Vandaag is niet Ruut mijn wandelmaatje, of zijn het niet Loes en Toon, maar is het Josien, mijn nichtje. Een van mijn vele nichtjes, ik heb er heel veel, zo'n 15 minstens, maar soms heb je zo'n nichtje waar je een heel goeie klik mee hebt, en Josien is er zo een. We ontmoeten elkaar regelmatig om 'bij te kletsen', zo ook vandaag, maar vandaag heeft een feestelijk tintje.

21 augustus was ik jarig maar dat hield ik kleinschalig (geen feestje) en vorige week vierde zij haar verjaardag en daar kon ik niet bij zijn omdat ik een ander verjaardagsfeestje had, dus vieren we gewoon nu, een weekje later, saampjes, onze wederzijdse verjaardagen. Hoe, dat is aanvankelijk voor mij nog een verrassing. Iets met 'samen wat drinken en dan een stukkie door Amsterdam wandelen' - een van mijn favo bezigheden, een stukkie door Amsterdam lopen - hadden we voor af ge-appt. En laat Josien - stadsmeissie in hart en nieren - nou toevallig best wat mooie wandelroutes in de stad kennen?! Het wordt er eentje die ze zelf heeft ontworpen nog wel, vertelt ze me onderweg. En dat kwam zo: in Coronatijd, toen de avond-vierdaagsen voor basisscholieren steeds maar niet door gingen - en dat terwijl zij juist zo van die wandeltochtjes met haar meiden en schoolkinderen hield - bedacht ze samen met nog wat andere creatieve, ondernemende ouders zelf een leuke wandeling, deze dus, die wij nu ook gaan doen; door Amsterdam Oost en over de eilanden, over paden vooral ook waar zo goed als geen auto-verkeer rijdt.
Ik noem deze wandeling nu, met terugwerkende kracht, de Python-wandeling. Lees verder en je snapt waarom.

We ontmoeten elkaar as usual in de stationshal van het CS van Amsterdam. Ze rondt nog net een telefoongesprekje in het Grieks af, haar vakgebied, het Grieks en dan gaan we samen op stap. Terwijl we de hal verlaten, bedenkt ze nog snel even wat de allerbeste routing is: linksom of rechtsom. Beginnen we bij het eind of eindigen we bij het begin, haha, lekker verwarrend. We beginnen bij het eind, zegt ze, want dat is voor mij het leukste.
Ik onderwijl loop braaf met haar mee. Het blijkt best even een pittig stukkie wandelen te worden, dus ik ben blij dat ik gezonde sneakers heb aangetrokken, met een stevig voetbed. Helaas, ik heb geen sokken aangetrokken, iets dat mij aan het eind van de wandeling wel een beetje opbreekt, ik heb een dikke blaar links opgelopen. Gelukkig draag ik aan mijn rechtervoet mijn geliefde gel-sok, dus als de blaar links te pijnlijk wordt, ruil ik de gel-sok van rechts naar links.

We beginnen dus bij de uitgang van het CS, kuieren een stukje langs Het IJ, over De Piet Heinkade, wat ik altijd een magistrale plek vind, met links al dat vaarverkeer in het brede flonkerende IJ, fietsers die naar boven peddelen of juist snel naar beneden roetsjen, heel veel talen om je heen want heel veel toeristen en uitzicht op allerlei enorm mooie gebouwen zoals het BIM-huis en rechtsboven ons de piepende gierende tjoe-kende treinen.
Het is eind van de ochtend, we zijn blij en vrolijk en het is heerlijk weer, lekker nazomers, blauwe lucht met witte wattenwolkjes.

