Deze wandeling hadden we op de reservelijst gezet vorige week; als we teveel last zouden hebben van de wegafsluitingen richting De Veluwe, zouden we naar Den Helder gaan. Het viel mee met de afsluitingen onderweg dus we gingen naar De Veluwe, zie vorig verslag. Die naar Den Helder hielden we nog te goed, voor vandaag, besluiten we ' s ochtends vroeg: vandaag gaan we naar de kop van Noord-Holland.

Goed te weten, lezer, maar een wandeling in Den Helder is voorwaar geen straf, dat hebben we, Ruut en ik vier jaar geleden wel geleerd, in mei 2021, toen we net zo'n beetje begonnen met lange afstand wandelingen en we kozen voor een wandeling in Den Helder, beginnend bij station Den Helder Zuid. Daar waren we destijds heengereden met de auto, beetje ingewikkeld als ik er nu over nadenk. Het was ook eigenlijk een van station- tot station wandeling, maar wij gingen met de auto, tja.
We startten bij treinstation Den Helder Zuid, wandelden via een woonwijk naar de duinen en langs de Zeeweg (de dijk langs de Waddenzee) naar het centrum van Den Helder alwaar we op de trein stapten naar Zuid om daar weer de auto te pakken. Ach, ja, we waren beginners, he. Ook liep ik toen met tien A-viertjes te wapperen, de uitgeprinte wandelroute, terwijl ik die ook kon vinden op de wandel-app van volgens mij WandelNetwerk. Geen idee had ik destijds, maar als je de wandeling op zo'n App hebt geselecteerd, dan heb die hele papierwinkel niet meer nodig. Grappig, he, hoe we toen bezig waren. Die papieren verdwenen overigens na 100 meter in de rugzak, we verlieten ons op de app. Een leermomentje was dat.
Nu gaat dat wel anders. Ik heb de wandeling al opgeslagen op de Komoot-app en hoef 'm alleen maar te activeren. De vriendelijke dames-stem vertelt me precies waar ik heen moet, waar ik af (moet gaan) slaan. Ik hoef er geen eens op de kijken, de phone zit in mijn broekzak en ik hoor aan de dame wel waar ik naar toe moet.

Vandaag doen we de wandeling Donkere Duinen - Duinen Den Helder (van uit Nieuw Den Helder), 13,3 kilometer, da's goed te doen. We houden 'm nog steeds een beetje rustig aan qua afstand, vanwege mijn enkel. Het weer is weer fantastisch, rond de 20 graden, weliswaar zwaarbewolkt, maar de laag wolken is dun, je voelt het zonnetje er doorheen prikken.
Rond half 11 vertrekken we vanuit Krommenie, de rit is best lang, tegen de 60 kilometer dus we rijden er zo een uur over. De rit is ook heel fijn, de weg is rustig, hoe noordelijker we komen, hoe stiller de weg. We rijden eigenlijk - behalve dan bij Alkmaar - voortdurend langs velden en weilanden, koeien en paardjes in het land, dorpjes her en der, windmolens, een kanaal hier, een watertje daar en de duinen en het bos komen na Alkmaar in beeld, links van ons. Het is werkelijk schitterend en dan moet de wandeling nog beginnen.

Rond half 12 parkeren we de auto op een ruime parkeerplaats voor startpunt Duinoord's Steakhouse, met een stoere cowboy-uitstraling, jihoe! We gaan er eerst maar eens een kopje koffie drinken en doen de appeltaartjes-test. Althans, ik doe deze keer een Cheesecake. Mwah, nee, gezakt voor de test, hoor Steakhouse. De koffie is okay, maar de taartjes - Ruut doet wel een appeltaartje - komen denken wij uit de ijskast, waar ze zo te proeven, naast een salade hebben gelegen. En de avond ervoor zijn ze vast uit de vriezer gehaald; zo smaken ze, de taartjes. We kregen ze ook pas geserveerd toen onze koffie al bijna op was, niet helemaal volgens de horeca-etiquette. Maar we zitten er heerlijk, op dat ruime en gezellig terras vol toeristen, dagjesmensen en wielrenners. De sfeer is er opvallend goed en de bediening heel vriendelijk.

