Zo'n vier of vijf weken geleden hadden we al afgesproken om met zijn viertjes te gaan wandelen. We planden een wandeldag voor vandaag. Gisteravond werd er al druk ge-appt: schoonzus en zwager wilden niet zeggen welke route ze hadden bedacht, maar we moesten ons voorbereiden op een zware tocht. Een barre lange tocht. Misschien moesten we oma's rollator maar meenemen voor de laatste kilometers, want we zouden 't vast niet redden. Voorpret alom, dus. We zouden rond twaalf uur bij hun huis starten, ijs en weder dienende.

Vanochtend worden we tot onze verbazing kwart over tien wakker. Niks voor ons, zo laat, maar blijkbaar hadden we wat slaap in te halen. De man pakt zijn phone - want hoort een bliepje - en springt uit bed want: 'Ze appen of we wat vroeger willen komen, Venus. Vanwege de weersverwachting. Het gaat vanmiddag regenen.' Slaperig wankelen we naar de badkamer, douchen snel en kleden ons aan. Buiten onderwijl is het bar slecht weer geworden. Het regent niet, het giet. 'Moet je kijken, joh, boven de kust hangt een loodgrijze hemel, vol regentroggen. Tjeetje, moeten we wel gaan? Gaan we ons ditzelf aandoen?' De man belt met zijn zus, maar die zegt dat we toch moeten komen. 'Die buitjes waaien wel weer over. We gaan gewoon, hoor. Wij nemen wel parapluutjes mee.' We laten ons overhalen, maar willen nog wel even het weer afwachten. ' Dan drinken we eerst een bak koffie, daarna komen we eraan. ' Het weer klaart op. De lucht wordt lichter.

Uiteindelijk wordt het toch gewoon iets rond twaalf uur dat we met zijn vieren vertrekken. Druk kletsend wandelen we van Oost Knollendam via het Brokking terrein onder de loopbruggen van de leegstaande MeNeBa fabriek naar het viaduct over De Zaan bij Wormer. Trappetje op en daar lopen we via een woonwijk en het winkelcentrumpje naar de Dorpstraat. Langs al die prachtige huizen en huisjes, boerderijen en zelfs een molen, naar Jisp. Halverwege Wormer houden we nog wel even een korte tussenstop, want, ja, ik moet natuurlijk weer plassen hoor. Ik koop voor de vorm een flesje drinken bij een snackbar, maar 't gaat me vooral om het toilet, uiteraard En nee, geen patat dit keer. We rusten meteen maar even uit in het zonnetje, eten braaf onze krentenbollen op en drinken water uit onze verantwoorde Doppers.

In Jisp lopen we langs cafe De Lepelaar, een prachtige locatie om lekker even op het terras te zitten en bootjes te huren. Dat hebben we in het verleden vaak genoeg gedaan: een dagje varen op Het Zwet en daarna even wat drinken. Schitterend is het daar altijd. Maar geen terrasje en geen bootjes vandaag, we stappen voort, langs het prachtige oude Raadhuisje van Jisp en het eeuwenoude kerkje. Na een paar kilometer slaan we een landweg in die leidt naar De Propeller. Onderwijl kletsen we en kletsen we. Gezellig. Bij De Propeller, een gedenkplaats voor een omgekomen piloot in WO II, rusten we kort uit. Midden in de prachtige weilanden, vol koolzaad, schermbloemen, smeerwortel, paardenbloemen, boterbloemen en vast nog heel veel andere bloemen waarvan ik de naam niet eens weet. Met schapen en lammetjes die blaten als we passeren en koeien die liggen te herkauwen.

