We houden het spannend voor onszelf: gaan we wel of gaan we niet? Zelfs als we ons bed uitrollen weten we het nog niet. Eerst ontbijten en dan even aanvoelen of we vandaag echt gaan wandelen. Terwijl we ons boterhammetje oppeuzelen en een kop thee wegslobberen, komt the feeling opzetten: ja, we gaan ervoor! Buiten is het ook zulk onwaarschijnlijk mooi fris winterweer, we zouden gek zijn om vandaag thuis te blijven!
Dus, na het ontbijt verruilen we ons 's zondagse goed voor onze sportieve kleding inclusief wandelstappers. Op naar Purmerend, dit keer. Niet te ver weg omdat we wat laat zijn plus we hebben heel verstandig een route uitgezocht die merendeels over verharde wegen en paadjes leidt. Door scha en schande wijs geworden: in deze tijd van het jaar regent het veel, is het koud en zompig en dan moet je geen graspaden willen bewandelen. Dat heeft de wandeling in januari dit jaar ons wel geleerd en meer dan dat: ik heb door het ongemakkelijke lopen over glibberige paden destijds een lastige blessure aan mijn achillespees opgelopen en dat nooit meer!

We arriveren rond half 12 bij het winkelcentrum nabij NS station Overwhere. Een wijk vol indrukwekkende hoogbouw en ook laagbouw, veel rijtjeshuizen, duidelijk jaren '70 / '80 nieuwbouw. Koffie willen we dus speuren we winkelcentrum af naar en koffietentje, dat is er wel maar helaas, nog gesloten. Ach, we vinden onderweg wel een uitspanning, zeggen we enthousiast and up we go. Ruut navigeert vandaag, hij heeft de wandeling uitgezocht wat overigens niet wil zeggen dat hij 'm dan ook vanzelfsprekend navigeert. Meestal doe ik dat maar vandaag is er iets aan de hand met mijn phone: er komt geen geluid uit! Hoe hard ik er ook aan schud, aan die telefoon van mij ... nee hoor, geintje, maar soms heb je gewoon even pech, iets met de instellingen waarschijnlijk. Dus, Ruut navigeert, zonder leesbril maar he, de Komoot-dame vertelt ons precies waar we moeten oversteken, afslaan etc. Gaat goed komen dus.

Het eerste stuk lopen we tussen de enorme hoge flatgebouwen door, gelardeerd door groen dat ooit, in de jaren '70 en '80 is aangelegd, dus de bomen zijn oud en zo 20 meter hoog, reiken net als de flatgebouwen hoog hoog naar de hemel. Stille watertjes en slootjes weerspiegelen de bomen en het riet langs de kant. Rustig is het hier, we kijken dit stuk voornamelijk naar boven, naar de 10 of misschien wel 14 hoog flats waar ook wat nieuwere blokken tussen staan zoals d' Grote Frank.

Dan komen we op rommeliger terrein, althans, we passeren heemtuin De Dwarsgouw - in winterrust - en een 'groene' speeltuin en zie daar, we moeten een dijkje op dat langs een brede vaart loopt. De Kogerdijk is het en de vaart heet de Purmerringvaart. Aan de overkant zie ik een bekend stukje, daar liep ik toen ik bij Baanstede (nu Werkom) werkte, zo'n 10 jaar geleden alweer, tussen de middag graag te kuieren met mijn collega's. We moeten de vaart over via een houten brug en lopen dan aan die andere kant van de vaart, de Purmerdijk, daar waar ik toentertijd dus wandelde met Linda, Suzanne en anderen. En ja hoor, daar zie ik dat volkstuinencomplex waar ik toen zo verliefd op was, daar heb ik wat rondgedwaald onderwijl mijn boterhammetje oppeuzelend. Tuinvereniging De Fenix heet het, zie ik op het bord aan de overkant. Memorylane for me, dus.
Op het Baanstede terrein kom ik trouwens nog wel eens omdat daar garage Jonk zit, daar heb ik mijn Mazda gekocht en Jonk doet nog steeds onderhoud en APK.

Maar goed, over het wandelen: wat lopen we daar heerlijk in de frisse buitenlucht met een knalzon op onze koppies. Het is echt fris, winters. Ruut merkt dat hij zich wel ietsje warmer had mogen aankleden, hij heeft wat laagjes aan shirts aan met een gevoerd winddicht jack, maar da's eigenlijk niet warm genoeg: hij moet echt in beweging blijven. Ik heb 't beter met mijn gevoerde wandelbroek, laagjes onder een dikke trui waarover ook nog eens mijn winterwandeljas, lekker warm, meestal te warm zelfs maar vandaag geen overbodige luxe. Ik heb voor de verandering ook weer eens mijn hoge Meindl's aangetrokken, lekker warm rond de enkeltjes. Ruut zegt dat hij geen last van de kou heeft, dat zegt hij maar ik geloof 'm toch niet helemaal.

