Het is gekkenwerk, zo lijkt het. Vandaag fietsen we naar Cluny, dat is ongeveer 96 km en dik 900 meter omhoog. We beginnen eraan met enkele uitvluchten, een camping of een pension ergens onderweg als het niet goed gaat. We zitten nog maar net op de fiets en het begint te regenen. Na wat gefrutsel komen we toch weer op onze bestaande aanpak, namelijk fietsen onder een cape. Je houdt de broek droog en de handen warm. Op afstand horen we het gedonder van een onweersbui. Uiteindelijk valt het allemaal erg mee en trekt de bui achter ons langs. En geleidelijk breekt de zon door. Intussen fietsen we door wijngaarden en landbouwvelden. Het is net of de mensen op straat weer wat vriendelijker worden. We stoppen op een ingewikkelde kruising en een mevrouw vraagt of ze ons moet helpen. Ik vertel haar dat Ans de beschrijving heeft en ik de kaart. En dat geeft soms discussie. Maar de kaart heeft altijd gelijk. Ik zeg nog dat de discussie dus vaak aan de vrouw ligt. Zij maakt een waarschuwend gebaar en begint hard te lachen. Ik ook. En Ans wil later graag weten wat ik heb gezegd, ha ha. Het landschap biedt mede dankzij het vele klimmen prachtige uitzichten. Opvallend zijn de vele chateaus. Ooit hebben ze hier goed geboerd. En veel wordt gerestaureerd. En nu? Nu in de tent wachten tot de onweersbui over is dan kunnen we ons maal verder afmaken en lekker eten. Best knus.

Geschreven door Jena.reisverhalen