We gaan om 12 uur en route, de wandeling start op deze plek, dus da's makkelijk. We wandelen over een fietspad waar het heerlijk lopen - want heel stilletjes - is door de Helderse Vallei, een soort Spaarnwoude, veel aangelegd groen met watertjes hier en daar. Sportief als wij zijn klimmen we de hoge uitkijktoren in, en zien Den Helder, De Waddenzee, de Noordzee, de duinen en het bos en nog veel meer, vele kilometers ver onder ons en ver weg. Gaaf! Beneden gekomen laaft Ruut zich weer aan de bramen, geen ontkomen aan, ook hier hangen ze weer verleidelijk donkerpaars te flonkeren.

Na deze vallei, waar het trouwens leuk druk is, veel gezinnetjes en toeristen fietsen en wandelen er rond en maken gebruik van de (educatieve) voorzieningen, gaat de wandeling verder naar een stuk bebouwde kom van Den Helder. We wandelen een groot stuk aan de rand van de woonwijk, zien jaren zestig 'nieuwbouw' dat wordt gerenoveerd, passeren een indrukwekkend rouwcentrum waar een heel bijzondere Hindoe-toren staat, zo mooi! Dan komen we na een kilometer of vier inmiddels, op De Middenweg, een brede weg die naar het centrum leidt. Mooie huizen staan hier, nieuwbouw maar ook veel jaren dertig met fraaie tuinen. Niet verkeerd wonen hier hoor, vinden wij. Dat vonden we vier jaar geleden ook al van Den Helder, dat je hier heel leuk kunt wonen. Er is aardig wat nieuwbouw, er is een stuk oud centrum. Veel voorzieningen ook. Toeval of niet, we komen langs een aantal makelaars en zien dat de huizen hier toch echt een stuk goedkoper zijn dan bij ons in 't Zaanse.

Vier jaar geleden belandden we in het centrum, bij de oude haven, vlakbij de ferry naar Texel. Dat was me toch een potje mooi gerestyled! Superhip! Nu blijven we in een ander deel van het centrum, bij de oude Watertoren, die in 2005 gerestyled blijkt te zijn (het grijze beton is verwijderd waardoor de oude oranje laag weer zichtbaar werd, veel mooier). We rusten even uit gezeten op een stenen muurtje vlakbij de watertoren, om een krentenbolletje te peuzelen. In no time wemelt het van de Kau'tjes om ons heen die bij elke beweging hun nekjes strekken en alvast hun snavels opengooien, in de hoop een stukje brood te krijgen van deze twee mensen. Dom genoeg laten we ons verleiden tot het gooien van wat stukjes krentenbol, en daar komen de grote witte krengen, de meeuwen, die vlakbij gaan zitten, eentje zit ons indringend aan te staren, de griezel! Ik stop maar met eten, geen zin in zo'n aanval van zo'n Bird. Dan nog liever zo'n wolf op de Veluwe, die kun je blijkens de adviezen in de krant, tenminste nog makkelijk van je afschudden: gewoon hard praten en met je armen en benen zwabberen. Kom daar eens om bij zo'n hongerige meeuw! Die grijpt gewoon je eten uit je handen, misschien zelfs wel uit je mond! Ai, ai ai ai!

Na deze rustpauze, wandelen we door en gaan via de Javastraat richting de Waddenzee, hoera, zin in, want daar is het mooi. Fijne straat ook weer, vol fraaie huizen, veelal jaren dertig, best wel groot en chique soms. Na de Javastraat passeren we het Timorpark, dan lopen we langs het ziekenhuis dat zo te zien gerenoveerd wordt aan de buitenkant - mooi ziekenhuis by the way, de buitenkant oogt als een spiegelend zee-oppervlak - en dan komen we via de Tuintjesweg - dit is vast de goudkust van Den Helder met al die knoepers van huizen - bij de Grafelijksheidsduinen.

