Omdat het morgen, zondag 11 augustus, erg warm gaat worden, kiezen we ervoor om onze zondagse wandeling te verzetten naar zaterdag, vandaag dus. Vandaag is de temperatuur heerlijk, prima om bij te wandelen, zo'n 23 graden met een lekker briesje uit het Westen erbij. Wat wil een wandelaar nog meer? Morgen gaan we wel naar het strand, luieren langs de branding van de Noordzee. Vandaag doen we een stevige tippel van ruim 14 kilometer, wederom een wandeling van Komoot, 'Raadhuis - De Waag, rondwandeling vanuit De Rijp geheten'.

Wat later dan we van onszelf gewend zijn rijden, half twaalf, we door de polder naar De Rijp. Een ons wel heel bekend stadje, dat komt omdat we daar bij tijd en wijle wekelijks komen om met onze band te oefenen in Studio 63/64 op het industrieterrein. We rijden er dus zo op af, slaan bij de stoplichten op de provinciale weg bij De Rijp niet rechts- maar linksaf en parkeren bij winkelcentrum Het Boegbeeld. Slaan er meteen wat krentenbolletjes in, het zal eens een keertje niet zo zijn; wij altijd met onze krentenbolletjes. De Plus in dit winkelcentrum is trouwens erg goed geoutilleerd, veel beter dan die van ons in Krommenie. Prachtige winkel. En wat is het hier gezellig, echt een dorpswinkel, klanten staan er lekker met elkaar te kletsen. Goed begin van onze wandeldag, dus.

Elk met een rugzakje om - ik moet dit keer van Ruut ook maar eens met gewicht op mijn verwende rug lopen, prima, hoor - verlaten we rond 12 uur via het industrieterrein vlakbij ' onze' studio, de bebouwde kom van De Rijp. We zijn meteen bevangen door de weidsheid van het landschap, we kijken kilometers ver weg. Zien Graftdijk al liggen, het eerstvolgende dorpje waar we door heen lopen. Maar eerste nog wat kilometertjes lopen door de groene weilanden over het fietspad langs een geasfalteerde smalle autoweg, waar het rustig is met verkeer, ook met fietsers, gelukkig.

Al van het begin van de wandeling heb ik enorme spijt dat ik thuis nog niet even een plas gedaan heb, ik voel de blaas flink drukken, nooit zo'n fijn gevoel onderweg. Ik hoop het op te kunnen houden tot een eerste horecagelegenheid 'ergens onderweg' maar al snel moet ik het opgeven. Ruut is helemaal weer verkikkerd op mijn staartje en geeft me een dikke kus, ik giechel en op de een of andere manier gaan de sluizen open. Ik kan het bijna niet meer ophouden! Zenuwachtig trek ik mijn rok-met-korte-broekje naar beneden, snel snel, ik houd het niet meer, en ik red het nog net aan om in de berm langs de weg te hurken en ... plassen maar. Oei, daar komt zo een liter naar buiten gesast! Oh, oh jeetje, zegt Ruut, er komt iemand aan, Ilse. Ja, hoor, klets maar, denk ik terwijl ik genietend zit te plassen. Ha ha, jaaaaah, dit krijg je er gratis bij, hoor, dit uitzicht! hoor ik hem roepen! Als ik opzij kijk zie ik nog net een wielrenner voorbij flitsen. OMG!! Er kwam echt iemand aan! Alhoewel de beste man hikt nog verschrikt, hij ziet me waarschijnlijk helemaal niet, klein en onopvallend als ik ben, maar toch: ik voel me best wel opgelaten. Haha. Anyway, broek weer omhoog en door met die wandeling!

Op naar Oost-Graftdijk en dan door naar West-Graftdijk. We geraken er al snel, een dijkje op langs een oude, vervallen boerderij in de zo typerende bouwstijl van hier, met een enorm hoog groot puntdak. Zo te zien wordt deze boerderij wel gerenoveerd, gelukkig maar. Oost-Graftdijk ligt langs het Noord-Hollands Kanaal, prachtige plek om te wonen weer. Van die mooi opgeknapte huizen en huisjes staan er en de bewoners hebben vanuit hun voorraam een magnifique uitzicht!
Wij gaan er even goed voor zitten, op de roestvrij stalen schoeiing langs het Kanaal, waar de bewoners ook hun pleziervaartboten hebben aangemeerd. Plek zat voor deze twee wandelaars. We hebben gierende honger en verscheuren zo'n beetje onze krentenbollen! Grrrrr, heerlijk.

Na de pauze lopen we volgens de Komoot route het dorpje in, we komen bij een schitterend kerkje met een blauwgeverfde houten torentje. Wandelen langs heel mooi huisjes en dan laten we het dorpje alweer achter ons. Passeren een vakantie-resort met grote huizen en een zwembad en speeltuin: niet verkeerd, zeg, om hier je vakantie te vieren. We zijn weer bij het kanaal en lopen daar een stuk langs, komen dan in West-Graftdijk, ook weer een dromerig schattig dorpje met een ons heel bekend kerkje: we zien het altijd vanaf de autoweg liggen, kijken er altijd verliefd naar, zo'n mooi plaatje is het! Voor het kerkje ligt een watertje waar het in wordt gereflecteerd en dat zie je zo mooi vanaf de weg.

