Een uitgelezen wandeldag is het vandaag: zondag 1 oktober en het lijkt wel zomer! Warm maar niet te, het licht is prachtig want nevelig en er staat geen wolkje aan de hemel, behoudens wat verkoelende sluierbewolking. Vandaag wandelen we rond Ede, Gelderland, over een Klompenpad en wandelmaatje Loes heeft 'm uitgezocht en navigeert vandaag met All Trails. We wandelen met zijn viertjes, ik, Ruut, Loes & Toon, allevier net weer terug van een fijne wandelvakantie, wij - Ruut & Ilse - in Portugal, zij bij onze Oosterburen.

We starten de wandeling bij natuurgebied Noord Ginkel, daar parkeren we de auto, het is druk met wandelaars vandaag, dus we moeten uitwijken naar een berm onder de hoge bomen in de schaduw. Vanwege het heerlijke weer zijn we wat je noemt schaars-gekleed: korte broeken en hemdjes. Aanvankelijk lijkt dat een beetje te enthousiast, want het is in de schaduw nogal frisjes, maar al snel krijgen we het warm door het inspannende wandelen over zandpaadjes met een heerlijk zonnetje dat ons lekker verwarmt.

De eerste kilometers wandelen we over een prachtig heide-veld, ook al is de heide uitgebloeid, niet meer paars maar een beetje onbestendig van kleur, het is er schitterend. We zijn niet de enigen die genieten van deze mooie omgeving, met ons zijn er nog aardig wat andere wandelaars en fietsers, zo op deze zonnige Indian Summer-zondag. Wij lopen gestaag te genieten in deze oogstrelende omgeving; het mooie stille nazomerweer en dat prachtige oktoberlicht versterken de schoonheid.

Het Klompenpad is keurig aangeduid; bij elke afslag staat zo'n bordje met een blauw klompje en een pijltje. Maar we hebben onze navigator wel nodig, want we komen erachter dat er verschillende Klompenpaden door elkaar lijken te lopen. Onze variant is een kleine 15 kilometer en daar houden we ons graag aan. Over het algemeen gaat het prima, een keer slaan we te snel af maar we koersen zo weer op de oorspronkelijke weg af, bijgestaan door zo'n handig meebewegend pijltje op 't telefoonscherm.

We hebben onderweg veel te bespreken, zijn tenslotte familie van elkaar en er is in onze vakanties weer genoeg gebeurd waarover we elkaar moeten bijpraten. Aanvankelijk kletsen we een beetje teveel en letten we te weinig op de schoonheid om ons heen. We merken het zelf op, stoppen soms bewust met kletsen en kijken beter om ons heen. Zien allerlei spannende, interessante dingen zoals heel veel stukken grond die omgewoeld zijn door Everzwijnen. En naast die omgewoelde plekken liggen er nogal eens kale bomen en takken. De zwijnen hebben het er nogal druk mee, zo te zien. Het beperkt zich niet tot een paar van die plekken, nee, het zijn er heel veel! Wij zien alleen hun noeste arbeid in de vorm van omgewoelde stukken grond en aangevreten stukken boom, de zwijnen zelf zien we niet. Vermoedelijk verblijven ze achter de heuvels en in de afgeschermde stukken bos, waar wij wandelaars niet mogen komen.

Een deel van de wandelroute gaat over grote zandpaden die gebruikt worden voor militaire trainingsdoeleinden, zo lezen we op de borden. Dus, hier rijden door de week rupsvoertuigen overheen, denk ik , terwijl ik in het wielen-spoor loop. Wat zonde van de rust hier, zou het echt zo zijn dat hier buiten het weekend geoefend wordt? Ik hoop het toch maar niet voor de flora en fauna alhier. Al is het maar voor de Mestkevers die we heel vaak zien rondscharrelen op de zandweggetjes. Wat een knoepers! Ze doen zich te goed aan de uitwerpselen van alle dieren die hier voorkomen en op de paadjes poepen, als alle mensen tenminste weer weg zijn.

Wandelenderwijs merken we dat we af en toe flink mogen klimmen, veelal over een soort van 'vals plat'; de wandeling heeft ruim 240 meter hoogteverschil, dat is echt wel voelbaar en het maakt dat we - ook door de warmte - een beetje loom wandelen, onze gemiddelde snelheid ligt vandaag niet zo heel erg hoog, 4 km per uur hooguit. Dat komt ook doordat we lekker picknicken op een heideveld, gezeten op omgevallen berken. En even een kijkje nemen op de uitkijk-plek, op een plateau, met een verrekijker die wel heel erg aan een robot doet denken (zie foto) en waar zo'n mooi overzicht op staat waarop je precies ziet wat er in de verte te zien is, zoals Radio Kootwijk, 13 km van hier. Ook best heel mooi om eens te wandelen, opper ik.