Oh, wat mooi hier! Er bloeit zowaar heide in de duinen, wauw! We moeten via zo'n zwaar piepend hek het duingebied op, blijkbaar lopen er ossen (ja, die zien we later ook, net als wilde paardjes, mooi!). Een ouder echtpaar op de fiets arriveert gelijk met ons bij het zware hek, waarnaast een wildrooster. Ze willen ook de duinen in en dat kan, het gravelpad is voor wandelaars en voor fietsers. De man dendert gewoon over het wildrooster, zet zijn versnelling op klein en gaat als een haas het duin op, zo totaal niet charmant naar zijn dame die hij onhandig stoethaspelend achter laat bij die zware poort waar zij doorheen moet want ze durft niet over dat rooster. Wat een zakkenwasser, vinden wij. je laat je vrouw toch niet zo in haar eentje achter om er als een haas vandoor te gaan? Als we het eerste duintje opgeklommen zijn, zien we hem heel in de verte als een lichtblauw stipje over het paadje koersen; zijn vrouw haalt ons moeizaam trappend in maar gaat 'm natuurlijk never nooit meer inhalen in dit glooiende gebied. Wat een rare vent, wie doet er nou zo tegen zijn vrouw? Echt een Hollandse boer!
En weer genoeg gescholden.
Als snel zijn we geheel en al bevangen door de schoonheid van dit duinlandschap. Er staan echt van die fotogenieke lonely trees in de duinen, die ik natuurlijk kiek. De meest gefotografeerde boom van Den Helder, grapt een lokaal heerschap. Kan ik me helemaal voorstellen, roep ik terug.

In de verte zien we trouwens dan weer ietsje links, dan weer ietsje meer rechts, vuurtoren Lange Jaap staan, die hoge smalle Oranje toren. Ruut weet te vertellen dat Lange Jaap in een slechte staat verkeert, hij is dringend aan renovatie toe. Waarom doen ze dat dan niet? Geen idee. Misschien geen geld? Voorzover we weten is de gemeente Den Helder erg arm, er nooit genoeg geld en de gemeentelijke organisatie, daar is altijd wel wat aan de hand, dat hoor ik tenminste via inside information. Mijn vakbroeders- en zusters uit het HRM-veld komen en gaan daar met een ongekende snelheid. Interessante dynamiek, daar, dat moet gezegd, edoch: voor arme Lange Jaap, is blijkbaar geen aandacht.

We verlaten de duinen via een steile klim en komen bij Fort Kijkduin, gelegen op de dijk langs de Waddenzee, het is drukbezocht vandaag. Wij lopen de binnenplaats op, gaan er niet naar binnen. Andere keer maar eens. We hebben, door via de duinen naar de zee te lopen, een stuk toegevoegd aan de Komoot-wandeling. Die gaat niet tot aan de zee, die blijft in de duinen en dat vinden we zonde, we vinden die dijk aan de zee zo mooi en dat uitzicht hier, daar willen we langs wandelen, vandaar dat we de extra tippel inlassen.

Als we de binnenplaats van het fort hebben bekeken, wandelen we langs de twee uitspanningen die daar zo mooi liggen, bovenop de dijk, beide met een grandioos uitzicht over de Waddenzee die daar zo'n beetje overgaat in De Noordzee. We zien de Razende Bol liggen, een grote - nu drooggevallen want eb - zandplaat. In de verte zien we de ferry naar Texel varen. We zien het spitse witte kerktorentje van Den Hoorn. Cool!
We strijken neer bij een van de twee uitspanningen: cafe-/restaurant Nogal Wiedus, waar ondanks de vakantie-tijd dus veel toeristen, gewoon nog lekker een plek vrij is op het terras met uitzicht op zee. Hoe mooi wil je het hebben? We merken dat we ondanks de krentenbol en het taartje best wel trek hebben en eten er lekker een stevige bruine boterham met het een en ander en laven ons aan een nul punt nulletje. Geniet-momentje.

