Amerongen, dat moet 't worden vandaag. Al een paar weken geleden zochten zowel Ruut als wandelmaatje Loes eenzelfde wandeling uit van zo'n 15 kilometer, beginnend en eindigend in Amerongen. Ruut via Komoot, Loes via All-Trails. We hebben de wekker ervoor gezet, zijn voornemens om tussen half 10 en 10 uur bij Loes & Toon te zijn om daar na een bak koffie door te tuffen naar Amerongen. Maarrrrr, het weer blijkt spelbreker vandaag. Ruut kijkt na het aankleden zorgelijk op zijn phone, het weerbericht voor vandaag is wel heel erg ongunstig, om drie uur 's middags zou het zomaar heel hard kunnen gaan regenen, in Amerongen maar ook overal wel zo'n beetje in Nederland. We appen even met elkaar en komen tot de slotsom dat we beter een wandeling in de buurt kunnen doen, een niet al te lange tippel zodat we voor drie uur weer terug zijn. En zo geschiede.
Eerst koffie en bijpraten in West Knollendam en dan gaan we gewoon lekker makkelijk daar van start. We gaan door De Starnmeer wandelen!

We lopen eerst het viaduct onder de Provinciale weg door, lopen dan omhoog naar de brug over De Tapsloot om van daaruit verder te wandelen langs de Provinciale weg . We lopen over het fietspad. Best druk met fietsers is het en natuurlijk zijn daar weer die kordons wielrenners die lekker mopperen als wij ze niet horen aankomen - ze bellen niet - en dus niet tijdig genoeg opzij gaan. Een enkeling briest boos iets onverstaanbaars. Sukkel! Hij dus. Wij niet, uiteraard. We horen de fietsers echt niet aankomen en hebben geen ogen in ons rug. Tel daarbij op het geluid van de auto's rechts van ons ... wat valt ons kwalijk te nemen? Niks!
We wandelen ondanks af en toe een sprongetje in de berm voor de wielrenners, lekker door. Links van ons de Woudpolder en molen de Woudaap, de Markervaart en wat verder noordwaarts De Stierop, een plaatsje op De Woude, waar de Zeeverkenners druk aan het oefenen zijn met hun Piraatjes, de zeilen flakkeren in de wind, een prachtig gezicht!
Rechts van ons ligt daar De Starnmeer, een heel grote, laaggelegen polder; daar gaan we zodadelijk doorheen wandelen, maar we besluiten eerst even over te steken naar De Woude om een bak koffie te drinken bij Het Kombof. De weergoden zijn ons trouwens welgezind: het is zwaar bewolkt, heel af en toe valt er een spatje, er waait een pittig windje, maar al met al val het allemaal reuze mee.

Altijd leuk, over met het pontje naar De Woude. Een tochtje van niks, een minuutje en je bent er al - je kunt er voor de overtocht pinnen, wel zo makkelijk - met een schitterend uitzicht over de Markervaart, waar het vandaag rustig is met bootjes, kom daar eens om met mooi weer, dan is het hier druk als in de Amsterdamse grachten op Koningsdag. Al snel zitten we aan een grote picknicktafel op de vlonder van Het Kombof, druk in gesprek over van alles en nog wat en de koffie slaan we over, het wordt meteen een lekker koud nul punt nulletje want we hebben nu al dorst - het is weliswaar regenachtig maar toch warm als je loopt - en ach, laten er hier ook lekker even gaan lunchen! Gezellig, het smaakt ons prima, een goed tentje altijd, dat Kombof.
Heel even overwegen we de wandeling over De Woude te maken, die is ook heel erg mooi, maar die tocht van zo'n 8 kilometer, gaat echt alleen over onverharde graspaden, die nu naar verwachting onbegaanbaar want drijfnat zijn.
Na de lunch gaan we weer terug met het pontje, aan land gekomen steken we de Provinciale weg over en daar gaan we: De Starnmeer in, de Middelweg op. De wandeling is zo'n 11 kilometer lang, aldus Loes en Toon die 'm eerder liepen, en gaat over geasfalteerde weg, wat fijn is.

