'En dan gaan we 's ochtends vroeg wandelen ergens in Overveen en daarna door naar de Oosteinde tuincentrum in Vijfhuizen, mooie combinatie, toch? Niet teveel kilometertjes maken, rustig aan beginnen, langzaam aan weer opbouwen. En dan lekker plantjes kopen voor in de tuin en zakken aarde, moet ook echt gebeuren, want ik moet de pompoenzaden zaaien voor mezelf en voor Toon, dus ook meteen maar naar een nieuw kasje kijken? Okay?' 'Okay, Goed idee, doen we!'

De avond ervoor zoek ik op Komoot drie wandelingen uit die beginnen in Overveen, niet langer dan 10 kilometer. Ik neem me voor in de auto een definitieve keuze te maken.
Als we 's ochtends vroeg wakker worden hebben we echt zin in de dag, alhoewel ik even, heel eventjes overweeg de wandeling toch maar te laten zitten en alleen maar naar het tuincentrum te gaan. Toch een beetje onzeker of mijn achillespees het wel aankan; stel je voor van niet, dan loop ik weer dagenlang stijfjes rond te hinkelen. Maar ik sta op en na het douchen trek ik met een goed gevoel mijn wandeloutfit aan en eet mijn ontbijtje. Ruut doet het omgekeerd, die ontbijt eerst, gaat dan douchen en aankleden. Ik onderwijl beleg de bruine bolletjes met komijnekaas en besmeer de krentenbolletjes met boter. De twee appels die ik de dag ervoor kocht, was ik af en ook die gaan in de rugzak. Ruut neemt zijn camera mee en een flesje water. We gaan niet bepaald een dagmars maken, we hoeven niet veel mee dus.

En daar gaan we, in de SUV, nog voor 10 uur is het, redelijk rustig op de weg, op naar de Joodse Begraafplaats Overveen, want daar start onze wandeling van vandaag, deze heb ik uiteindelijk gekozen want een circulaire wandeling, niet te lang, over verharde paden.
We genieten van de rit, over de snelweg door de frisgroene weide omringd door bomen vol ontluikend lover. Kicken! En helemaal als we door Overveen rijden, kijken we onze ogen uit. Die huizen hier!! Allemaal zo sjiek en stijlvol en mooi onderhouden. Die tuinen! Die slingerende weg, zo romantisch!

Dan zijn we er: we parkeren bij sportschool Tetterode, gelegen achter de begraafplaats. Er is plek genoeg en we lopen al snel over een nog lekker rustig fiets- en wandelpad. Het voelt zo goed, zo heel erg goed om weer te wandelen! We zijn echt blij :-) De vogels fluiten dat het een lieve lust is: wat een concert in die bomen! Het voelt zo heel erg weer als vanouds. De laatste lange afstandswandeling deden we in de derde week januari met wandelmaatjes Loes en Toon. We wandelden door het witte winterwonderland in het Gooi. Ik had toen al last van mijn enkel en liep met de prikstokken. De wandeling was fantastisch, we hadden weer zo'n mooie dag! Maar de dag erna kon ik niet eens meer lopen. Ik was dom geweest door met een stijve opgezette enkel toch uren in het bos door de sneeuw te gaan wandelen. Die dag gingen we uit eten met vrienden en ik kon niet eens naar huis (vlakbij) lopen; we moesten met de auto naar 2 straatjes verderop. Oei, wat had ik spijt dat ik zo ondoordacht was gaan lopen met die enkel. Allebei mijn benen waren helemaal stijf!

Daarna werd het de fysio - ' je hebt een ontstoken achillespees, Ilse ' (ik wist niet dat dat bestond) - tig dry need-ling behandelingen, suffe maar oh zo nodige dagelijkse oefeningen doen, massages door Ruut (kwam dat even goed uit dat hij masseur in opleiding was en veel moest oefenen) en nu pas, dezer dagen, na een kleine 3 maanden heb ik het gevoel dat ik het weer aankan. Een stuk wandelen.

Het is dus nog rustig, opmerkelijk genoeg want het is schitterend voorjaarsweer, de lucht is blauw, de temperatuur aangenaam, de vogels zingen het hoogste lied en in de bermen staat het vol bloemetjes en bloesem in de bomen. Wat hemels! Na een kilometer of drie komen we aan bij Kraantje Lek, bij velen van ons - althans, bij de Noord-Hollanders onder ons - bekend van schoolreisjes. Een uitspanning uit zeventienhonderd-en-nog-wat, eeuwenoud dus. Achter het cafe-restaurant een klimduin, zoals in Schoorl, maar dan een beetje lager. Vaders en moeders maar vooral heel veel kinderen klimmen het duin op en hollen en rollen weer naar beneden. Op het terras van Kraantje Lek is het heel erg druk maar gelukkig is er nog een plekje vrij voor ons. Als we eenmaal zitten zien we pas dat echt bijna alle bezoek bestaat uit jonge gezinnen met kleine kinderen, veelal in de peuter-kleuter-leeftijd, aardig wat babytjes ook en verder kinders tussen de 6 en 9 jaar. Er staat een klimtoren die volgens mij wel ontworpen moet zijn door een organisch-ecologisch ontwerper. We bespreken zachtjes met elkaar wat we om ons heen zien: al die jonge gezinnen zo welgesteld, je ziet het er echt zo van af! En al die keurige kindertjes met verantwoorde kleertjes aan, niet opzichtig, integendeel, heel ingetogen maar vast heel duur. Hier woont echt het rijke deel van de Nederlanders, in deze contreien. Gelukkig zien wij er in onze verantwoorde wandel-outfit met onze nonchalant los vallende kapsels ook best heel welvarend uit, vinden wij en smullen van de appeltaart met slagroom en we genieten van de koffie. Goed spul!

