Gisteravond en vannacht nog regen gehad. Bij het openen van de tent blijkt de wereld heel klein, mist. Dat hadden we niet verwacht. We verlaten het mistroostige dorp en fietsen met een aanvankelijk redelijk vlakke weg naar Chaise Dieu. Vlak voor dat stadje moeten we rechts af en blijken we op het parcours te fietsen van de Dauphine wielerwedstrijd. We besluiten om op een mooie plek te lunchen en daarna de doorkomst van het peloton af te wachten. Zo ook een wielrenner. Volgens ons weegt hij geen gram te veel. Ik vraag of hij uit de omgeving komt. Ja dat doet hij. Hij fietst elke dag ‘s morgens en ‘s middags. Na een klein hapje en wat poetsen aan de fiets gaat hij verder. Net als bij de Tour ook hier heel veel auto’s met fietsen erop en daarna drie koplopers gevolgd door het peloton. Eigenlijk is het wel vergelijkbaar. Eerst komen er wat auto’s en motoren, dan komen er steeds meer en aan het einde komt de karavaan met heel veel auto’s heel veel motoren, heel veel fietsers. En als het voorbij is nog een volgauto, een ambulance en het is weer stil. En natuurlijk aan het eind van het peloton komen de mensen die de zooi op mogen ruimen. Door op het peloton te wachten is onze planning wat in de war geschopt. Dus staan we nu op de camping in Brioude. De tocht was overigens opnieuw erg mooi. Op de hoogste delen van de route was het uitzicht over het landschap fenomenaal. Volgens Ans ligt heel Frankrijk aan onze voeten. De camping is prima met ook trekkershutten en de stad lijkt heel fraai.

Geschreven door Jena.reisverhalen