Onze kamer is klein en praktisch. Bed, spiegel, berging, tv, douche, toilet. Alles op een afstand van 2 passen. Heel handig zoals blijkt. Na een minimarathon van 60 passen tussen bed en bril lig ik volledig leeg en slap als een dweil tussen de lakens. Met Loperamide lukt het om de boel weer rustig te krijgen. Dat hebben we altijd bij ons in combinatie met O.R.S. zakjes met zout om niet uit te drogen. Dus geen breakfest vandaag. En volgens oud geleerd recept maar weer starten met slappe thee en droge crackers die Ans bij de Aldi haalt. Gaandeweg komt het goede gevoel terug en na de middag pakken we de tram naar het Cité du Vin. In dit gebouw worden wijnen gekeurd. 1 verdieping is helemaal ingericht met presentaties over de groei van de druif, wijngebieden, geschiedenis, kenmerken van wijnen. Meest opzienbarend vond ik de teelt van druiven in Griekenland. De struik wordt daar als het ware tot een mand gedraaid waarbinnen de trossen vrij van de harde wind rustig kunnen rijpen. In Japan leggen ze doekjes tegen de te felle zon. We sluiten af met een glas wijn. Dat wil zeggen, twee voor Ans. Inmiddels hebben we besloten om de fietsen door Soeters naar Nederland te laten brengen. Mee in het vliegtuig is veel gedoe en daar zijn we helemaal niet voor in de stemming.

Geschreven door Jena.reisverhalen