We wandelen verder, de route is eenvoudig, verdwalen kan echt niet, we blijven over een fiets- wandelpad lopen - passeren slechts een klein stukje bos - maar over het algemeen: we blijven in de bebouwde kom, lopen door de Juliana van Stolberglaan, met knoepers van huizen - met regelmatig zo'n wagen-parkje in de tuin van het hogere segment - het is flink gluren geblazen. Dan ineens zijn we bij Landgoed Els-wout, dat wonderschone landgoed met dat bizar grote haast Willink-achtige landhuis en die romantische oranjerie omringd door die nu haast spookachtige kale wilgenbomen. Waar we zulke mooie herinneringen aan hebben, omdat we in 2017 zo'n fantastisch bruiloftsfeest hadden in de oranjerie, Ruut in pak, ik in gala op hakjes, net als alle andere gasten. Om nooit te vergeten!
We zoeken de voormalige stallen op want weten dat daarachter bankjes staan, in het zonnetje, met uitzicht op de lila brug en de heuvelachtige grasvelden, nu vol Madeliefjes. Wat zitten we daar lekker, in het zonnetje, jasjes uit. Broodje erbij, appeltje, slok water. Ruut is helemaal hoteldebotel van mijn staartjes met petje vandaag, dat triggert hem altijd, die staartjes, haha en hij maakt een paar mooie foto's van mij, ik poserend voor de staldeuren, net echt! Het leven is mooi!

We rusten bijna een uur, voelen dat onze gezichten gloeien door het prikkende voorjaarszonnetje maar moeten weer verder. Verlaten het landgoed via de poort en lopen over het smalle paadje langs de autoweg, wat erger klinkt dan het is, want die weg is maar smal en er rijdt weinig verkeer over. Bovendien staan er langs die weg weer heel mooie huisjes en zien we links van ons een helder watertje vol grote vissen en waterplanten in de dop. Dan verlaten we ook de omgeving van Els-wout, koersen af op het centrum van Overveen.

We komen in het centrum van Overveen, wat toch echt een apart dorpje is, bijzonder, want er is ook een stuk Overveen in Haarlem, daar hebben Ruut en ik vorig jaar met onze band gespeeld bij de IJsendoorntjes, in zo'n jaren dertig huis, authentiek en oogstrelend. Maar dit is een stukje dorp met een winkelcentrum waar het nu - zondagmiddag - gezellig druk is. Er worden ijsjes gegeten en er wordt op terrasjes gezeten. Hier een AH in een oud art deco pand, hoe sjiek wil je het hebben? We passeren het station en Komoot geeft aan dat we dat echt even moeten bekijken, wat een uitstapje betekent op het parcours. We dalen af en belanden op perron 1 waar het wachthuis is omgetoverd tot een zeer aangenaam cafe-restaurant waar aardig wat mensen heerlijk zitten te lunchen. Het andere perron wordt nog echt gebruikt voor de trein. Lucky bastards, dus, die luitjes hier in Overveen. Een schattig sjiek dorpje met alle voorzieningen, het bos de duinen en de zee nabij! En een klein stukje op de fiets en je zit in hartje Haarlem!

Wij ondertussen zijn bijna uitgewandeld alweer. Jammerrrr, het is zo fijn om weer te lopen, vinden we, maar voor mijn pootje is het verstandig af te ronden. We passeren wederom talloze wonderschone huizen en komen dan weer op ons startpunt: de Joodse Begraafplaats. Lezen dat die is aangelegd in de 18de eeuw (zie foto), een Rijksmonument is en zien dat er nog steeds mensen worden begraven. En dan is het echt over: we zijn weer bij sporthal Tetterode. De stappenteller vertelt ons dat we rond de 9,5 kilometer hebben gewandeld. Helemaal goed voor vandaag. We zijn lekker moe, niet doodmoe zoals na 20 kilometer, maar gewoon lekker moe. Stappen in de auto, google maps op tuincentrum De Oosteinde - Spotify op the blues, raampjes open - en tuffen over de weg rond Haarlem zo door naar Vijfhuizen waar we onze winkelwagens volladen met bloeiers en zakken aarde en zelfs een nieuw kasje.

Heel goed om weer gewandeld te hebben, dit smaakt naar meer en meer en meer. Volgend weekend gaan we weer, spreken we af. We moeten ook echt wel weer opbouwen, want medio mei gaan we naar Bari in Zuid-Italie en het is toch echt de bedoeling dat we daar ook gaan wandelen. Of het echt drie weken wandelen wordt weten we nog niet, liefst wel, en anders dagmarsen vanuit dorpjes en stadjes waar we gaan verblijven. Hoe dan ook: we gaan in wandel-outfit met alleen een paar kleine rugzakjes.

Geschreven door SoulVoet