Klagen mag niet, maar ik doe het lekker toch. Al vanaf januari 2024 kamp ik met een blessure, mijn achillespees is ontstoken en dat doet pijn. De pees is stijf als een uitgerekt elastiekje!
Als ik loop lijkt het alsof ik een grote blaar op mijn enkel heb, het voelt stuk en ruw. Net als elk mens compenseer ik bij het lopen; bij elke stap verdraai ik mijn voet om minder pijn te voelen en daardoor doe ik weer iets met mijn benen wat resulteert in - als het echt erg is - stalpoten en ik heb door dat compenseren tijdens het lopen al een half jaar een enorm stijve onderrug. Als ik mijn yoga-oefeningen doe, merk ik dat die onderrug van blokbeton is, er zit geen beweging. Terwijl ik vroeger zo lenig was! ...

Na terugkomst uit Puglia Italie baalde ik echt zo erg: ik had bijna vier weken zon & zaligheid achter de rug maar ik had wel die pijn in mijn achillespees en een onwijs stijve rug. Opgelopen door de stadswandelingen en de slechte stoel in de huur-auto deed mijn rug geen goed. Ik kwam als een ouwe krant thuis! Ondanks een uitgerust, zongebruind hoofd: ik voelde me fysiek niet zo fijn als ik eruit zag. Ik was het echt helemaal zat! Dus ik zocht naar oplossingen op internet en vond de tape die fysiotherapeut ook altijd gebruikt, een soort lange pleister die ik onder mijn hiel moet plakken en door moet trekken naar tot halverwege mijn kuit. Heel effectief, want het beschermt de enkel tegen wrijving. Die bestelde ik dus evenals een zogenaamde gel-sok.
Zoals dat gaat bestel je het op de ene dag en ontvang je het op de andere dag. De gel-sok trok ik meteen aan. Totaal niet sexy, zo'n ding: het is een vleeskleurige bandage - een sok zonder tenen-gedeelte - waarin een gel-vorm zit bij de hiel en de enkel.
Hopla, aan dat ding, sneakers er overheen: ik ging lopen en voelde ... geen pijn!!

Blij als een kind ben ik met die gel-sok. De tape heb ik nog niet eens gebruikt, de gel-sok is mijn wonder-middel. Ik bestelde er nog een paar bij waaronder een zwarte, toch wat kekker dan vleeskleurig, dacht ik zo, zwart. Ook die heb ik al uitgeprobeerd: toppie!
De gel-sokjes kunnen ook nog lekker in de was na een dag dragen. Subliem!

Okay, het staat raar nu zo met dat mooie weer: alleen rechts heb ik een sok aan., alsof ik de linker-sok vergeten ben. Jammer dan voor de kijkers, maar ik ben blij! Hoera!

Anyway: ik kan ook weer een lange afstandswandeling doen op zondag, samen met De Man. Omdat mijn wandel-conditie achter uit is gegaan - en die van Ruut ook na maandenlange relatieve stilstand - zoek ik een niet zo heel lange tocht uit op Komoot. De Bosmolen - Viaanse Molen wandeling vanuit De Hoef van 11.5 km. Dat lijkt me mooi om weer mee te beginnen. Rustig aan lopen, vaker een pauze is het devies aan mezelf. De man voegt zich, hij is allang al blij dat het vrouwtje weer de wandelschoenen heeft aangetrokken en erop uit wil.

Zondag 23 juni en het is stralend mooi weer. Na zes weken regen en kou is het zomer geworden en dan meteen ook volop! Wat een heerlijk weertje, zeg. We tuffen rond half 10 in mijn karretje naar het startpunt: winkelcentrum De Hoef in Alkmaar. Fijne plek, vinden we. We kennen het wel omdat hier Cameraland zit, de smul-winkel voor Ruut. Maar er zijn hier echt allemaal fijne winkels en etablissementjes, mooi wonen hier, vinden we. We schieten nog even de Vomar in voor een zakje krentenbollen - geen wandeldag zonder krentenbollen - en een pakje kauwgom voor onderweg.
Dan vangen we de wandeling aan. Eerst De Hoef uit, we passeren molen nummer 1, de Geestmolen (aan het Hoeverpad) die daar staat te pronken temidden van flats en nieuwbouw-huizen. Fijn voor de bewoners, zo'n fraaie molen in de wijk. Geeft extra cachet aan je woonplek, toch?