Hier laten we trouwens een stukje van de wandeling voor wat het is: eigenlijk moeten we een ronde lus om het dorpje maken, waarna we langs de provinciale weg uitkomen, niet echt mooi denken wij, dus liever lopen we door naar het oude sluisje van West-Graftdijk, daar gaan we het viaduct onderdoor en dan zijn we ineens in die prachtige Eilandspolder. Zo'n schilderachtige polder is dat! Met watertjes, veel riet, oude - onder aan de dijk dus - laagliggende boerderijen en huizen.
We lopen een tijdlang een flink stuk hoger dan het land, over het Oudelandsdijkje.

Dan passeren we een molen zonder kap - de molen wordt bewoond, wat een idyllische plek weer - en zo wandelend over dit dijkje komen we uiteindelijk terecht bij Driehuizen. Daar willen we weer even opsteken bij een wel heel romantische uitspanning: De Vriendschap. Dit is zo'n fantastische (eeuwenoud) eetcafe: met een groot veld erachter grenzend aan een watertje waar je met een fluisterbootje kunt varen. De Vriendschap verhuurt die bootjes, dus dagjesmensen meren hier af en aan.
We laven ons aan een kop thee en een nul punt nulletje, doen uiteraard de taartjestest en helaas, Vriendschap, hiervoor ben je niet geslaagd. Mijn merengue taartje smaakt heerlijk hoor, maar het schuim is helemaal gaan lekken door de warmte in de keuken. Het appeltaartje is Mwah, niet echt bijzonder, zegt Ruut. Verwende krengen zijn we ook, he? Maar we zitten er heerlijk en genieten van de gezelligheid op het 'groene terras'. doen er een heerlijke plas en hervatten onze wandeling.
Laten Driehuizen achter ons en wandelen verder door de Eilandspolder, het kerktorentje achter ons wordt kleiner en kleiner.

Ineens lijkt er iets fout te gaan: we stevenen af op een prive weg behorend bij een boerderij. Oei, gaan we wel goed? Maar dan doemt er een mooi landweggetje op waarover we om de boerderij kunnen lopen. Daar achter komen we op een graspaadje, dan moeten we zo'n houten bouwseltje speciaal voor wandelaars over - we hoeven niet te klimmen dit keer, het blijkt een bruggetje - en lopen verder over een heel lang graspad dwars door de velden! Wauw, wat mooi! We komen langs een watertje waar fluisterbootjes varen: hoe mooi wil je het hebben?
Helaas, helaas, na een ruime kilometer komen we weer op een geasfalteerd pad. Hier zien we de kerktoren van De Rijp steeds dichterbij komen. Nog een kilometertje of vier, schatten we in. Maar eerst mogen we nog door Het Noordeinde lopen, dat historische beeldschone gehuchtje met dat schilderachtige kerkje (De Vermaning): we passeren overigens opvallend veel kerkjes deze wandeling, elk dorpje heeft er zo twee, hoe klein ook, met slechts 1 kerkje nam men vroeger klaarblijkelijk geen genoegen.

Het Noordeinde heeft trouwens ook weer een prachtige uitspanning, De Kleine Haag, gelegen aan een klein meertje. Ook hier een terras buiten, waar vooral veel fietsers neerstrijken. De Kleine Haag staat te koop, zou het toch niet lucratief zijn hier, vragen we ons af. In de zomer is het hier altijd wel druk, maar zodra het koud wordt, valt dat vast stil. Jammer, jammer, hopelijk vinden ze een opvolger voor deze mooie tent.

Het Noordeinde is dus erg mooi maar ook erg klein, een straat slechts dus we zijn er zo door en belanden al snel bij Graft, wat altijd een beetje voelt als het miniatuur tweelingbroertje van De Rijp. Graft heeft ook zo'n mooi Raadhuis, net een maatje kleiner dan De Rijp. Er tegenover ligt Het Kleinste Snoepwinkeltje van Nederland, helaas, gesloten vandaag. En dan, pffff, de laatste kilometertjes komen in zicht, of eerder: de laatste kilometer.
We slaan links af en komen in De Rijp, Graft gaat ongemerkt over in De Rijp. Dit stuk van De Rijp is overigens minder spectaculair qua oogstreling dan het oude centrum, maar desalniettemin zien we genoeg moois onderweg aan oude huizen en fraaie tuinen.

Dan komen we weer bij het Winkelcentrum Het Boegbeeld, waar onze auto braaf staat te wachten. We gaan meteen maar boodschapjes halen bij De Plus, wel zo handig.
Als we de auto in ploffen voelen we pas hoe super moe we zijn. We zijn daar best verbaasd over, want 14 kilometer is voor ons niet echt heel erg veel. Okay, de stappenteller zegt dat we meer liepen, ruim 17 kilometer - kloppen die Komoot-wandelingen wel, eigenlijk voor wat betreft de aangegeven afstanden? - maar het voelt in vergelijking met een wandeling over De Veluwe als zoveel meer dan 17 kilometer. Vast omdat het vandaag wel veel lange rechte wegen waren, denken we dan maar, dat voelt echt zwaarder want langer.

Dan starten we de Mazda 2 en tuffen tevreden door de polder waar we hiervoor nog doorheen wandelden - elkaar wijzend op plekjes die we nu herkennen - weer terug naar Krommenie, lekker dichtbij, met 20 minuutjes zijn we alweer thuis.

Geschreven door SoulVoet