We gaan door, onder het viaduct van de weg naar Purmerend Noord en Edam Volendam door, links van ons, aan de overkant, zien we het oude prachtig verbouwde stationsgebouw, waar geheel in stijl , fraaie nieuwbouw naast is gezet. Oogstrelend. Een wat ouder echtpaar was op het Kogerdijkje vlak bij Overwhere al gelijk met ons opgetrokken, zij in een gemotoriseerd bootje over de vaart, wij a pied over het dijkje. Ze blijven zo'n beetje gelijk met ons opvaren totdat we bij de brug naar Kwadijk zijn. Zij varen eronder door, wij bewandelen de brug, laten Purmerend Noord achter ons en komen Kwadijk binnenlopen. Wat een schitterend lintdorpje blijkt te zijn, vol fraaie huisjes en huizen en boerderijen en boerderijtjes en een prachtig oud kerkje met een witte spitse toren waaronder een pastorie en vlak erbij een monumentaal pandje wat het voormalige raadshuis blijkt te zijn: OMG, zo mooi! Zeer, zeer fotogeniek.

Mijn maag laat zich hier overigens al voelen, best snel, we hebben nog maar net dik een uur gewandeld, maar Ik Moet Even Wat Eten. Anders word ik bibberig. En ik heb ook dorst, Ruut! Okay, laten we een plekje zoeken waar we kunnen zitten. Dat plekje komt snel in zicht, nabij de oude watertoren staat daar ineens het bordje RUST, voor wandelaars een bekende term: het betekent dat je daar op het erf en/of in een schuurtje even kunt uitrusten en wat drinken. Deze mensen hebben een stukje aan hun huis gebouwd, een houten aanbouw is het, met een keukentje erin en zelfs een wc. Een royale bank staat uitnodigend op ons te wachten. We ploffen neer, ik eet mijn boterham met oude geitenkaas, jammie en drink mijn Dopper half leeg, kan 'm daar bijvullen. Als we koffie hadden willen zetten, had dat gekund, betalen kan middels een Tikkie, heel hip! Echt fijn, deze rustplek, super!

En door gaan we weer, we komen langs Verloren Einde, zo'n mooie naam, vermoedelijk een stukje weg of een gehuchtje hier met een bijzonder geschiedenis? Dan zien we iets verderop het Fort liggen, even raken we in verwarring: is dit Fort Beemster? Ons geliefde sauna-complex? Het oogt vanuit de verte precies eender, maar als we het terrein rond het fort passeren, zien we dat er een wijnhandel in gevestigd is, het Fort zelf daar komen we niet heel dichtbij, helaas. Zuidoostbeemster wacht op ons, het volgende dorpje dat we aandoen. Als we Kwadijk verlaten moeten we linksaf, langs een best wel drukke tweebaansweg lopen, ondanks dat het zondag is, of misschien wel dankzij, raast er aardig wat verkeer langs ons. En langs al die fraaie lieflijke huizen en huisjes en boerderijen en boerderijtjes langs de weg. Zonde van deze mooie omgeving, zoveel verkeer, vinden wij. Het is er ook wel weer gezellig druk, want er liggen twee tuincentra langs waar mensen kerstbomen komen kopen. Past goed bij dit koude winterweer, een kerstboom kopen. We gaan weer een viaduct onderdoor, we weten niet welke weg dat is boven ons, het verkeer laten we achter ons, dat slaat nog voor het viaduct af richting die autoweg boven ons hoofd, dus. Nog een kilometertje of wat lopen we langs de weg van Zuidoostbeemster, vlak voor de entree van Purmerend raakt het weer aardig vol met wederom prachtige huizen huisjes etc. Een lust voor het oog, die huizen hier, bijna allemaal losstaand, naar schatting toch gauw 100 jaar oud op zijn minst, fraaie geveltjes en veel mooie, leuke tuinen en bruggetjes voor het huis.

Dan zijn we ineens weer in Purmerend, een 'kluffie' op en hopla, daar lopen we ineens in een stadse omgeving, mooi, die gevelrij in dit oude stadje. Het is nog niet eens het echte centrum, dat ligt nog wat verder, maar het is hier al echt stads. We stappen de eerste de beste leuk ogende brasserie in, Brasserie 't Beste geheten. De brasserie doet zijn naam eer aan: het is er heerlijk warm en super knus, vol hoekjes met bankjes en stoelen en tutteltjes en plantjes, echt gezellig. Al snel zitten we aan een bak dampende koffie met uiteraard iets lekkers erbij: geen appeltaart maar een stevige koek met lekkere vette & zoete vulling, dat kunnen we best hebben, zo, met die kou. We hebben ruim 10 kilometer gelopen, moeten er nog ruim 6. Eerst maar even uitrusten en nog een kop koffie en gezellig even babbelen met de uitbater en zijn vrouw. Amsterdammers, dat horen we meteen; in Purmerend wonen echt heel veel Amsterdammers, in de jaren /70 en '80 is Purmerend een super groei gemeente geweest voor luitjes uit de grote stad. Vandaar al die grote nieuwbouwwijken uit die tijd.