Op driekwart van de route passeren we Boerderij Mossel, echt zo'n gezellige uitspanning in het bos waar veel locals komen om zich even te laven aan een drankje en wat lekkers. Het is er eigenlijk net even te druk, vinden wij, als je wil bestellen moet je zo een kwartier in de rij staan en op het moment dat wij aankomen, zijn zo goed als alles stoelen en tafels op de terrassen bezet. Jammer, maar helaas, geen koffie met appeltaart, deze keer. We nemen nog maar een slok water uit onze Doppers, ik doe nog wel even een heerlijke plas op een fijn schoon toilet bij Mossel en daar gaan we weer. Op naar het eind van de wandeling. We zijn nog geen kilometer op weg of er komt ons een kudde Spaanse Koeien tegemoet; een beetje onzeker en zenuwachtig staan ze daar te twijfelen of ze nu wel of niet langs al die mensen willen lopen. Want, het is druk op dit stukje, veel fietsers en ook fatbikers (die kun je hier blijkbaar huren) en wandelaars, zoals wij. Ook is er een stand van Staatsbosheer waar twee boswachters passanten informeren over onder andere die passerende koeien. Houd maar 10, liefst 25 meter afstand, want gewoonlijk lopen ze hier niet en ze zijn onzeker en onrustig, zeggen ze. Tja, daar hebben de aanstormende fietsers geen oren naar - ze kennen het advies ook niet natuurlijk - en ze stoppen met tegenzin voor die twijfelende koeien die op het fietspad staan, wachten er hooguit een metertje of twee vanaf. Spannend! Maar, de lieve beesten groeperen zich, de kalfjes sluiten zich snel aan, naast hun moeders en daar gaat het stel weer, voorwaarts de Veluwe op. Een machtig gezicht!
Ietsje verderop trouwens staan tientallen wilde paarden in alle rust te grazen; dat ze wild zijn vertellen de 2 boswachters, ik hoor het terwijl ik hun uitstalling bekijk, waaronder geweien en ook een meterslange slangenhuid van een Ringslang.

We gaan door en komen langs een heus experimenteel veld waarop zo'n acht staketsels staan, een aantal bedekt met een afdak, een aantal niet. Er wordt gemeten wat de droogte onder die afdakjes met de vegetatie doet en warempel, je ziet echt verschil! Onder de afdakjes is het niet alleen droog maar er groeien ook andere planten! het verschil is voor ons als leken zichtbaar. Het einde is in zicht van deze wonderschone wandeling: wat wonen die lui hier toch mooi, vinden we, je zal hier maar elke dag even kunnen lopen of fietsen. We zien een glinsterend meertje tussen de hoge, oude bomen en bekijken het van nabij. De waterstand is lager dan normaal, aan de waterkant is het zwart en drekkig, dus we houden afstand. Zwarte Elzenbomen aan de waterkant, Toon zoekt het even op op zijn Planten-App. Op een nabijgelegen steigertje zit een jongedame heerlijk op een stoel te genieten van het uitzicht. Zij wel. Wij gaan weer verder.

Als we er bijna zijn, we hebben de 14,8 km niet overschreden, zijn niet echt fout gelopen, zeggen we trots, gaan we ... fout. We lopen - aangetrokken door de autoweg in de verte - de verkeerde kant op. Loes ziet het gelukkig snel en loodst ons mee een hek door, nog een landweggetje te gaan, langs alweer van die mooie randen vol veldbloemen en zonnebloemen, zoals we laatst ook bij Buuren zagen om een akkerland. Ook hier is de bloemenrij gezaaid om een akkerland, om een veld vol grote zonnebloemen. Hoe mooi wil je het hebben? Genieten kuierend we over dit Swiebertjes-pad en komen uit op een Camping, geheel bestaand uit Roompot-huisjes, allemaal identiek wit/grijs. Die huisjes kosten een godsvermogen, zouden we dat er voor over hebben, bespreken we. Zo'n klein huisje kost al snel een tot anderhalve ton, de grotere exemplaren vast nog duurder. Voor ons zou het niks zijn, maar als we huisjes passeren waar mensen heel gezellig met elkaar zitten te genieten in de tuin, waaronder een opa en oma met hun kinderen en kleinkinderen - en stel je voor, zeggen we, door de week wonen ze op een flatje in de stad - tja, dan is dit het paradijs, natuurlijk. We snappen heel goed hoe mooi het voor ze moet zijn.

Dan zijn we er: de witte E-car staat braaf te wachten onder de grote, hoge bomen, lekker in de schaduw. Ondanks dat we allevier best getrainde wandelaars zijn, zijn we wel een beetje loof van deze wandeling. De zandpaadjes en het wat broeierige nazomerweer plus de vals-plat-wegen, zijn daar ook vast debet aan. We zoeven in ruim een uur weer terug naar het Zaanse waar we rozig nog even samen een vorkje prikken - met een fris Moezelwijntje, meegenomen van vakantie - bij Loes & Toon en tuffen daarna weer naar huis.

Weer een schitterende wandeldag bijgeschreven! Een echte aanrader, deze wandeling en zeker als de heide volop bloeit! Goeie app ook, All Trails. De aanduidingen op de plaatjes (met het blauwe klompje) waren ook goed; we begrepen pas tijdens het wandelen dat er meerdere klompenpaden door dit gebied lopen, dus je moet wel scherp blijven dat je op je eigen route blijft en daar helpt de app bij.

En helaas, ook al komen ze hier veel voor, de wolven hebben we niet gescout, ook geen wolvenpoep zien liggen. Voor hen was het vandaag ook vast veel te druk met fietsers en wandelaars; ze hielden zich vast schuil - net als de zwijnen - achter de heuvels en in het afgeschermde bos. En gelijk hebben ze.

Geschreven door SoulVoet