Is de Mille Miglia zwaar? Oordel zelf maar. We staan om 6.00 uur op. Even scheren, wassen, ontbijt, poepen en dan naar de auto. Dekje eraf, inpakken en ritje naar het startpunt en dan klaarstaan voor het vertrek om 7.56 uur. Stipt. Rijden op tijd. Eerder aankomen mag niet en te laat aankomen kan met een kleine marge, maar veel te laat leidt tot diskwalificatie. De aankomsttijd is van te voren bekend en die ligt voor ons rond 23.00 uur. Een lange dag die overigens geen moment verveelt. Zo ook vandaag. 585 kilometer. In Amelia worden we met alle egards onthaald. Een blaaskapel, vaandelzwaaiers, mensen in klederdracht en een plaatselijke schone waar we een brillenpoetsdoekje van krijgen. Helaas te laat, want dan had ik eerst mijn bril gepoetst. En dat op de vroege ochtend. We zijn meteen weer helemaal scherp. Met een prachtige zon krijgen we Toscane in heel zijn glorie te zien. De golvende landschappen, de pijnbomen en de cipressen. "Foto's maken, foto's maken", roept Thijs. Dan weer: "Waar is de lunch, wat is de aankomsttijd., zit de lunch erbij in"? Een goede navigator heeft dat allemaal strak op een rijtje. Ik meestal ook en bij vlagen niet. Af en toe valt het niet mee om alles tegelijk te doen en ben ik de draad in het roadbook kwijt. Gevolg is dat we een afslag missen. Ik hoor Thijs en in de hemel doen ze even de oordoppen in. En dan het klapstuk van de Mille Miglia, de aankomst in Siena op het wereldberoemde plein. We hebben voldoende tijd om een ijsje te halen en kennis te maken met de eigenaar van Villa Trasqua. Dat is meneer Van der Valk uit Ootmarsum, inmiddels omgekat tot Zwitser. Zijn bonuszoons doen mee in een Fiatje bestel. Hij sponsort net als Houtkamp en heeft ook een servicedienst rijden van S2 uit Hengelo. Van André Schoenmakers. Allemaal uit Twente. Kleine wereld zullen we maar zeggen. Inmiddels zijn Ans en Marieke ook gearriveerd in Rezzato en genieten van het fraaie hotel en het heerlijke eten. Het houdt niet op. Prato is prachtig, net als Orvieto waar we ook weer door een agente de goede richting uit worden gestuurd. Inmiddels is het donker en we staan bij een unieke auto. Een Franse Auto Bleu met een Renault 4 motor. Daar is er ooit maar 1 van gemaakt. Zij gaan ons voor, op de donkere bochtige weg over de Raticosapass en de Futapass naar onze bestemming van vandaag in San Lazzaro bj Bologna. We halen ze in en rijden, strak draaiend door de bochten met weinig tot geen licht en zicht, hobbelend door de gaten in de weg naar de laatste controle om onze dagkaart in te leveren. De langste dag en absoluut de mooiste.

Geschreven door Jena.reisverhalen