huiswaarts. We zijn - ondanks de potvis - toch wat teleurgesteld. We gaan nog wel bij een vogeleiland langs, maar we hadden hogere verwachtingen. De bleekgroene gezichten zijn ondertussen wat bijgetrokken, want de zee is een stuk rustiger. Bij het vogeleiland aangekomen zien we zeehonden, papagaaienduikers, een zeearend, veel soorten meeuwen en aalscholvers. Maar dan is iedereen ineens in rep en roer: we zien een familie orka’s en de dag is in één keer helemaal goed. We kijken onze ogen uit en fotograferen ons te pletter, zeker als de orka’s ook nog eens een showtje “hoe vang ik haring” weggeven. Supergaaf! We varen een uurtje met ze mee en gaan dan terug naar Stø. Iedereen lacht en is blij (ook de ex-bleekgroene gezichten). Als we van de boot stappen, begint het te regenen. Wat maakt het uit!

Elf augustus begint zonnig na een stormachtige en regenachtige nacht. We wandelen een stuk langs de kust voor we verder trekken naar de iets zuidelijker gelegen Lofoten. Komt daar ineens een grote volwassen otter langs ons heen zetten! We hebben geluk deze week met de wilde dieren zeg! Eind van de ochtend vertrekken we. Het landschap wordt richting Lofoten steeds grilliger en het weer steeds regenachtiger. Aangekomen op een camping vlakbij Svolvaer op de Lofoten komt de regen met bakken naar beneden en begint het zo te stormen dat onze camper staat te schudden als een malle. We verkassen de boel naar een stek meer uit de wind. De rest van de dag doen we huishoudelijke klussen. De hele nacht stormt het en wordt ons campertje gegeseld door zware regen. Vandaag gaan we Weeronline checken en verkassen naar in ieder geval beter weer. Waar? Dat horen jullie volgende week wel.

Tot dan!

Geschreven door DeTrip