En verder lopen we, we komen in een wijk vol oogstrelende jaren dertig huizen met fijne tuintjes. Veel bewoners zitten lekker voor, in het zonnetje, sommigen aan de koffie en zeggen vriendelijk gedag. We komen door de Jan van Scorelkade en de Nicolaas Beetskade, waar een vriendin van ons woont die we wat uit het oog verloren zijn, maar wat woont ze hier toch prachtig, zeggen we tegen elkaar. Zeker als we de woonwijk uitlopen en op aanraden van een passante niet over het fietspad door een bos lopen maar over een smal gravelpad langs een mooi watertje waar we goed zicht hebben op een wel heel sexy molen: De Eendracht! Een kleine, smalle molen, grotendeels van steen, onbewoond: wat een beauty. Zeer fotogeniek, dus ik kiek weer eens wat af.
Het gravelpad gaat weer over in het oorspronkelijke Komoot pad, links van ons horen we de Bergerweg, een drukke autoweg, we passeren De Bosmolen (zie foto) en dan moeten we de weg onderdoor, een viaductje door richting Sluispolder Golf & Padel maar hela hopla! We kunnen er niet door! Een bord vertelt ons dat dit pad onder de weg door al vanaf februari is afgesloten. Met geen mogelijkheid kunnen we er door, de hekken zijn hermetisch gesloten. Een stelletje dat ons passeert helpt ons uit de brand: we kunnen de omleiding langs, gele borden geven een alternatieve route aan voor fietsers. Als we die volgen, verlaten we weliswaar de Komoot-route, maar dan komen we na enkele kilometers wel weer goed uit, denken we enthousiast. We bedanken het stelletje en gaan ons weegs en volgen de gele fietsborden.
We belanden in een gebied vol kantoorgebouwen. Vanwege het mooie weer ziet zelfs deze omgeving er heel mooi uit, dus we mopperen niet. Komen dan op een lang recht fietspad - beetje saai, dat wel, maar de leuke volkstuinen links van ons zijn fijn om naar te kijken en soms jaloersmakend vanwege de overvloedige bloemenpracht! We belanden bij een oversteekplaats voor auto's en fietsers, moeten de Bergerweg over en denken dan dat we als we linksaf gaan over het pad bij Sluispolder Golf en Paddel, dat we snel weer onze Komoot-route op komen. Maar dat hebben we mooi mis. Na een kilometertje houdt het pad op en moeten we onverrichterzake weer terug. Balen, maar we kunnen onderwijl we mooi even gluren naar de golfende medemens, die op ons een wat lullige indruk maakt, zo, in hun sportieve saaie outfit, een beetje tik tik te doen tegen zo'n balletje, tien keer om dat gaatje heen en dan ... ' tjeetje nu zit 'ie er nog niet in, Jan Frederik' denkt Jasmijn die daar ' geduldig' op haar man staat te wachten en de grassprieten lijkt te staan tellen: de verveling straalt er vanaf. Vinden wij, hoor. Maar, Ruut, zeg ik nadat we uit-gegiecheld zijn om onze flauwe grapjes over de golfende medemens, zij vinden ons maar arme sloebers, die op zondag blijkbaar maar moeten gaan wandelen, geen geld voor een lidmaatschap hebben en geen connecties moeten onderhouden in deze laag van de bevolking. En zo is het maar net.