We steken over bij het gebouw waar al sinds jaar en dag op staat dat 'hier De Chocoladefabriek komt' (niet dus), het spoorviaduct onderdoor, slaan linksaf en komen op de Oosterdok-kade, bij het conservatorium en de OBA. Hier even een korte pitstop bij de Coffee Company voor 2 espressootjes en een plasje, en dan weer door. We passeren die leuke draaibrug - de Van der Veldebrug - achter 't Nemo en komen op een ineens wel heel rustig pad, onderlangs het spoor. Rechts van ons fraaie, zeer fraaie woonboten en - arken. Wat een fijn plekje, je zal hier maar wonen! Het oude marine-terrein ligt aan de overkant van het water, daar eindigen we, vertelt Josien.
Als ik het goed heb, heet het hier De Dijkgracht. We kijken onze ogen uit en kletsen en tippelen onderwijl lekker door. Komen uit bij een mij bekend plekje omdat ik daar een jaar of drie geleden voor mijn werk regelmatig de tram uitstapte en daar de stad inging, onder het spoorviaduct door zo richting de Czaar Peterstraat.
We doen weer een klein stukje Piet Heinkade om dan onder Pakhuis De Zwijger door te lopen en daarachter de Jan Schaeferbrug over te steken. OMG, wat een uitzicht!! Onder ons De IJhaven, Beautiful! Heeeel weids!!

Na de brug dalen we af, het Java eiland op, dat overgaat in het knsm-eiland e.a.. Tussen de woonblokken en eilanden flonkeren grachtjes waarover een soort Venetiaanse bruggetjes, waar wij dus overheen lopen. Fraaie appartementen all over the place, gelardeerd met groen, heel veel groen. Bomen, bloemenperken en grasveldjes, waar vandaag een leuk buurtfeestje wordt gevierd, met veel spelende kindjes en kletsende ouders en een paar grote kampeertenten. Wat een sfeertje :-)

Dan strijken we voor een break even neer bij een heel fijn tentje: Kanis. Daar lunch ik in mijn eentje, omdat Josien nog niet zo heel lang hiervoor een stevige brunch heeft genuttigd, ze zit nog vol. Gelukkig lust ze nog wel een cappuccino'tje. Het is er heel goed van eten & drinken. Ik doe er zowaar een wit wijntje bij, want we vieren nog steeds onze verjaardagen tenslotte. Proost! Een aanrader dus, dit tentje, binnen is het heel mooi want jaren dertig ingericht, maar je kunt er bij goed weer heerlijk buiten zitten op hun terras aan De Entshaven, op de Levantkade.
Na deze genoeglijke pauze wandelen we verder, we verlaten De Levantkade via De Verbindingsdam, passeren twee leuke jongetjes die daar op metaal vissen, ze laten hun trofee aan ons zien, een rond stuk ijzer, ben even kwijt wat het was, maar ze zijn er enorm trots op.

We komen op De Panamakade en daar springt ineens een opvallende hoge rode brug in het oog. Dat is de Pythonbrug, vertelt Josien, een heel gave brug waar destijds de wandelende schoolkindertjes maar wat graag overheen dartelden. Nu vindt er trouwens iets heel spannends plaats: een jongeman staat op de brugleuning, een touw aan een handvat vasthoudend. Een vriend van hem staat klaar met zijn phone om 'm te filmen en ja hoor, daar springt de held van de brugleuning af. Het handvat houdt hij vast, hij moet lom sterk zijn, die gast, zeg. Hij zwiebert wel zo'n 10 keer heen en weer om daarna met een grote plons onder water te verdwijnen en hopla, daar is hij weer. Applaus!!
Dan gaan we zelf deze bijzondere brug over: te gek, wat een uitzicht hier, aan de ene kant een grachtje langs de woningen en een jachthaventje, aan de andere kant Zeeburg, een heel groot stuk open water waarin grote schepen varen. Impressive! En aan de overkant van Zeeburg verrijst daar die nieuwe duurzame wijk, Sluisbuurt, nog in aanbouw maar zo te zien wonen er ook al wat mensen. Ik verzucht dat ik al heel wat mooie, bijzondere wandelingen heb gemaakt, maar dat deze echt wel een van de allermooiste is ever.