Ook al is het voor ons in de buurt, Ruut en ik kennen deze weg niet, we kijken dus onze ogen uit op de prachtige huizen en boerderijen onderweg, met hun grote, goed onderhouden tuinen vol bloemen en de schapen en geiten in de landjes en op de koeien op de weilanden. Grappig om te zien hoe de koeien hun snuiten in de lucht steken om onze mensenluchtjes op te snuiven. Wat goed moet lukken zo met die Westenwind die onze lijfluchtjes meebrengt.
De lucht is prachtig en dreigend, de wolken zijn donkergrijs - er lijkt wel een rolwolk te hangen daar in het westen - maar we houden het nog steeds droog. Na een kilometer of vijf verlaten we de Midddelweg, gaan rechtsaf De Starnmeerdijk op. Dit kennen we weer, van vele fietstochtjes vroeger met mijn familie maar later ook met Ruut, Jop en Koen. Links van ons De Knollendammer Vaart omzoomd door hoog riet en aan de overkant parallel lopend het Oudelandsdijkje. Ook hier weer schitterende boerderijen en huizen aan de voet van de Starnmeerdijk of aan de overkant op het Oudelandsdijkje. Ook in deze Vaart is het maar bar rustig met plezier vaart, stilletjes is het op het water.

We bestuderen het verse lijkje van een Martertje, het beestje is zo te zien nog niet zo heel lang geleden in botsing gekomen met een auto, het lijfje en het kopje zijn nog intact, het bekje met de kleine scherpe tandjes staat een beetje open en is gevuld met bloed. Mooi staartje heeft zo'n Marter: het puntje is donkerbruin, de rest van het vachtje is goudbruin. Eerbiedig duwt Toon het beestje voorzichtig met zijn schoen de berm in; zodat het niet plat wordt gereden door de passerende auto's of brommers of fatbikes.
Even later komt ons een kordon ligfietsen met overkapping tegemoet, gaaf gezicht! Wat hebben we tegenwoordig toch veel soorten fietsen in ons landje!

Dan zien we Oost- en West-Knollendam weer opdoemen, aan de overkant van de Knollendammervaart. In Oost-knollendam staat zowaar een huis te koop aan de waterkant, precies op de hoek waar de vaart overgaat in De Zaan / De Tapsloot. Oei, wat een mooie plek, zo aan dat water. Heel even blijven we verlangend staan kijken maar het huis is een niet zo beste staat, dus, niks voor ons ondanks de prachtige locatie!

We lopen de Starnmeerdijk helemaal af en komen weer uit bij de Provinciale weg en de brug over De Tapsloot. Lopen onder brug door, en klauteren aan de kant van De Woudpolder weer omhoog, dan de brug weer over, onderaan de brug weer een viaduct onderdoor en dan zijn we weer in West Knollendam. Pfoei, we zijn toch best wel moei. De stappenteller vertelt dat we toch ietsje meer kilometertjes in de benen hebben dan 11 kilometer: bijna 13 kilometertjes hebben we weg getippeld vanmiddag, maar er zit natuurlijk een uitstapje De Woude tussen.
We gaan nog even chillen in de tuin bij Loes en Toon en laven ons aan thee en andere drankjes.

Als we rond vier uur weer weg tuffen uit West Knollendam, uitgezwaaid door onze wandelmaatjes, is de lucht dichtbewolkt en grijs, het regent lichtjes maar van de aangekondigde langdurige zware regenbuien is nog steeds geen sprake.

Voor de liefhebbers van wandelen over verharde wegen door prachtige polders als De Starnmeer, is deze wandeling een aanrader. Hij staat officieel te boek als Wandeling De Woude.

Geschreven door SoulVoet