We belanden weer op het fietspad waar het best heel erg druk is met fietsers, gelukkig voornamelijk gewone fietsen, haast geen fu..ing fatbike te zien hier. We zijn een beetje moe aan het worden en gaan even zitten, in het gras want we zien hier geen bankjes. Even een krentenbolletje peuzelen en wat water uit de Doppers lebberen. Het uitzicht is hier trouwens magnifique. Voor ons een prachtig veld vol bloeiend gras en zuring, in de verte een fluks draaiende molen en mooie boerderijen langs De Bergerweg.
We besluiten de Komoot-wandeling maar even te laten voor wat het is en zoeken een leuke plek om naar toe te wandelen en dat wordt Bergen. Als je daar dan toch in de buurt bent... kunnen we daar meteen lekker koffie drinken en lunchen: en zo maken we van de nood weer een deugd :-)
Maar ook Bergen omdat we vandaaruit weer terug kunnen komen op de Komoot-wandeling. Als we vanuit het centrum van Bergen bij de Ruine van de oude Kerk naar het Vliegveld-Museum lopen, zijn we er weer terug op onze oorspronkelijke pad.

Maar nu eerst naar Bergen! Na enkele kilometers fietspad waarlangs overigens vele wilde bloemen bloeien - pas op voor die bloemen, zegt Ruut dan weer eens voor de grap, Ja ja, die bloemen, zeg ik dan die zijn WILD - betreden we Bergen. OMG, het Gooi is mooi, maar Bergen kan er ook wat van! Wat een huizen hier! Veelal jaren dertig, met van die kekke puntdaken, of met van die fraaie rieten daken of gewoon met hele mooie dakpannen-daken en nog heel veel meer moois! Het doet hier weer eens zeer aan onze ogen!
Google Maps brengt ons al snel in het centrum van Bergen. Waar het op zondag altijd heel gezellig is, dat weet ik nog wel van de tijden dat ik daar wel eens winkelde met mijn tante Ria. Juist op zondag gingen we daar heen, omdat daar die leuke boetieks open waren. Dat was 20 jaar geleden nog bijzonder.
Het centrum blijkt in die tijd flink ge-upgraded te zijn: heel mooi bestraat en nu nog veel meer leuke winkels die open zijn en ... een coffee-zaak. Waar we 2 fijne grote Machiatto's drinken in het zonnetje voor de deur. Dan door naar het ' echte' centrum, waar tot onze verrassing echt heel veel horeca/restaurants zitten. We hebben het voor het kiezen en schuiven aan op het eerste beste terras waar nog plaats is in de schaduw. Daar eten we weer zo'n onvervalste Grand Cafe lunch: een enorme berg eten in een broodje, echt even puzzelen met eten maar het komt op. Daarna mogen we nog een ijsje van onszelf - lekker likken aan een ijsco en kijken naar de langsrijdende rijke medemens in dure cabrio's maar ook naar stoere motor-duivels met een heuse muziek-installatie aan boord (lachen!) en een (vast wel) oost-europees stelletje waarvan de vrouw op hoge laklaarzen en verder weinig daarboven en hij in een onvervalste vast heel dure gabberbroek met een gouwen ketting om zijn nek - en dan nog even naar die mooie oude ruine kerk waar het echt - het lijkt wel een Zweedse film vinden wij - heel erg leuk en mooi is want er is een food-trucs festival maar er zijn ook allerlei dingen voor kinderen waaronder een draaimolen als uit dus zo'n film. Vaders en moeders aan een wijntje aan tafel terwijl de kinderen zich vermaken. Blij lopen we er rond en kijken naar al dat leven om ons heen. Dan verlaten we toch echt Bergen weer, via weer zo'n oogstrelende laan waarlangs veel te mooie huizen - we zijn jaloers natuurlijk he - en komen dan op een weg door een heel mooi natuur gebied, de Bergermeer. Het doet ons heel erg denken aan Terschelling of Texel, wat hebben die mensen uit Alkmaar toch een fantastische ' achtertuin'! Ze fietsen zo de stad uit, dit gebied in als ze naar het strand gaan. Lucky Bastards!!