Als we die sexy rode Pythonbrug achter ons laten, komen we in een rustige woonwijk: Zeeburg. Met van die huizen die de bewoners destijds zelf mochten ontwerpen dus veel variatie in de bouw. Maar ook veel rijen met flinke grote identieke huizen met van die tuinen die ik zelf ook heb nl. met vijgenbomen en rozemarijn struiken en grote brugmansia's en vruchtenboompjes. Heerlijk, helemaal mijn ding hier. Maar die huizen, die moeten vandaag de dag miljoenen opbrengen, schat ik zo in, dus geen enkele kans dat ik daar ook zou kunnen wonen ;-)
Vlak voordat we dit eilandenrijk verlaten, passeren we nog een romantisch tafereel dat ik gelukkig mag fotograferen van de jongedame die daar een lange diner-tafel aan de kade dekt. Ze is jarig vandaag, wordt 22 jaar. Weer een jarige jop! Hoera! Ze treft het maar met het fraaie nazomerweer: dat gaat een heel fijn etentje worden.

We komen weer bij de Piet Hein kade en gaan nu het spoor viaduct onderdoor, komen zo in Oost, bij de Czaar Peterstraat, voor mij dus een bekende plek in de stad, omdat ik een tijdlang in het Volkskrant-gebouw werkte, waar zich onderin de afdeling Schoon van de gemeente Amsterdam bevindt, plus nog wat vergaderruimtes. Fijne plek was dat, en als ik klaar met de klus was ging ik daar destijds wel eens lekker de kuierlatten strekken en belandde ik eens in De Funen, waar we nu ook doorheen lopen; een combinatie van prachtige (dure) nieuwbouw-appartement en jaren '20 / '30 gebouwen en sociale woning-bouw flatjes; al die gebouwen die nu verbonden worden door super mooie glooiende groene grasvelden waarop het een ander aan kunstzinnige beelden prijkt waaronder dat heel bijzonder golf-vormige ding, of misschien lijkt het op een grote tong die de grond uitkomt? En als je richting het KIT wandelt, kom je uit bij die grote oude molen - Proeflokaal De Molen, een bierbrouwerij - maar we gaan de andere kant op dit keer.

We komen bij de Oostelijke Eilanden en Kadijken, waar het heden ten dage tjokvol gebouwd wordt met wederom van die onbetaalbare appartementencomplexen. Doen het Oostenburgerpark aan, weer zo'n sprookje, zeker vandaag, met dat mooie nazomerweer, spelende hondjes in het gras van dit goed onderhouden stadspark. Dan door naar Kattenburg, achter het Scheepvaartmuseum en hela hopla, daar zijn we ineens op het Marineterrein bij Homeland, een hele hippe tent, dat zetelt in een voormalig gebouw dat doet denken aan een school ofzo, maar waar nu een bar, restaurant en een hotel in gevestigd zijn en waar bier van nabijgelegen brouwerij Homeland wordt geschonken. Heerlijk bier, want we laten het ons even goed smaken, gezeten op de bruin-oranje, lichtjes doorgezakte vintage jaren ' 70 bank. Een fris naar citroen en zout smakend biertje is het. En hier vierde Josien vorige week haar feestje, dus ben ik er mooi toch nog even aangeland vandaag. Op het toilet doe ik hier nu dus even die ruil van de gel-sok van rechts naar links, wat zo enorm oplucht! Weg pijn!

Na deze break doen we nog de laatste kilometertjes richting het Centraal Station, komen weer op het Oosterdok, waar Josien de Appie induikt, na een dikke hug ten afscheid en 'duizendmaal dankjes' van mijn kant, ik tippel door maar blijf vol verwondering en bewondering staan kijken naar een prachtige dampende stoomlocomotief die net het Centraal Station verlaat, op weg naar Duitsland, lees ik later. Juist dit weekend reed deze Loc. Wat gaaf dat ik dan net nog even zag (en hoorde). Tjoeketjoeke HOE WHOOOO!!

Best wel een beetje moe, we hebben toch maar mooi de 10 kilometertjes aangetikt, stap ik in de sprinter naar huis. Wat een geweldige manier was dit om onze verjaardagen te vieren! Top! ThnXXX nichtjelief :-)

En wat een prachtige stadswandeling, helemaal zelf in elkaar gezet, het bewandelen meer dan waard, ook door andere wandelaars. Eigenlijk moet 'ie worden opgenomen in Komoot. Eens kijken of me dat lukt.

Geschreven door SoulVoet