Onze 60 plus pootjes zijn aardig stram als we na zo'n drie kwartiertjes weer verder gaan. We wandelen verder over De Zeeweg, ik zie op de app dat we bij Strandslag Huisduinen de Komoot route weer kunnen oppikken op de Grafelijkheidsweg. Maar eerst nog even iets over het stuk over De Zeeweg: wat een genot om daar te lopen, wat een uitzicht! Dat licht hier!! Ruut is alweer helemaal om; roept voortdurend dingen als van: Ineens Weet Je Het! Ineens Ga Je In Den Helder Wonen!! Ilse, mooi hier he? En dan die huizen, stuk goedkoper dan bij ons! Wat let ons?
Zucht, ja hoor, Ruut, jij wil elke week daar wonen waar we dan weer wandelen. Vorige week op De Veluwe, dan weer in Nieuwegein of in Wijk bij Duurstede. Hou toch op, man! Anyway, zo gaat dat bijna elke wandeling wel bij ons.
Goed teken, toch, dat schijn-gekibbel, hij enthousiast, ik een beetje temperend: maar hoe dan ook, we vinden ons eigen landje altijd erg mooi! Zijn altijd weer verrast over de schoonheid van onze steden en dorpjes en de natuur.

En ja hoor, bij Strandslag Huisduinen kuieren we zo het fietspad richting de Grafelijkheidsweg op, nou... kuieren, eerst een steile klim, dan een lange steile afdaling, de fietsers sjezen in een noodvaart langs ons heen. Ook dit stuk is weer oogstrelend. Hier passeren we een gebied - je mag er niet komen, het is beschermd - waar ossen en wilde paardjes leven. Een oud Hollandsch schilderij is het!
We mogen na een kilometertje of wat het bos weer in en ook dat bos verrast ons weer. Dat verwacht je toch helemaal niet in Den Helder?! roepen we uit. Het lijkt hier net De Veluwe, maar dan zonder wolven en zwijnen, beter toch, haha!!
Een ouder echtpaar zit aan het eind van het bospad op een bankje, een lief stel. Ruut, hij begint nogal eens een praatje, zegt hoe mooi hij het hier vindt en ja, dat streelt natuurlijk he. Het echtpaar vertelt dat ze hier zijn geboren en getogen en ja, ze weten hoe er over Den Helder wordt gepraat, niet positief. Het zou hier een gat zijn waar niks te doen is, nou, kijk eens om je heen: we hebben hier alles! Zee, strand, duinen, bos, een mooi fijn stadje met alle voorzieningen! En rust en stilte en schone lucht, voegen wij daar aan toe, kom daar eens om bij ons in De Zaanstreek met al die vliegtuigen en industrie en dat verkeer. We nemen afscheid van het gelukkige, lieve stel daar op dat bankje en kijk aan, we belanden netjes achter het steakhouse. Zijn weer keurig op ons startpunt, wat nu dus ons eindpunt blijkt te zijn.

Helemaal een beetje stram - ja, we worden echt een dagje ouder hoor, die pootjes laten zich voelen - stappen we in mijn karretje en tuffen voldaan weer terug naar Krommenie waar het ook best heel erg mooi is, hoor. Lekker uitrusten en nagenieten van wederom een fantastische wandeldag. En oh ja, de stappenteller vertelt mij dat ik zo'n 15 kilometer heb gelopen, ietsje meer dan de ruim 13 die we hadden gepland. Doordat we er zelf een stukje tussen hebben geplakt.

Een aanrader, mensen, deze wandeling. En mocht je tijd hebben, breng dan ook een bezoekje aan dat oude centrum bij de haven dat zo mooi is opgeknapt. Wij kwamen er nu niet aan toe, maar echt, het is er heel goed toeven en je kunt daar goed eten en drinken, zie ook het verslag van vier jaar terug.

Geschreven door SoulVoet