We pauzeren niet te lang want zijn bang dat onze niet zo heel jonge lijven te stram worden door al dat zitten. We lopen door, richting Spijkerboor. Een pittig eindje lopen, maar vanwege al het kletsen en het fantastische zicht, de verre einders, romantische boerderijen met fraaie erven, de uitgestrekte landerijen aan de ene kant en de met bloemen bedekte dijk aan de andere kant, gaat het lopen als een zonnetje. Over zon gesproken: van het slechte regenachtige weer van die ochtend is niks meer over. Alle grijze wolken zijn naar het Noord-Oosten gewaaid. Alleen de oerhollandse witte watten-wolkjes zijn blijven hangen in de knalblauwe lucht. Opvallend - vinden we - hoe rustig het ondanks het mooie weer is. Weinig fietsers en ander verkeer onderweg, gelukkig. Want als wandelaar moet je daar steeds even voor op zij of achter elkaar gaan lopen. 'Waarschijnlijk denken veel mensen dat het vandaag prut zou worden - net als wij vanochtend - en is iedereen thuisgebleven', zeggen we tegen elkaar.

Bij Spijkerboor aangekomen kunnen we de verleiding niet weerstaan. We strijken neer op het terras van het Heerenhuijs. Een statig hoog pand - cafe-restaurant - gelegen aan de Knollendammervaart en een water waarvan ik de naam nu even niet weet maar waar elk kwartier het pontje van Jan Hop oversteekt naar de weg richting De Rijp en andere mooie stadjes en dorpjes. Bij het Heerenhuijs kunnen we weliswaar op het terras zitten, maar is de bediening nog a la Coffee to Go, althans, uiteindelijk wordt het toch netjes gebracht door een serveerster. Maar we moeten onze bestelling nog aan een loketje - een geopend luik in de keuken - doen. De totaal tamme mussen komen er gezellig bij zitten en eten met recht uit onze handen.

Van Spijkerboor lopen we weer naar Oost Knollendam, ons startpunt. Dat blijkt best nog even een flinke tippel. We lopen langs de dijk waarlangs halverwege een kilometers rechte lange weg rechtsaf gaat, dwars door De Starnmeer. Onderweg vragen we ons af hoe dat eigenlijk zit met De Zaan. 'Waar is die ontsproten?' Nu is De Zaan verbonden aan allerlei kanalen, kanaaltjes, sloten en vaarten. Maar waar begint onze eigenste zaanse rivier eigenlijk? 'Hij eindigt in Amsterdam, maar het begin? Waar komt die vandaan? ' We realiseren ons dat Noord Holland voor de inpoldering een en al water was met droogvallende stukken land. Maar dat is nog steeds niet echt het antwoord op onze vraag. 'We gaan 't opzoeken', spreken we af. ' Het staat vast wel in Wikipedia'. Het besef dat het hier ooit een en al water was, doet ons wel meer bewust kijken naar hoe bijzonder het landschap hier is. Dit poldergebied. Soms loop je kilometerslang onder het waterpeil van een vaart. Dan ligt het water juist weer lager. Het land links ligt zo vijf meter lager dan het land rechts. En sowieso ligt het land hier meters lager dan het ANP. Als je zo loopt te wandelen, ben je je daar heel erg bewust van.

En dan, na ruim 19 kilometer die we inclusief drie korte pauzes, in een tijd van zo'n vijf uur hebben afgelegd, zijn we weer terug bij het begin. We lopen onder het viaduct door bij Oost Knollendam, klimmen daar de dijk op en tippelen even later over de brug over de Tapsloot - terug naar het huis van schoonzus en zwager. Daar wacht ons een heerlijke maaltijd, waar we met rooie koppen van het wandelen van genieten.

Het is een korte terugrit dit keer, we wonen een kwartiertje met de auto bij ze vandaag. Volgende keer dat we met zijn viertjes gaan wandelen, gaan wij bedenken welke route het wordt. De wandeling van vandaag kwam uit hun koker, van schoonzus en zwager. 'Hoe heet deze wandeling eigenlijk', vraag ik onderweg. 'Geen idee', zegt mijn schoonzusje. 'Noem het maar de Loes- en Toon-wandeling.' Dus, bij deze: dit was de Loes- en Toonwandeling. Een prachtige wandeling.

Geschreven door SoulVoet