Als we 't Beste weer verlaten, lekker doorgewarmd met een vol buikje en niet onbelangrijk, na een fijne plas op een schoon toilet, moeten we naar het Noord-Hollands kanaal dat dwars door dit stuk van Purmerend loopt, althans, vroeger lag dit kanaal aan de rand, maar nu is de westelijke kant van de kade helemaal vol gebouwd met - in onze ogen - schitterende nieuwbouwappartementen. Wauw! We zien ze liggen aan de overkant maar moeten om daar te geraken eerst een idioot hoge steile voetgangersbrug over: heel artistiek hoor, die brug, maar wie heeft dat ontworpen?? Da's een soort bergbeklimmen en weer -afdalen, zo steil! Wij kiezen eieren voor ons geld en wandelen over de eronder gelegen fiets- en wandelbrug, ook een heel leuke, zo'n brug die opengeklapt kan worden als er een boot langs moet. En daar staan we aan die fraaie kade vol nieuwbouw gelardeerd door groene heuvels en met her en der wat landschappelijke kunstvoorwerpen. Zo, Purmerend, je timmert echt wel aan de weg. Wij hebben, terwijl we daar lopen flashbacks van de kade langs de Taag van Lissabon. Kwadijk is mooi maar dit ook toch ook wel erg mooi, hoor, vinden we. Thuis gaat Ruut dan ook meteen Funda op om te kijken naar de prijzen van deze appartement, tja, tenminste 7 en een halve ton k.k. tja...

Het pad langs het kanaal gaat best heel lang door, we beginnen onze benen en voeten flink te voelen maar houden de vaart er toch maar in want de zon begint al te dalen, lange schaduwen zijn er, de bewolking neemt toe dus het wordt ook ineens een flink stukje kouder. Dan laten we de kade langs het kanaal achter ons, gaan een brug over en dan zijn we weer aan de andere kant van het kanaal en lopen richting Purmerend Overwhere, waar we deze wandeling begonnen. Wat best nog wel even een eindje weg is, we lopen nu op de automaat, zeggen we dan maar: zijn moe maar die pootjes gaan vanzelf wel door. Hebben het warm en raken zweterig, wat betekent dat we lekker vet aan het verbranden zijn, heel goed, want de afgelopen weken hebben we niet veel gewandeld (slecht weer, he) maar wel veel koekjes gegeten, dus ... fijn dat we moe zijn maar toch flink door moeten lopen.

We komen weer op een prachtig dijkje langs een zijkanaal dit keer en genieten van het fraaie uitzicht, rechts van ons het water waarop de avondkleuren van de lucht weerspiegelen, links van ons 'rommelig' land en oude huisjes. En we mogen ook weer een grote houten brug over dat ons naar een jaren '70 / '80 nieuwbouwwijk brengt, waar we eventjes verkeerd lopen, we moeten het wijkje niet in maar moeten over een graspad lopen, langs het water, ik mopper meteen want echt, ik houd niet van glibberige graspaden waar het ook nog eens vol grote hondendrollen ligt, Komoot, geen succes, zo bijna aan het eind van de wandeling nog over zo'n pad glibberen, mopper mopper.... maar he, daar mogen we ineens een stenen brug over weer naar links van het water en dan komen via een stuk nieuwbouwwijk vol oogstrelende grote witte huizen (waar kloeke Tjalken in een zijkanaaltje liggen, wat een mooie combi hier, nieuwbouw met daartussen watertjes waarin woonboten). Als we dat door zijn zien we de hoge flatgebouwen alweer liggen: daar moeten we naar toe, daar ligt station Overwhere en Komoot leidt ons de laatste kilometertjes door deze wijk vol indrukwekkende hoogbouw weer naar de parkeerplaats achter het winkelcentrum. Foei, we zijn best wel moei, de stappenteller vertelt ons dat we precies het aantal km hebben gelopen dat deze tocht voorstaat 16,3 km. Maar, nu we toch bij een winkelcentrum zijn, zeggen we dapper tegen elkaar, laten we dan ook maar even boodschapjes doen and up we go naar de Appie. Waar we oh toeval, een collega met echtgenoot tegen het lijf lopen, zo leuk, om daar gewoon even gezellig te kletsen met een kennis op een plek waar je 'm nooit zou verwachten, want hij woont hier helemaal niet, hij woont in Edam maar doet hier blijkbaar zijn boodschappen. Nice.

Maar dan gaan we echt weer naar huis, zoevend over de inmiddels donkere A7 en nog een stukje A8 en daar doemt Krommenie alweer op waar we thuisgekomen lekker de open haard aan zetten en Ruut - moe of niet - visjes schoon gaat maken & bakken: rode Mul met rode bietjes en gebakken krieltjes, zalig na zo'n dag.

Deze wandeling was voor ons helemaal top, grotendeels verharde weg, dat is in deze tijd van het jaar voor ons echt wel een soort van voorwaarde: geen geploeter door zompige weilanden, daar zijn we nu echt te oud voor ;-) En zo leuk om zowel door dorpjes als door zo'n leuke stad te lopen, maar ook langs watertjes, heel veel kanalen en kanaaltjes en sloten en over dijkjes, heerlijk. Een aanrader, weer. De wandeling is van Komoot en heet Fort Benoorden Purmerend rondtocht vanuit Purmerend Overwhere en is 16,3 km.

Geschreven door SoulVoet