Dan zijn we bij het Vliegveld-museum, wat een kleine keet blijkt te zijn - op een veldje - achter een gesloten hek - dicht vandaag dus - en daar kunnen we weer mooi aanhaken op onze Komoot-wandeling. Het gaat goed komen, we zijn blij en wandelen, de omgeving bewonderend, lekker door. Om ons heen de zogenaamde Loterij-landen, we lezen op een bord van natuurmonumenten waarom het zo heet. De Bergermeer was voorheen moeras-gebied rond een meer en dat is drooggelegd. Het land kon men kopen maar het bleek niet zo aantrekkelijk en daarom werd het verloot voor een habbekrats. Vandaar de naam Loterijlanden.

Ergens op het pad door de Loterijlanden horen we ineens gezoem, gezoem van ... we kunnen het niet meteen thuisbrengen maar het moeten insecten zijn, maar waar zijn ze? We horen ze in een boom en blijven daar eventjes luisteren en kijken omhoog maar zien niks. Lopen door maar dan ineens horen we het geluid achter ons toenemen, kijken om en zien echt een inmens grote zwerm zwarte vliegen (?) op ons afkomen. Angstig lopen we door, achterom kijkend of de zwerm ons niet inhaalt. Dat gebeurt gelukkig niet, de duizenden vliegen blijven boven de weg hangen, een beetje van links naar rechts bewegend. Ondertussen komen er fietsers aan en die moeten door die zwerm heen. Sommige fietsers gillen van schrik, anderen gaan er koelbloedig doorheen. Pfoei! Het loopt gelukkig goed af. Even waren we bang dat die zwerm gevaarlijk kon zijn voor de passanten.
Nooit eerder gezien, zo'n zwerm.
We lopen verder en hebben het over die enge Hoornaars, stel je toch voor dat een zwerm van die krengen op je af komt? Huuuuuh!

Een bankje lonkt, we gaan even zitten, genieten van het uitzicht en lezen de informatie op de borden over de Loterijlanden. Kijken op Komoot en zien dat we potverdorie verkeerd zijn gelopen. We hadden ergens onderweg af moeten slaan, geen idee waar, we kunnen ons niet herinneren een zijweg gezien te hebben. Zucht, nou, jammer dan, dan maar weer Google Maps erbij en zien dat winkelcentrum De Hoef al heel dichtbij is. Aaaaah, jammerrrr, we zijn er alweer bijna. Eigenlijk ook wel goed, want het is alweer tegen vier uur. Waren we helemaal niet van plan om zo lang te wandelen; ik dacht bij het uitzoeken van de Komoot wandeling, dat we begin van de middag wel klaar zouden zijn, maar moet je nu zien.
Het wordt echter echt wel tijd om de wandeling af te ronden: we zijn allebei best moe, de conditie is echt wel minder dan voorheen, we hebben nu zo'n 14 km in de benen en mogen er nog een paar weg tippelen. Wat we dan ook doen. Komen weer bij De Bergerweg, waar het wel heel erg druk is op het fietspad op dit tijdstip, dus we schieten door naar de overkant waar het een stuk rustiger loopt. En daar komt Alkmaar weer in zicht, een stukje met kantoren moeten we door, en dan zo weer door een fijne jaren ' 70 woonwijk met mooie huizen en een indrukwekkende hospice in een oude kerk, door naar winkelcentrum De Hoef. Daar laven we ons eerst even aan een Sprite (Ruut) en een Ice Tea Lemon (Ilse) op het gezellige terrasje van een snackbarretje. Dan weer even De Vomar in voor wat boodschapjes en dan ploffen we echt heel erg moe, weer mijn Mazda 2 in, oei wat zijn we moei!

Maar wat was het weer een fijne heerlijke zonovergoten wandeldag. En eigenlijk wel okay dat we de Komoot-route moesten verlaten, want zo kwamen we toch maar mooi in Bergen uit en liepen we door de Loterijlanden terug naar Alkmaar.

Okay, dit smaakt naar meer; we gaan we lekker elke week wandelen!

Geschreven door SoulVoet